Necip Fazıl'ın şu sözünü her okuduğumda vicdanıma bir rahatlama gelir: ''Sen çok sev de bırakıp giden yâr utansın."
Şimdi biraz siz utanın. Biz size inandığımız kadar acıdık. Şimdi biraz da bizi yok ettiğiniz için siz acıyın.
Oğuzcum 14.bölümü noktalama işaretleri koymadan yazmış tam 76 sayfa
Ölü mevsimin mort sezonuna rastladınız beni daha önce görseydiniz daha önceleri neredeydiniz neden bana gülmeden cesaret verdiniz gülseydiniz dağılırdı derdiniz bilseniz ne rahat ederdiniz gülerdim tamam oldu artık size sen diye hitap edebilirim yorulmak bilmezdi gücünün son noktasına gelinceye kadar durmazdı vatandaşlarıma benzemiyorum kendimi
Sayfa 473 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Ölü mevsimin mort sezonuna rastladınız beni daha önce görseydiniz daha önceleri neredeydiniz neden bana gülmeden cesaret verdiniz gülseydiniz dağılırdı derdiniz bilseniz ne rahat ederdiniz gülerdim tamam oldu artık size sen diye hitap edebilirim yorulmak bilmezdi gücünün son noktasına gelinceye kadar durmazdı vatandaşlarıma benzemiyorum kendimi
Ağzımdan çıkan her kelimenin bilekleri zincirli; kafamdan geçen her düşünceye ağır demirler yüklenmiş. Doğduğum günden beri, söylediğim her sözcük, düşündüğüm her düşünce, yaptığım her şey, bağlı, yüklü, zincirli değil mii? Üstelik her şeye rağmen başaramadığımın da farkındayım... Ya da yer yer küçük ve parlak başarılarım oluyor, o kadar... Ama ne kadar çok çabaladığımı ve ne kadar ender olarak ataklık gösterdiğimi düşünsenize. Düşünün; ve biraz olsun acıyın. Yani siz goriller arada bir de olsa düşünebiliyorsanız. Hiç sanmıyorum.
Sayfa 106 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bana merhamet gösterebilecekseniz, beni
tesellisiz, umutsuz, yazgımla baş başa bırakmayacaksanız,
beni daima şimdiki kadar sevecekseniz, o zaman size yemin ederim ki minnettarlığım... AŞKIM SİZİNKİNDEN AŞAĞI KALMAYACAKTIR
... Şimdi Elimi Tutacak Mısınız?
Nastyenka, -diye bağırdım hıçkırıklardan boğulur gibi.- Nastyenka!.. Ah Nastyenka!
- Lütfen, yeter, yeter! Artık gerçekten yeter! -dedi,
beni zor zapt ediyordu.- Artık her şey söylendi; öyle değil mi?
Değil mi? Siz de mutlusunuz, ben de; artık bu konuda tek sözcük etmek yok; bekleyin, bana da acıyın biraz... Tanrı aşkına başka bir şeyden bahsedelim!..
- Peki Nastyenka, olur!
Yeter gerçekten, şu anda öyle mutluyum ki, ben...
Peki Nastyenka, başka bir şeyden bahsedelim, hem de hemen, hemen; evet! Hazırım...
AMA konuşacak bir şey bulamadık, gülüştük, ağlaştık, birbiriyle ilgisiz binlerce söz ettik; kaldırımlarda yürüdük, aklımıza esti birden geriye döndük, kendimizi yolun karşısına attık; derken durduk, yeniden nehir kıyısına gittik,
Çocuklar gibiydik...
Sayfa 57Kitabı okuyor
Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Necip Fazıl'ın şu sözünü her okuduğumda vicdanıma bir rahatlama gelir: "Sen çok sev de bırakıp giden yâr utansın."
Şimdi biraz da siz utanın. Biz size inandığımız kadar acıdık.
Şimdi biraz da bizi yok ettiğiniz için siz acıyın.
Nisan
8 Nisan
Eşsiz Varvara Alekseyevna,
Dün mutlu oldum, aşırı mutlu oldum, akıl almaz derecede mutlu oldum! İnatçısınızdır, ama hayatta bir kez olsun beni dinlediniz. Dün akşam, saat sekizde, uyandım (biliyorsunuz canım, işten geldikten sonra bir saat kadar uyumayı severim), mumu aldım, kâğıtları hazırladım, kalemi çıkardım, sonra birden,
Şimdi biraz da siz utanın. Biz size inandığımız kadar acıdık. Şimdi biraz da bizi yok ettiğiniz için siz acıyın.
Sayfa 114Kitabı okudu
“Hangi gerçeğin? Siz gerçeğin ve gerçek olmayanın nerede olduğunu görebiliyor musunuz? Bense yitirdim görme yeteneğimi, hiçbir şey göremiyorum. Siz bütün önemli sorunları gözüpekçe çözümlüyorsunuz, fakat söyleyin bana cancağızım, gençliğinizden ötürü değil mi bu; bu sorunların hiçbirinin size acı vermeyişinden ötürü değil değil mi? Gözüpekçe bakıyorsunuz ileriye doğru; fakat bunun nedeni orada korkunç bir şey görmeyişiniz, böyle bir şey beklemeyişiniz değil mi? Hayatın genç gözlerinize henüz kapalı oluşu değil mi? Bizden daha dürüst, daha cesur, daha ciddi bir kişiliğiniz var… Fakat biraz derinliğine düşünün, azıcık yüce gönüllü olun da bağışlayın beni. Burada doğdum ben; babam, annem, dedem burada yaşıyorlardı… Seviyorum bu evi; vişne bahçesi olmadan kavrayamıyorum hayatımı. Satılması çok gerekiyorsa beni de onunla birlikte satın… Oğlum burada boğuldu… Acıyın bana, iyi doğru insan.”
T.İŞ BANKASI KÜLTÜR
Bilge ağlıyordu, Hikmet susuyordu. Bilinmeyen bir süre geçtikten sonra birden kapı vuruldu. Hikmet, dalgın gözlerle kapıya yürüdü. Ne yaptığını düşünmeden kapıyı açtı. Sevgi içeri girdi. Sevgi? Dalgınlığından kurtulamadı. İşte bir olay, diye düşündü. Başım ağrıyor. Sevgi, Bilge’yi görünce bir an gözlerini kapar gibi oldu. Başını çevir, bakma.
Ölü mevsimin mort sezonuna rastladınız beni daha önce görseydiniz daha önceleri neredeydiniz neden bana gülmeden cesaret verdiniz gülseydiniz dağılırdı derdiniz bilseniz ne rahat ederdiniz gülerdim tamam oldu artık size sen diye hitap edebilirim yorulmak bilmezdi gücünün son noktasına gelinceye kadar durmazdı vatandaşlarıma benzemiyorum kendimi