Koçero - Vatan Şiiri
keklik serer palazını tenha kayalıklara
uçurur korkusunu
kara diken savurur tohumunu
kurtulur korkusundan
orda bir dağ
orda bir tas
İş bitirilince şeytan da diyecek ki: "Şüphesiz Allah, size gerçek olanı söz verdi. Ben de size söz verdim ama yalancı çıktım. Zaten benim sizi zorlayacak bir gücüm yoktu. Ben sadece sizi çağırdım, siz de hemen bana geliverdiniz. O hâlde beni kınamayın, kendinizi kınayın. Artık ben sizi kurtaramam, siz de beni kurtaramazsınız. Şüphesiz ben, daha önce sizin, beni Allah'a ortak koşmanızı kabul etmemiştim. Şüphesiz, zalimlere elem dolu bir azap vardır."
İbrahim suresi (22)
- Sen gerçekten Tanrı mısın ?
- Ben ,Ben'im .Ve hep öyle olacağım .Seni yıllardır izliyorum Musa . Arıyorsun,sorguluyorsun.Seni buraya amacını açıklamak için çağırdım.Hemen Mısır'a döneceksin.İbranileri peşinden gelmeye ikna edeceksin .Ve Ben'im adıma firavundan onların özgürlüğünü talep edeceksin.
- Firavun ,İbranileri özgür bırakmaz .
- Buna karşı direnecek .Bunun için onu cezalandıracağım .
- İbranilere nasıl hitap edeceğim ? Ben öyle liderlik bilmem , konuşmayı beceremem.
- Sen kendi yolunu buluncaya kadar büyük abin Harun senin adına konuşacak .
🎬 Ahit: Musa'nın Hikâyesi
I was the last and when my turn came, I named my Popo, but my voice wouldn't cooperate to tell these women who he was. Afterward there was a silent meditation, with eyes closed, to think about the ancestor we'd invoked, thank them for their gifts, and say goodbye. That's what we were doing when I remembered the phrase my Popo had repeated to me for years: "Promise me that you'll always love yourswlf as much as I love you."The message was a clear as if he'd said it to me out loud. I began to cry and kept crying, the ocean of tears that hadn't flowed when he died.
Ben sonuncuydum ve sıra bana geldiğinde Popo'mu çağırdım ama sesim bu kadınlara onun kim olduğunu söylemeye cesaret edemiyordu. Daha sonra, dua ettiğimiz atayı düşünmek, hediyeleri için teşekkür etmek ve veda etmek için gözleri kapalı sessiz bir meditasyon yapıldı. Popo'mun yıllardır bana tekrarladığı şu cümleyi hatırladığımda biz bunu yapıyorduk: "Sen de kendini her zaman benim seni sevdiğim kadar seveceğine söz ver." Mesaj sanki onun yüksek sesle bana söylediği gibi netti. Ağlamaya başladım ve ağlamaya devam ettim, o öldüğünde akmayan okyanus gözyaşlarımı akıttım.
Sayfa 182Kitabı okudu
Özlenen seyirciye mektup
Benim tanımadığım dostlarım, kız kardeşlerim...
Biz sık buluşamazdık. Özlerdik çok birbirimizi. Sonra bir anda beklenmedik bir yerde kavuşuverirdik. Ben ilk "Yalansız kul mu var? Girdiğin yol mu dar? İçin neden üşür, çıktığın dağ mı kar?" diye soruyla başlardım lafa. Sen de "Buranın adı İstanbul." diye cevap verirdin.
Gözümde
Sayfa 253 - Doğan NovusKitabı okudu
Doğum, sadece bir canlıyı dünyaya getirmekten ibaret değil. Aksine, bir kadının ve hatta belki bir adamın bile hayatına bir müddet ara vermesi demek. Birine nefes vermeye çalışırken kesilecek olan nefesini kabul etmek demek. Hem de mutlulukla, istekle, canla ve başla! Aman iyi olsun. Aman uyusun. Aman yesin. Aman güvende olsun. Sanki geriye kalan her şey bomboş bir hülya...
