Otuz beş yaşındayım, 13 yıldır evliyim; 7 7 yaşında kızım, 7yaşında oğlum var. Üniversite lisans mezunuyum, eşim lisemezunu. Altı sene süren birliktelikten sonra eşimle anne-ba
ba rızası olmadan evlendim! Altı sene görmediler bile eşimi;kültür farkı var diye.Ben uç bir örneğim sanırım; benim ailemin maddi durumu iyi, eşimin aile durumu kötü; ben üniversite, eşim lisemezunu; evlendiğimizde ben özel bir bankada çalışıyordum,
eşim mağazada. Benim annem göçmen Trakyalı, babam lazKaradenizli, eşim kürt Doğulu. Annem alevi, babam hane-fi, eşim şafi.Bana kalırsa her şey bahane hayatta; biraz huzur, birazaza kanaat, en çok da sağlık önemli.
Hayat hikâyem çok uzun, yazmakla bitmez, ama şu an bu
kadar farklı kültürlere rağmen çok sık bir araya gelen ve bir
likteyken konuşulan farklı şivelerden ötürü tiyatrodan farksız
olan bir aileyiz!
Bir şeyden. Korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.
“Vâkıa, Ahmet de sakindi. Fakat yaratılıştan öyle idi. O, kendisini kabahatli bulan adamdı. Bilhassa, doğuşunun hazin tesadüflerini öğrendiği günden beri -kimden, nasıl? Bunu hiç biri bilmiyordu. Belki de komşulardan biri söylemişti;- daima köşesinde, daime evi yadırgar olmuştu. O kadar ki, biraz fazla şımartılmak istense, hatırımı alıyorlar düşüncesine kapılıyor, gözlerine yaş birikiyordu. Bu, her yerde tesadüf edilen şeylerdendir. İnsanlar bazen doğuştan mahkûm olurlar, saz parçası kendiliğinden kırılırdı.”
Sayfa 14
Hayatta daha sonraları, biraz huzur beklersiniz, değil mi? Buna layık olduğunuzu düşünürsünüz. Ben de düşündüm. Ama öte yandan liyakatin ödülünün hayatın işi olmadığını anlamaya başlarsınız.
Bir şeyden korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Zaman olurdu ki bütün hayatı sadece kaçışlardan ibaret kalırdı. Zavallı Mümtaz, İstanbul sokaklarında bir nevi hayalet gemi gibi yaşıyordu. Her özlediği yerden biraz sonra kendi içindeki rüzgar onu kovuyor, haberi olmadan lengerler alınıyor, yelkenler şişiyor ve uzaklaşıyordu.
Sayfa 67Kitabı okuyor
“İnsanları izliyorum, uzaktan, yakından.
Garip bir sakinlikle, kimseye kızmadan, kimseyi üzmeden, kimseye kırılmadan.
Sadece sessizliği hissediyorum, garipsemiyorum.
Hissettiğim sadece sessizlik.
Herkes kendisine düşen rolü oynuyor. Kimi yalanı, kimi dürüstlüğü, kimi hırsı oynuyor.
Ben artık sakinliği oynuyorum.
İzliyorum
Garipsemiyorum
Huzur
Biraz uzaklaşmakta.”
Sayfa 74Kitabı okuyor
Bir şeyden korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.
|||.
Adèle'nin sağlığı pek de yerinde değildi. (...)
Danıştıkları bir doktor ona dinlenmesini ve güzel havalarda yürüyüş yapmasını tavsiye etmişti. Ama bunlar, kısa sürede kenara biraz para koyup sonra bunu huzur içinde yemek isteyen birinin uyabileceği tavsiyeler değildir.
Sayfa 17Kitabı okudu
Ve Mümtaz içinden tekrar Nuran’ın saçlarını düşündü:
- Hep böyle düşer mi bu saç... daima elleriyle başını biraz geriye atarak onu düzeltir mi?..
Sayfa 98Kitabı okuyor
Fakat bizim memlekette aranan kaybolur. Şark oturup beklemenin yeridir. Biraz sabırla her şey ayağınıza gelir.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Bir şeyden korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.
Dünyadan uzak bir yerde dinlense gönlümüz
Acıdan, kederden biraz uzak kalabilsek
Belki bir bağ bozumunda buluruz kendimizi
Belki bir peri masalında
Huzur oldukça fark etmez de şimdi
Dinlensin sıktığımız avuçlarımız
Kalbimiz yorgun, dilimiz suskun
Bir yer olsa işte masallardan bozma, dünyadan uzak...
Sayfa 15Kitabı okuyor
Dar Ağacı Mahşerde Canlı Ölülere Kuruldu
Boğulmadan kaç Deniz aştık?
Susuz deniz son denizdi
Şer denizinde gemisine kaptanlık yapana kulak verin şimdi
