SARHOŞ GEMİ
Ölü sularından iniyordum nehirlerin
Baktım yedekçilerim iplerimi bırakmış;
Cırlak kızılderililer, nişan atmak için
Hepsini soyup alaca direklere çakmış.
Bana ne tayfalardan; umurumda değildi
" ömür boyu tarayıp ördüğüm
şu zamanı
benden sonra başıboş
ortalıkta bırakma. "
Metin Altıok
Ruhlar da böyledir; onları bir fikirle uğraştırıp dizginlerini tutmazsanız, uçsuz bucaksız bir hayal dünyasında, başıboş öteye beriye dolaşıp dururlar. Böyle bir aylaklık içinde ruhların kurmadığı hayal, düşmediği kuruntu, yaratmadığı gariplik kalmaz.
Sayfa 55
Henry Miller
"Benim için kitap insandır ve benim kitabım benim olduğum insandır: aklı karışık, savsak, huzursuz, kösnül, edepsiz, kavgacı, düşünceli, kılı kırk yaran, yalancı, şeytancasına içten ve gerçekçi insan."
Alman göçmeni bir ailenin çocuğu olarak 26 Aralık 1891'de New York'ta doğan Henry Miller, Brooklyn sokaklarında büyüdü.
Yaralı insanlar birbirlerine yaklaştığı zaman, kader telaşlanır. Sırları ortaya çıksın istemez. Eğer insanlar başlarına gelenin, başkalarının başına gelenlerden çok da farklı olmadığını sezerlerse güçlenirler. İnsanların gücünü azaltan, kendilerini hedef tahtasının ortasında sanmalarıdır. Oysa hayatta hiçbir şey şahsi değildir. İyi şeyler de, kötü şeyler de rüzgarla birlikte yön ve şekil değiştiren bulutlar gibi başıboş dolaşırlar evrende.
Biliyor musun; evrende tüm duygular başıboş dolaşan yıldızlar gibidir. Nefret, sevgi, öfke, istek, hüzün, şehvet...Her insan tıpkı sesleri farklı duyan, renkleri farklı gören böcekler gibi evrendeki bu duygulara da farklı algılarla yaklaşır. Kimsenin sevgisi ya da öfkesi aynı değildir. Üstelik kimi acıya kördür, kimi nefrete...
Bütün yücelikleri severim! Bunları yüreğimde daha iyi beslemek için, hayatın maddi ve hoş taraflarını bu uğurda feda ederim. Yoksullukla savaşarak başıboş bir hayat yaşarım.
Sayfa 121Kitabı okudu
Artık tükenmez olanın içinde yaşıyorsun. Her bir gün ses ve sessizliklerden, ışık ve karanlıklardan, yoğunluklardan, bekleyişlerden, ürpermelerden oluşuyor. Olan tek şey, bir kez daha, sonsuza dek, her seferinde biraz daha fazla yitip gitmen, sonu olmadan başıboş dolaşman, uykuyu,bir tür vücut huzurunu bulman; vazgeçme, bıkkınlık, uyuşukluk, kendini koyveriş. Kayıyor, sürükleniyor, gevşiyorsun; boşluğu aramak, ondan kaçmak, yürümek, durmak, oturmak, masaya dirseğini dayamak, uzanmak..
Zarifoğlu şiiri, alabildiğine tabiata uygun düşer. Yer yer depremlerin, kaymaların, vadilerin, tepeliklerin, köylerin, kasabaların, şehirlerin ve uçsuz bucaksız sıra dağların, yalçın kayaların eteklerine süzülen bir kartal edasıyla şiirlerini derler, toplar ve savurur.
Serbesttir ama başıboş değildir.
Moderndir ama kendi içinde insanı saran, ve sarmalamakla sarsmak arasında gelgitler taşır. Hem sarar hem de sarsar.
“Bu berbat düşünceler saatinde;
Tanrım, başıboş bırakma beni''
Yaşamın aşırısından ve sevginin aşırısından
Başıboş bırakılmış umut ve korkudan
Bizi koruyan
Her kimlerse o tanrılara kısa bir teşekkür sunuyoruz
Hiçbir yaşam sonsuz olmadığı
Ölüler asla dirilmediği ve
Kıvrılarak akan en yorgun ırmak bile bir yerde denizin güvenine kavuştuğu için...
