-Hürriyet benim karakterimin mayasıdır, demişti. Bir millette şerefin, haysiyetin, namusun ve insanlığın olabilmesi ve kalabilmesi, o milletin hür olmasına bağlıdır. Ben bu vasıflara çok önem veririm ve bu vasıfların bende de olduğuna, eğer milletimde varsa inanırım. Ben yaşayabilmek için mutlaka bağımsız bir milletin evladı olmalıyım. Millet hürriyeti benim için bir hayat meselesidir.
Ben daima hayatın seyircisi olmak, hayata karışmamak istedim. Ne nefret ne de hınç duyuyorum. Bu tür duygular, bir kanaate, bir mesleğe ya da hayatta bir amaca sahip insanlara özgüdür. Bende bunların hiçbiri yok. Yaşama, bilmece çözen birinin ilgisiyle bakıyorum. Hiçbir duygu katmıyorum. Prensiplerim de yok. Bugün bir şeyi savunurum yarın başka bir şeyi; ne bugün savunduğuma daha fazla inanırım ne de yarın savunacağıma iman ederim.
Sayfa 65
Öyle güzel bakıyorsun ki, Bakma..
Öyle güzel gülüyorsun ki, Gülme..
Öyle güzel konuşuyorsun ki, Sus..
Bu minik yüreğim dayanamaz oldu.
Yalan da olsa, bunun olmayacağını bisemde de İNANIRIM..
Dayanamıyorum,
Durduramıyorum ki..
Ayaklarım sana koşuyor
Ellerim saçlarını arıyor,
Gözlerim Yeşillikte kaybolmayı bekliyor,
YÜREĞİM hep seni fısıldıyor..
Nedeni bilmediğim, ama bir o kadar mutlu bir o kadar hecanlı,
Herşeye kabul, yanlışların da, Doğrularında yok olduğu, karıştığı ..
Neredeyim, Nasılım bilmediğim, Bir haldeyim..
Kimim BEN,
Ben bende değilim..
O HALDE KİMİM Kİ ((( BEN )))
TEK VARLIĞINA İNANDIĞIM GÜVENDİĞİM.
Çıktığım bu yolda,
Varır mıyım bulur muyum bilmem ama,
OLANA DA, OLMUŞA DA KABULÜM...
E Y V A L L A H .....
02.03
Sayfa 203Kitabı okudu
"Biliyorsunuz, bir teori var. Bende ona yürekten inanırım. 'İyi bir amaç için kötü bir hareket yapılabilir ve bu hiç de yanlış bir şey olmaz,' diyorlar."
Sayfa 465 - Nilüfer yayıncılık, Svidrigailov.Kitabı okudu
''Diyorlar ki, hayat yalandır,
aşk da.
Nasıl inanırım,o;
olmak istemiş de olmamış
bir yarım nefes gibi şuramda.
Sana dokunamayacak kadar
ürkek kalmış olduğum bu mesafeden
dön/erken sen
önce ayaklarının gerçekliğine inandır beni,
inanmak istesem de
senin gidişin yalandır bende.''
İsmi farketmez. Tanrı, Allah, Jah.. Her neyse, bende olmamalı. Bende ki çıkarcılığı, hırsı, kıskançlığı onda da gördüm mü soğurum yazdırdıklarından. Ama ben bilirim ki yine insandır onları ortaya serpiştiren, o kutsal kitaplara kanlarını karıştıran. İnanırsam bir gün, boyun eğerim iyiliğe. Ama matbaadan çıkmış bir kitaba inanmamı beklemek, zekamla alay etmek dışında benden insanın kötülüğünü de unutmamı beklemek olur. Tanıdığım o iğrenç türü de unutursam bir gün, inanırım elbet yazılanların hepsine.. Dürüst olalım.. Dinler ve Tanrılar! Hepsi ben ölünceye kadar.
"Hassas, hayalperest,şiir seven her genç kız gibi bende dünyada en büyük saadetin yalnız sevmek ve sevilmekte olduğuna inanırım."
Roland Barthes'ın ya zarlar ile yazmanlar arasında yaptığı ve artık ünlü olan ayrıma çok inanırım. Ben yazar değilim. Birincisi bende hayal gücü yok. Yaratma yeteneğim sıfır. Roman konusu olacak bir şeyi hayatta tasarlayamamışımdır. Olsa olsa kelimenin gazetecilikteki anlamıyla "hikâyeler" yazmak, birtakım mikro-olaylar anlatmak, diyelim ki birinin hayatını beş-on satırda (ama daha fazlası değil) anlatmak istediğim olmuş tur. Öyleyse ben yazar değilim. Kendimi hiç tereddütsüz yazmanlar, yazısı geçişli olanlar safına katıyorum.
Sayfa 52Kitabı okudu
Senin gözlerin benim gerçeğim
(sendeki telaşa onlarla inandım)
bakmıyor bana, benden uzakta.
Aramızdaki mesafede gerilen
bir teli inletiyorum seninle
sesi ben duyuyorum tek,
bir şey duyduğu yok kimsenin
benden başka.
Bir hülyanın hatırasında
kasıp kavuruyorum kendimi
diyorlar ki, hayat yalandır,
aşk da.
Nasıl inanırım, o;
olmak istemiş de olmamış
bir yarım nefes gibi şuramda.
Sana dokunamayacak kadar
ürkek kalmış olduğum bu mesafeden
dön/erken sen
önce ayaklarının gerçekliğine inandır beni,
inanmak istesem de
senin gidişin yalandır bende.
Senin gözlerin benim gerçeğim
(sendeki telaşa onlarla inandım)
bakmıyor bana, benden uzakta.
Aramızdaki mesafede gerilen
bir teli inletiyorum seninle
sesi ben duyuyorum tek,
bir şey duyduğu yok kimsenin
benden başka.
Bir hülyanın hatırasında
kasıp kavuruyorum kendimi
diyorlar ki, hayat yalandır,
aşk da.
Nasıl inanırım, o;
olmak istemiş de olmamış
bir yarım nefes gibi şuramda.
Sana dokunamayacak kadar
ürkek kalmış olduğum bu mesafeden
dön / erken sen
önce ayaklarının gerçekliğine inandır beni,
inanmak istesem de
senin gidişin yalandır bende.