Yaşadım. Doruklarına kadar hissede hissede yaşadım. Bir süreçte içime kapandım. Kızdım , bağırdım, çağırdım, kendime engel olamadım. Hiçbir günahı yokken indirdim kucağımdab yavrumu, hayata darıldım.
Sonra, bir anda, geçti. Hayata sarıldım. Güldüğünü gördükçe "benim misin sen?" dedim. "Ben bu kadar kusurla, çürükle doluyken, sen nasıl bu kadar güzel, nasıl bu kadar mükemmel bir canlı olabilirsin" dedim. Kahkaha atmayı öğrendi. Canıma can geldi! Tırmanmayı öğrendi, boynuma tırmandıkça ruhuma nefes geldi. Evet! Bu sefer benim kesilen nefesime, o nefes verdi... Sanki ömrüm boyunca hiç yaşamamış gibiyim. Sanki o doğmadan önce hiç var olmamış gibi. Annelik! İşte tüm bu sürecin özeti bir kelime değil miydi? Ben bu kelimeyi kalbimle sevdim. Ve seni çocuk, seni her şeyden, kendimden bile daha çok sevdim. Her zaman seveceğim...
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Horozumu kaçırdılar
Damdan dama uçurdular
Suyuna da pilav pişirdiler
Bili geh bili geh bili bili geh geh
Çilli de horozum
Kar beyazım
Bir sabah kalktım
Avluya baktım
Aradım taradım bağırdım çağırdım
Bili geh bili geh bili bili geh geh
Çilli de horozum
Kar beyazım
Horozumun tüyü kara
Sesi gider Üsküdar'a
Ben ararım yana yana
Bili geh bili geh bili bili geh geh
Çilli de horozum
Kar beyazım
Kendini ifade edememe
Survivor yarışmacısı Yaman'ı takip ediyorum ekranda. Kekeme olduğu için yarışmada sık sık konuşma zorluğu çekiyor. Son zamanlarda da daha çok susmayı tercih ediyor. Konuşma bozukluğu olduğu için düşüncelerini doğru olarak açıklayamıyor. Kısa cümlelerle hata yapmadan konuşmayı deniyor daha çok.
Yaman, 1995 doğumluymuş. 29 yaşında...
O gece onu çağırdım ve cevap vermedi. Beni terk etti. Aynada kaldı.
O andan sonra aldığım kararlar, o kızın bana verdireceği kararlar değildi.
Değişmiş bir insanın yeni bir benin tercihleriydi.
Bu benliğe pek çok isim verebilirsiniz. Dönüşüm. Metamorfoz. Sahtelik. İhanet.
Ben buna, eğitim diyorum.
Sayfa 357Kitabı okudu
Sapık şeyhin ifadesinden,
"Ahmet C. benim müridim olur. Ahmet'i çok kereler badeledim ve ters ilişkiye girdim. Ahmet C. dergâha kendi yakınlarını ve akrabalarını getirirdi.
"Yılmaz Y. benim müridim olur.
"Ümüt S'yi sadece badeledim. Cinsel ilişkiye girmedim. Ümüt yanında kardeşi Muhammet ve eşi Ayşe S.'yi getirdi. Ayşe'yi çok kereler
Sayfa 56 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
İş bitince şeytan onlara şöyle diyecek: "Şüphesiz ki Allah size gerçek olanı vaad etti, ben de size vaad ettim, ama sonra caydım! Zaten benim size karşı bir gücüm yoktu. Ancak ben sizi (küfür ve isyana) çağırdım, siz de geldiniz. O halde beni kınamayın, kendi kendinizi kınayın! Ne ben sizi kurtarabilirim, ne de siz beni kurtarabilirsiniz! Ben, önceden beni Allah'a ortak koşmanızı da kabul etmemiştim." Doğrusu zalimler için acı bir azab vardır!
İbrahim/22
7. Ordu Komutanlığı'ndan istifa eden Mustafa Kemal Paşa İstanbul'a dönecektir. Daha sonra olanları kendisi şöyle anlatmıştır: "Halep'ten İstanbul'a gitmek için tren ücreti verecek param olmadığının farkında değilmişim. Yalnız atlarım vardı. Zamanla edinilmiş, yetiştirilmiş cins atlar ve kısraklardı. Salih'i çağırdım
Sayfa 114 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
