Rabbim! Mülkün sahibi sensin.Neyim var ki vereceğim. Evvelim de sen, âhirim de; zâhirim de sen, bâtınım da.Beden denilen kaba,vehmen varlık vermişim.
" Ganiyy" olan sensin " fakir" olan ben. şu "ben" sözü varya Rabbim , onu bile söylerken utanıyorum.