Bu hayatta tutunduğun tek şeyin geçmişte kalmış çok çok uzak bir anı olduğunu fark ettiğin an, bundan nasıl kurtulabilirsin? Kafamda aynı soru dönüp duruyor aylardır. Ben bu acıyı nasıl atlatabilirim ?
Romeo ve Juliet'in yaptıkları gibi beraber ölmeyi tercih edenlerin sayısı çağımızdaki kadar az olmasaydı, belki inanırdım ben de sadakate. Ama bir insanı gömmek dostluğunu, aşkını da gömmek olduğundan ve aynı insanın içini doldurup bir heykel gibi evin en güzel yerine koymak da pek kullanışlı olmadığından, yapacak bir şey yok. Fazla bir tercih imkanı yok. Canlıların birbirlerini öldürüp yemelerini ana hareket edinmiş ekolojik sistem ne kadar faşistse, öleni gömmek de o kadar canavarca. Doğanın gereği faşistlik. Güçlünün zayıfı yemesi faşizan ve doğal. Ölüyü gömmek de dostluk, aşk gibi kavramları yalanlayan en büyük doğa geleneği. Ki bu gelenek hayatta kalana unutmayı emrediyor. Unutmak için toprağa gömmeyi. Yoksa kokutuyor cesedi. Çürütüyor gözlerinin önünde artık nefes almayan dostunu, sevgilini...
Sayfa 108 - KayraKitabı okuyor
Sevmek mutluluktur..
Bir an aklına gelir, bir gülümseme yüzünde, içinde keyfli bir mutluluk. Sonra devam edersin hayatın akışına ama hep düşüncelerinde, ansızın birşeyler de hep seninle olduğunu fark edersin.
Arkadaş sohbetlerine, çalan şarkılarda, hatta çevren de insanlar gidip gelirken bile bakarsın ya karşıma çıksa, ya bunların içinde o da varsa. Sonra yağmur yağarken düşen damlalara bakarsın gülersin ne çok seviyor yağmuru dersin gülümsersin.Düşünsene her damla yağmurun tenine dokunduğunu ve o dokunuşların ben olduğumu. Kitap okuyan birini görsen ya da sen eline bir kitap alsan yine aklına gelirim hatta bazan kitabım içindeyim doğada, olaylarda belkide kahramanların yerine biz oluruz.Şimdi düşünsene sabah 6 da aklında ben varım ve uykulu gözlerinle telefona bakıyorsun.Yine mutlusun, neşen yerine geliyor daha keyfli hazırlanıyorsun. Daha mutlu güne başlıyorsun. Hatta trafikte bile kırmızı ışık yanınca gülümsüyorsun ve Beyaz arabaları görünce gülüyorsun.
Bazan için içine sığmıyor kalp atışların değişiyor kendini heyecanlı aynı zamanda huzurlu hissediyorsun ve şimdi yanımda olsaydı sıkı sıkı sarılsaydı hatta öpseydi diye diyorsun. BEN DE ÖYLE YAŞIYORUM....
Sahil yoluna girdik. Okyanus, kumsal, fahişeler, evler... Üç saat arabayla gezdik. Sokaklarla tanışıyordu Kayra. Bir şehrin yollarını bilmezse kendini çıplak, kapana kısılmış gibi hissederdi. Eğer yolları bilmezse ne kaçabilir, ne de kovalayabilirdi. Sadece kaybolurdu. Ve şu evlerin arasında
Sayfa 103 - KinyasKitabı okuyor
Bugün tam 2 ay oldu. Unutma dediğim eylemin ne kadar ürkütücü olduğuyla yüzleşiyorum şu günlerde. Bir Cumartesi sabahı saat 10'da bir vapurda denk gelsek tekrar tanışabilecek kadar yabancı hissediyorum kendimi. Halbuki "Bir Cumartesi sabahı saat 10'da bir vapurda denk gelsek tekrar
Spoilerlı
Çok satanlar listesindeki kitap bu muu?
Kitabı okumaya başladığımda “aa bunu mu okuyorsun çok güzel” demişlerdi ama ben mi garibim bir türlü beğenemedim. Kitap çok sade bir dille yazılmış ve Beste’nin iç sesi ve gülme efekti neden bu kadar saçma
Mesela
Oğuz “öpücük aniden oldu kızdın mı?”
Beste’nin içsesi : kızmadım yiğidim, senden sürekli aynı performansı bekliyorum
Bestegül’ün içsesi : eşek sıpası, senin benim kalbimi hızlandırmaya ne hakkın var!
Bunu gibi bir sürü sahne var okurken insanın sinirini bozuyor ve durup ben ne okuyorum diyorsunuz yani en azından ben öyle dedim.
Kitaba geçicek olursak kitap 14 öğrencinin okulda kalması ile başlıyor, sonra her bölümde bir kişi ölüyor ve ilginç olmayan bir şekilde sadece Beste gül kurtuluyor. 
Yere Yakın Yıldızlara Uzak
Zavallı tüketim Bağımlıları…. Merhaba… Ben Kapitalizm!
Columbia Üniversitesinin Nobel ödüllü öğretim üyesi Prof. Stiglitz’in yazısı:
Merhaba… Ben Kapitalizm!
Küçük kızlarınızı Barbie Bebeklerle büyüttüm, bugün sizden estetik operasyon için para istiyorlar diye neden şaşırıyorsunuz!
Çıkarlarım uğruna kocaman bir moda endüstrisi yarattım! İstediğimi