Yazarın mahlas ile kaleme aldığı okuduğum ilk kitabı. Kısaca kitabın konusu; ülkesine yıllar sonra bin türlü badireler atlatarak dönen kahramanımız kardeşinin kaçak babasının ise ülkesine ihanetten (Alman ajanı) olarak hapis yattığını öğrenir. Fakat kardeşinin ona yazdığı mektuplarda bunun iftira olduğu ailesinin ve babasının onurunu kurtarmak için oldukça tehlikeli bir göreve atılacağını bunun için abisinin ülkesine dönmesini istemesiyle başlar. Ülkesine dönünce hem kardeşini hem babasını kurtarma çabası ve bu sırada dönen polisiye olay/koşturma/ tanık/ sanık ve delillere şahitlik ederiz.
Tesadüf eseri bir sahaftan satın aldığım kitap açıkçası diğer türk polisiye zaaflarına düşeceğini düşerek başlamıştım. Yani daha öncede belirttiğim gibi genel olrak okuduğum Türk polisiye eserlerindeki suçlu/katil belliyken nedeni okuyucuya finalde iletilirken genelde yabancı yazarlarda tam tersi oluyordu. Doğal olarak okuyucu puzzle çözer gibi suçluyu/katili nedenlerle parça parça bulurken daha keyif alıyordu. İşte tamda bu kitapta böyle diyebilirim. Kahramanımız hikayesi, çevresinde yardımcıları ve onların hikyeleri adım adım nedenler/deliller ve peşi sıra gelen çözümler ve finalde öğrendiğimiz katil/katiller hain/hainler. Gerçek anlamda başarılı bir polisiye romanı diyebilirim. Kitap kurtlarının kesinlikle kaçırmaması gerek. Bir eser. Beraberinde elbette içselleştirilmiş erk söylemler bazen dikkati celp etsede görmemezlikten gelmek an sağlıklısı :) iyi okumalar. 
Uğursuz Fotoğraf 
Nihal Karamağaralı
Çok uzunca düşündüm, bu kitabın bende uyandırdığı o kocaman hisleri, her cümlesinde duyduğum o melankolik hazzı, ard arda iki kez okuyuşumun ikisindede kapıldığım o tarifiz duyguları nasıl tarif edebilirim? Sonuç olarak edemeyeceğime karar verdim.
Genç kızların kimseye açmadıkları düşüncelerini, yine düşüncelerini kimseye açamayan bir genç kız anlatımıyla okumanın benzeri bulunmayan bir deneyim olduğunu düşünüyorum. Daha önce okuduğum iki kitabıyla zaten beni yazım diline aşık etmiş olan Osamu Dazai, genç kız portresi çıkarmada kusursuz değil ama hayranlık verici bir iş çıkarmış.
Birde kitabı okurken sürekli kapıldığım bir ikilemden bahsetmek isterim, ben kitaptaki kızdan bazen nefret ettim, kitaptaki kızda kendisinden nefret etti, bende bazen kendimden nefret ettiğimden kızı daha çok özümsedim. “Okurken sanki kendimden bahsedilmiş gibi bir hisse kapılıp utandım” (sayfa 18) şu an anlatmaya çalıştığım düşüncelerimi yine kitaptaki kızın düşünceleriyle alıntılayarak ikilemi daha net anlatabildim sanırım.
Biz bu kitabı 
Meryem ile birlikte okuduk ve bitirdikten sonra ikimizinde aynı duygulara kapıldığını görmek benim için bu kitabı daha eşsiz bir konuma getirdi.
Ve son olarak bir alıntı; “Neden kendimizden memnun olup hayatımızın geri kalanında sadece kendimizi sevemiyoruz.” (sayfa 23)
