Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Caner Toptaş
Caner Toptaş
@benedebiyattanibaretimm
Ben edebiyattan ibaretim...
İzmir
714 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
1907 yılında genç bir madenci, Natsume Soseki'den yaşadığı aşk macerasını yazmasını ister ve yazara hikayesini anlatır. Fakat madencinin anlattığı aşk öyküsünden çok gencin bakır madenine dair anlattıkları yazarın daha çok ilgisini çeker ve 1908 yılında ortaya bu roman çıkar.
Natsume Soseki'nin okuduğum üçüncü romanı Madenci gerek yalın anlatımı, gerek konusu itibariyle okunması kolay ve etkileyici bir kitap.
Japon edebiyatının babası kabul edilen Natsume Soseki yaşadığı dönemin koşullarını en iyi anlatan yazarlardan biri. Yüzyıldan daha uzun bir zaman önce, bambaşka bir coğrafyada ve kültürde yazılan ve yaşanan bu öyküleri okurken zaman, coğrafya ve kültür farkı kayboluyor. Sanki hemen yanımızda, yakın bir zamanda yaşanmış bizden bir öykü gibi geliyor.
İnsana dair olan her şey, hiçbirimizden çokta uzak ve farklı değil aslında.
İnsanı, insanın iç dünyasını, yoksulluğu, sınıf farkını, yani insana dair duyguları ve durumları tespit etmede ve anlatmada büyük bir usta olan Natsume Soseki'ye mutlaka bir şans verin ve okuyun...
Bu yılın benim için en önemli kazanımlarından biri J.M. Coetzee kitapları ile tanışmak oldu. Yazarın okuduğum altı kitabından yalnızca "Kötü Bir Yılın Güncesi"ni beğenmedim. Onun dışındaki beş kitabın hepsi çok başarılı ancak Romancının Romanı'nı ayrı bir yere koymak durumundayım. Çünkü hayatımda okuduğum en iyi kitaplardan biri olabilir Romancının Romanı.
66 yaşındaki yaşlı bir roman yazarının dünyanın çeşitli yerlerinde verdiği konferanslardaki konuşmalarından oluşan bu kitapta hayvan sömürüsünden insan sömürüsüne, mitolojiden, etik değerlere, yaşama saygıya kadar çeşitli konulara değiniliyor. Tabi ne yazar gerçekten var ne de romandaki konferanslar gerçek. Yazarın başarılı hayal gücü ve kurgusu ile ortaya enfes bir kitap çıkmış.
Utanç, Barbarları Beklerken, Yavaş Adam, Michael K çok ama çok başarılı romanlar iken Romancının Romanı bu kitapların bir tık ötesinde, insanı düşünmeye, sorgulamaya yönelten romanlar üstü bir roman olmuş. Okuyunuz okutturunuz...
Livaneli lise yıllarında okuduğu Ernest Hemingway'in Yaşlı Adam ve Deniz romanından etkilenerek ailesine haber vermeden evini terk edip iki ay boyunca bir balıkçı kasabasında yaşar ve balıkçılık öğrenir.
Ernest Hemingway ve o meşhur kitabını bu denli seven Livaneli'nin Hemingway ve kitabından esinlenerek bu kitabı yazmış muhtemel.
Livaneli'nin sadık bir okuru olarak kitabı çıktığı gün aldım ve okuduğum kitap biter bitmez bu kısa romana başladım. Söz konusu Livaneli olunca beklentim büyük oluyor. Ancak bu kitabı çok beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Yazar denizlerde ölen göçmenlerden, kıyıların, ormanların, denizlerin, kısacası doğanın insanlar tarafından mahvedilmesine kadar birçok soruna 135 sayfalık ince bir romanda dikkat çekmeye çalışmış. Kitabı salt bu konuları yazmak için yazmış gibi bir hisse kapıldım. Livaneli'nin son yıllarda ticari kaygılara kapıldığını ve yazmış olmak için yazdığını da düşünüyorum. Tüm kitaplarını okuduğum için yazar hakkında biraz gözlem yapabildiğimi düşünüyorum. Son yıllarda daha önce yazdığı romanların kısaltılıp yeniden piyasaya sürülen versiyonlarını, özyaşam öyküsü kitabından çıkarılıp ayrı kitap olarak basılan birçok hikayeleri görünce işin tadının kaçtığını ve sadık okuyucularını sömürdüğünü düşünmeye başladım. Bu kitapta dediğim gibi yazılmış olmak için yazılmış. Keşke daha özenli, daha güzel bir roman yazsaymış. Gene bu konulara değinebilirdi ama daha samimi, daha sürükleyici bir roman ile olsaydı bu.
