ruhumu sana bağışlamanın hazzına bilimsel adlar
konulabilir
ve hissetmek nörolojik bir hastalıktır
elektriğe verilebilir duyularımı
duyumsamak yok, duymak var / somut acılar dünyasındayız, hey!
yüksek voltajlı kahırlar
Çevresindeki insanları harekete getirmek diye bir meselesi vardı her zaman. Mekanik Kongresi'ne sunduğu incelemesinden ilk olarak asistanı Sacit Tameroğlu yararlandı. İnsanlarımızı çalışmaya sevk edecek işler görmek lâzım diye düşünüyordu Mustafa Hoca. İnsanlarımızı önce düşünmeye, doğru düşünmeye sevk etmek lazım. Konuştukları dili düşünsünler,
Sayfa 176 - 178Kitabı okudu
Gitti üç gün.Kurtul kurtulabilirsen etkisinden.
çaresiz kaldıklarında gittikleri o kurumda, orada, yani yoksulluğun döküntülerinin ortasında, çocuk, senin çocuğun doğdu. Ancak ölünecek bir yerdi orası, yabancı, yabancı, yabancıydı her şey, bizler, yani orada yatanlar da birbirimize yabancıydık, yapayalnızdık ve her birimiz ötekilere karşı nefret doluyduk, o karanlık, kloroform ve kanla, çığlıklarla ve inlemelerle tıka basa dolu olan salona bizi aynı yoksulluk ve aynı acılar fırlatıp atmıştı. Yoksulluğun aşağılanmadan, ruhsal ve bedensel utançtan yana maruz kalabileceği ne varsa hepsinin acısını orada, fahişelerin ve hastaların kader ortaklığını ortak bir bayağılığa dönüştürmeleriyle, genç erkek doktorların dudaklarında ironi ifadesi taşıyan bir gülümsemeyle savunmasız kadınların üstlerindeki örtüleri sıyırıp düzmece bir bilimsel tavırla ellerken sergiledikleri sinizmleriyle, hastabakıcıların açgözlülükleriyle fazlasıyla çektim –ah, evet, orada insanın utanması bakışlarla çarmıha gerilir ve sözcüklerle kırbaçlanır. Senden geriye yalnızca üzerinde adının yazılı olduğu tablet kalmıştır, çünkü yatakta yatan, sadece meraklı ellerin yokladığı, titreyen bir et parçasıdır, bakışların ve incelemelerin nesnesidir –ah, evet, sevecenlikle bekleyen kocalarına onun evinde çocuklar armağan eden kadınlar, yalnız başına, savunmasız haldeyken, adeta denemelerin yapıldığı bir masada bir çocuk doğurmanın ne demek olduğunu bilmezler! Ve bugün bile bir kitapta cehennem sözcüğünü okuduğumda, hâlâ ansızın o içinde acılar çektiğim, tıka basa dolu, buharı tüten, inlemelerden, kahkahalardan ve kanlı çığlıklardan geçilmeyen salonu, o utanç mezbahasını hatırlarım.
Sayfa 49 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
EVCİL-YABAN ÇATIŞMASI
Evcil hayvanların sokaklara terk edilmesi sadece bu canlıların yaşam koşullarını etkilemiyor, doğal döngüyü de zora sokuyor. Başta kedi ve köpekler olmak üzere evcil hayvanlar, şehirleşme ve insan etkisinin en bakir yerlere kadar ulaşmasıyla yaban hayatına ciddi zararlar vermeye başlamış durumda. Hatta sadece sahipsiz evcil hayvanlar değil, sahipli olanlar da kentsel ve doğal ekosistemlerdeki yabani türleri avlayarak popülasyon kaybına yol açıyor. Kediler park, bahçe gibi kentsel yeşil alanlarda özellikle kuşları, köpekler ise şehir çevresindeki ormanlık veya koruluk alanlarda daha çok memeli hayvanları avlıyor. Sahipleri, kedilerinin avladığı hayvanların kendileri için birer hediye olduğunu düşünseler de, bilimsel adıyla Felis catus aslında içgüdüsel olarak avlanıyor.
Bir diğer sorun da, sokaklara terk edilmiş evcil hayvanlara yeterli düzeyde tedavi ve aşılama yapılamadığı için bu canlıların birçok bulaşıcı hastalık taşıyabilmesi. Sadece kedi ve köpeklerde ağır seyreden bazı hastalıklar hayvanların acılar içinde ölümlerine sebep olurken, insanlar için de hayvandan bulaşan veba, tifüs, kuduz, uyuz gibi birçok zoonoz hastalık riski söz konusu.
Sayfa 30Kitabı okudu
Kapitalist sistemde her yeni bilimsel hamle insan hayatını kolaylaştırırken, insanlığı binlerce yılda oluşturduğu değerlerinden uzaklaştırıyor. İnsanlığın çektiği acılar nispeten hafifliyor ama bununla birlikte insanlığın mutluluğunu da azaltıyor Giderek daha mutsuz toplumların, daha mutsuz bireylerin ortaya çıkmasına yol açıyor.
Sayfa 268Kitabı okudu
Bir yanda, bilimsel eğitiminin istatiksel verileri ile donanmıştır, öte yanda, özellikle ruhsal acılar içinde kıvranan hasta bir insan tedavi ederken, onu bireysel olarak anlama görevi ile karşı karşıyadır.
Sayfa 38Kitabı okudu
Kuşkusuz, sevgilim, bu yaşadıklarım, sadece düşüncelerimde önceden hissettiğim mutluluk içinde geçen aylar değil, aynı zamanda korku ve acılarla dolu, insanların
iğrençliklerine tiksinti duyduğum aylardı. Yaşadıklarım hiç de kolay şeyler değildi. Hamileliğim son aylarında akrabalarımın dikkatini çekmeyeyim ve aileme haber vermesinler diye artık
