Sen sûretsin O asıl. Sen fersin O mana.
Sen bedensin O ruh. Sen gurbetsin O yurt.
Sen parçasın O bütün. Sen gölgesin O ışık.
Böyle söyleyip de geldiği uzun yolları aşmak üzere geri dönerken bedevi, Yûsuf baktı elindeki aynaya.
Ve, bildim, dedi. Her şey O'ndan, sen de O'ndan,
ben de O'ndan! Bunu söylemek istiyorsun.
Ve ben bunu biliyorum.
Sayfa 29