Okur Takip Önerileri
Büyülü Gerçekçilik Akımının en büyük ustalarından Haruki Murakami'nin en popüler, en kalın kitabı 1Q84'ü hiç sıkılmadan, bir hafta gibi bir sürede bitirdim. Kesinlikle çok güzel ve başarılı bir kitap ama yazarın en iyi kitabı olduğu yönündeki ortak kanıya katılmıyorum, okuduğum Murakami kitapları arasında benim için en iyisi Sahilde Kafka romanı idi. 1Q84 bana göre Sahilde Kafka'nın ardından ikinci olabilir.
Haruki Murakami, George Orwell'in 1984 isimli ütopik romanından ilham alarak kitabına 1Q84 adını vermiş. Kitaptaki olaylar 1984 yılında geçiyor ancak 9 yerine neden Q kullanıldığını kitabı okuyunca anlıyorsunuz. Bende neden böyle yapıldığını anlatmayacağım. 1256 sayfalık kitabı bir zahmet okuyun, cevabınızı kendiniz bulun. :)
Dünya edebiyatına dair romanlar okudukça dünya halklarının, kültürlerin, yaşam biçimlerinin ne kadar birbirine benzediğini anlıyorsunuz. Okumak, farklı ülkelerden farklı yazarları okumak bu yüzden güzel. Okudukça birbiriyle alakası yokmuş gibi görünen ülkelerin, yaşamların ne kadar da birbirine benzediğini fark ediyorsunuz. Ancak dünyanın çeşitli kültürlerine ait insanların iyi şeylerde değilde daha çok olumsuz yönlerde, ahlaksızlıklarda, kötülüklerde ve çirkinliklerde benzeştiklerini görmek çok ilginç bence. Kültürlerin olumlu yönden daha çok olumsuz davranışlarda birbirine benzer olmalarının araştırılması gerek kesinlikle.
Kitaba dönecek olursak 1Q84 okunması gereken bir kitap ancak epey sabır ve de zaman isteyen bir kitap. Göze alan varsa kesinlikle okumalı.
Büyülü Gerçekçilik Akımının en büyük ustalarından Haruki Murakami'nin en popüler, en kalın kitabı 1Q84'ü hiç sıkılmadan, bir hafta gibi bir sürede bitirdim. Kesinlikle çok güzel ve başarılı bir kitap ama yazarın en iyi kitabı olduğu yönündeki ortak kanıya katılmıyorum, okuduğum Murakami kitapları arasında benim için en iyisi Sahilde Kafka romanı idi. 1Q84 bana göre Sahilde Kafka'nın ardından ikinci olabilir.
Haruki Murakami, George Orwell'in 1984 isimli ütopik romanından ilham alarak kitabına 1Q84 adını vermiş. Kitaptaki olaylar 1984 yılında geçiyor ancak 9 yerine neden Q kullanıldığını kitabı okuyunca anlıyorsunuz. Bende neden böyle yapıldığını anlatmayacağım. 1256 sayfalık kitabı bir zahmet okuyun, cevabınızı kendiniz bulun. :)
Dünya edebiyatına dair romanlar okudukça dünya halklarının, kültürlerin, yaşam biçimlerinin ne kadar birbirine benzediğini anlıyorsunuz. Okumak, farklı ülkelerden farklı yazarları okumak bu yüzden güzel. Okudukça birbiriyle alakası yokmuş gibi görünen ülkelerin, yaşamların ne kadar da birbirine benzediğini fark ediyorsunuz. Ancak dünyanın çeşitli kültürlerine ait insanların iyi şeylerde değilde daha çok olumsuz yönlerde, ahlaksızlıklarda, kötülüklerde ve çirkinliklerde birleştiklerini görmek çok ilginç bence. Kültürlerin olumlu yönden daha çok olumsuz davranışlarda birbirine benzer olmalarının araştırılması gerek kesinlikle.
Kitaba dönecek olursak 1Q84 okunması gereken bir kitap ancak epey sabır ve de zaman isteyen bir kitap. Göze alan varsa kesinlikle okumalı.
Büyülü Gerçekçilik Akımının en büyük ustalarından Haruki Murakami'nin en popüler, en kalın kitabı 1Q84'ü hiç sıkılmadan, bir hafta gibi bir sürede bitirdim. Kesinlikle çok güzel ve başarılı bir kitap ama yazarın en iyi kitabı olduğu yönündeki ortak kanıya katılmıyorum, okuduğum Murakami kitapları arasında benim için en iyisi Sahilde Kafka romanı idi. 1Q84 bana göre Sahilde Kafka'nın ardından ikinci olabilir.
