İnsan, iradesini aşan her hikâyenin başında ve sonunda aynı soruyu sorar:
Neden ben?
Sayfa 27Kitabı okuyor
Ben yolların oğluyum
‘’Ben Hasan, tartıcıbaşı Muhammed’in oğlu, ben Giovanni Leone’de Medici; bir berberin sünnet ettiği, bir papazın vaftiz ettiği ben. Şimdi Afrikalı diye anılıyorum ama Afrikalı değilim. Avrupalı da Arabistanlı da değilim. Bana Granadalı, Faslı, Zeyyatlı da derler ama ben hiçbir ülkeden, kentten yada boydan değilim. Yolların oğluyum ben, ülkem kervan, yaşamımsa yolculukların en beklenmedik olanı…’’. Gezgin, diplomat aynı zamanda da şair olan Afrikalı Leo, tarihteki Hasan el-Vezzan karakterinden esinlenerek kaleme alınmıştır. Yazar kitapta aidiyet duygusuna, kimlik arayışına, göç ve savaşlara değinmiş olup Afrika’dan Akdeniz’e uzanan bir yolculuğu bizim de yaşamamıza olanak sağlamıştır. Kitap 15. yüzyıl Granada’sından başlayıp oradan Fas’a, Kahire’ye, Roma’ya ve hatta İstanbul’a kadar uzanan bir yolculuğu anlatır. Kitabı okurken doğuya ve Afrika’ ya özgü mistik ve efsunlu bir yolculuğa çıkıyorsunuz. Amin Maalouf’un ilk kitabı olmasına karşın oldukça başarılı buldum.
Sayfa 376Kitabı okudu
Ona acı veren bir gerginlik, bir huzursuzluk vardı içinde; aynı zamanda müthiş bir yalnız kalma isteği.Yalnız kalmak, kendini bu acı dolu gerginliğe en küçük bir çıkış yolu aramadan bütünüyle bırakmak istiyordu.Kalbine ve ruhuna üşüşen sorulara cevap aramaktan tiksintiyle kaçıyordu. Neredeyse ne söylediğini bilmeden, “Ne yani, bütün bunların tek suçlusu ben miyim?” diye mırıldanıp duruyordu kendi kendine.
“Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Her yerdeylen olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş…”