Haruki Murakami, George Orwell'in 1984 isimli ütopik romanından ilham alarak kitabına 1Q84 adını vermiş. Kitaptaki olaylar 1984 yılında geçiyor ancak 9 yerine neden Q kullanıldığını kitabı okuyunca anlıyorsunuz. Bende neden böyle yapıldığını anlatmayacağım. 1256 sayfalık kitabı bir zahmet okuyun, cevabınızı kendiniz bulun. :)
Dünya edebiyatına dair romanlar okudukça dünya halklarının, kültürlerin, yaşam biçimlerinin ne kadar birbirine benzediğini anlıyorsunuz. Okumak, farklı ülkelerden farklı yazarları okumak bu yüzden güzel. Okudukça birbiriyle alakası yokmuş gibi görünen ülkelerin, yaşamların ne kadar da birbirine benzediğini fark ediyorsunuz. Ancak dünyanın çeşitli kültürlerine ait insanların iyi şeylerde değilde daha çok olumsuz yönlerde, ahlaksızlıklarda, kötülüklerde ve çirkinliklerde birleştiklerini görmek çok ilginç bence. Kültürlerin olumlu yönden daha çok olumsuz davranışlarda birbirine benzer olmalarının araştırılması gerek kesinlikle.
Kitaba dönecek olursak 1Q84 okunması gereken bir kitap ancak epey sabır ve de zaman isteyen bir kitap. Göze alan varsa kesinlikle okumalı.
Stefan Zweig'in intihar etmeden önce kaleme aldığı özyaşamını okurken 1. ve 2. dünya savaşı yıllarına dair Avrupa tarihini de okumuş oluyorsunuz.
Genelde kısa öyküleriyle tanınan ve ülkemizde en çok okunan yabancı yazar unvanını elinde bulunduran Zweig'in sayfa sayısı çok olan pek az kitabı var. Nerdeyse yirmi kitabını okudum ve en kalın kitabı
Bir keklik, bir çocuk, yaşlı bir adam ve bir Amerikalı...
Bu kekliğin neden olduğu trajikomik olaylar. İşin içine siyasetin karışması da cabası.
Yazar dönemin toplum yapısını, değer yargılarını, köylülüğü, kentliliği, yoksulluğu ve varsıllığı biraz mizahla ama çoklukla acı bir şekilde irdelemiş.
Kayırmacılığın, haksızlığın, ahlaksızlığın, hukuksuzluğun alıp başını gittiği bir memlekette, biri genç biri yaşlı iki yüreğin her şeye rağmen nasıl doğrudan, güzelden ve adaletten yana atabildiğini anlatan bu muazzam romanı okuyunuz.
Selam olsun Yaşar Oğlana ve Elvan Çavuşa.
Köy Enstitülerinden çıkan en önemli isimlerin başında gelir Fakir Baykurt. Yıllardır kitaplarını okumak istediğim bir yazardı ve Keklik okuduğum ilk romanı oldu. Açıkçası okurken çok beğeneceğimi düşünmüyordum. Ancak romanı bitirince içimde okumak için bu kadar geç kalmışlığın pişmanlığı kaldı.
"Hayvanlar söz konusu olduğunda, her insan bir Nazi'dir. (İsaac Bashevis Singer)
İnsan ırkı üstün gelmiştir çünkü yırtıcı hayvan sınıfına aittir... (insan) saldırgandır, öldürür, yok eder.... Yırtıcı bir hayvandır. Bunu tekrar tekrar söyleyeceğim. Erdem tacirleri, sosyal etik şampiyonları, kırık dişleriyle yırtıcı hayvandan başka bir şey
"Annem ömrü boyunca çalıştı. Elalemin yerini ovdu, yemeğini pişirdi, bulaşığını yıkadı. Kirli çamaşırlarını yıkayıp, onlar yıkandıktan sonra banyolarını ovdu. Dizleri üstüne çöküp helalarını temizledi ama yaşlanıp hastalanınca onu unuttular. Göz önünden uzaklaştırdılar. Öldüğünde de ateşe attılar. Elime bir kutu kül tutuşturup, "al, bu senin annen, al götür artık işimize yaramaz" dediler..."
2021 yılının benim için en iyi kazanımı J. M. Coetzee gibi mükemmel bir yazar ve kitapları ile tanışmak oldu. "Utanç, Barbarları Beklerken, Yavaş Adam, Michael K." Güney Afrika'dan çıkan ve insanlar arasındaki anlamsız ayrımlara, ırklara, sömürülmeye, insan doğasına ve psikolojisine yer veren yazarın okuduğum dört kitabı da gerçekten çok iyiydi. Her ne kadar favorim "utanç" romanı olsa da Michael K. karakteri ve onun üzerinden değinilen konuların yeri başka oldu. Fazlası ile özel ve güzel bir kitaptı.
Küçük Prens ve Momo' yu andıran ‘Kitapları Kurtaran Kedi’ günümüz okuma alışkanlıklarına eleştiriler getiriyor, hepimize düşünmemiz gereken sorular soruyor: Kitaplar yeterince özgür mü, yoksa onları kurtarmamıza ihtiyaçları var mı? Herkese küçük dersler veren roman klasik olmaya aday kitap okunması gerekenlerden...
Jerzy Kosinski'nin okuduğum beşinci kitabı oldu "boşluk" ve okuduğum hemen her kitabında dikkatimi çeken en önemli unsur "vahşet ögeleri" oldu. Yazar, çocukken yaşamak zorunda kaldığı trajik olayların kişiliğinde yarattığı tahribat ile yazılarında, kitaplarında korkunç, sadist hikayelere yer veriyor. Kitaplarında kendi başından geçen "gerçek" olaylara da yer verirken bunu kurmaca öykülerle harmanlıyor ve okurken insanın kanını donduran sadist öykülerin hangisi gerçek, hangisi kurmaca anlatmak da zorluk çekiliyor. Belki yazar da tam olarak bunu planlıyor. Şuana kadar okudum kitapları arasında "boyalı kuş" açık ara en iyisi, "boşluk" ise ikinci sırada yer aldı. Yazarın kafası o kadar farklı çalışıyor ki yaşadığı acı olaylar, hayal gücü vs ile kitaplarında birbirine bağlı gibi görünen birbirinden kopuk onlarca öykü, olay, kişi iç içe, yazar bir konudan diğerine, bir olaydan diğerine, bir öyküden diğerine geçiyor. Bu durum okuru zaman zaman zorlasa da gene de hikayeleri çok başarılı bence. Kosinski kesinlikle okunması gereken bir yazar. Ama yazarın gerçek yaşamı öyküsü bilinmeden kitaplarından keyif almak zor bence, çünkü yazarın yaşamını bilmeyen bir okuyucu için bu kitaplarda anlatılanlar birbirinden kopuk, anlamsız ve fazla sadist gelebilir.
Orhan Pamuk'un beş yıldır üzerinde çalıştığı, büyük bir heyecanla bekledigim yeni kitabı Veba Geceleri'ni üzülerek söylemeliyim ki pek beğenemedim, hayalkırıklığı oldu benim için. Yarı gerçek yarı kurmaca olan kitapta çok emek olduğu belli, ilginç tarihi bilgiler var. Ancak ilgi çekici bir konuya sahip olan kitabın dili, anlatımı inanılmaz sıkıcıydı. Resmen işkenceye dönüştü, bitirmek için kendimi zorladım. Çok daha iyi kitaplarını okudum Orhan Pamuk'un ve maalesef Veba Geceleri buna dahil değil. Kitapta geçen ve gerçekte var olmayan adasında geçen olayları okurken yazarın Cumhuriyetin ilanından sonra yapılan inkilaplara atıfta bulunduğunu fark ettim, hatta yarı alay, yarı eleştiri havasındaki tutumları bende rahatsızlık yarattı. Sık sık değindiği Ermeni, Kürt, Rum katliamlarına bu kitapta da yer vermiş. Acılarda yarış olmaz ama keşke Balkanlardan kovulan, sürülen, katledilen, işkence edilen, tecavüze uğrayan Türklerden ve Ermeniler tarafından da katledilen Türklerden bahsetse kitaplarında. Türklere bu zulümleri yapan Rumlar, Ermeniler, Bulgarlardan bahsedebilse.
"Bir tek Arap ülkesi gösterilemez ki, Türk düşmanlığı duygularıyla beslenmemiş olsun. Ve her bir Arap ülkesinde bu duygular o ülkenin liderleri elinde tam bir sömürü aracı işini görmüştür..." diyor yazar.
Arapların Türkleri hiçbir zaman din kardeşi ve dost olarak görmediğini, yüzyıllarca Türklerin yönetiminde yaşamaktan duydukları
İkinci dünya savaşı yıllarında, Nazi Almanya'sında hayatları paramparça olan yalnızca Yahudiler değildi kuşkusuz. Nazilerin partisine üye olmayan, onları desteklemeyen, Yahudilere yapılanları yanlış bulan her Alman da "kötüydü."
Birkaç hafta önce tesadüfen keşfettiğim Kitap Hırsızı filmi bugüne kadar izlediğim en iyi filmlerden
