Günaydın
-Ne işle meşgulsünüz evladım?
+ Kelebek çobanıyım efenim, boş zamanlarda da perili deniz fenerleri bekliyorum, unutulmuş mevsim adları buluyorum, yalnızlığın göğsüne hanımeli çiçekleri iliştiriyorum.
Kendimi bomboş hissediyorum
Boş, bomboş kimi zaman
Bir kır çiçeğinden daha yalnızım
Sayfa 14Kitabı okudu
Affetmeye çalışmayın,boş verin. Herkes her şeyi bilerek, isteyerek ve gözünüzün içine bakarak yaptı...
Yeni sözler, yeni yaşantılar bulacağımı sanıyordum. Bu acılar, yüreğimi paslandırmış oysa. Sevmek zor geliyor. Alışmamışım: yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazan atlıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa ben her an sana bakmak, bir sözünü kaçırmamak; bir kıpırdanışını, yüzünün her an değişen bütün gölgelerini izlemek, her an yeni sözler bulup söylemek istiyorum.
"Eli boş gidilmez gidilen yere
Boş gelmedim yâ Rab ben suç getirdim
Dağlar çekemezken bunca vebâlì
İki kat sırtımla pek güç getirdim"
Sayfa 121Kitabı okudu
Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
...
-boş inançlar, elbette eskimiş şeylerdir ve yok edilmeleri gerekir.
Sayfa 497Kitabı okudu
Her şey boş.Son bile...Sona gelindiğinde her türlü önemli soru utanç verir.
"Seneca'nın söylediği gibi okumaksızın
geçen boş zaman bir tür ölüm, insanın
canlı canlı gömülmesidir."
Sayfa 50 - Say Yayınları, 2021Kitabı okudu
Küçük Prens kitabını okuduktan sonra yazmış olduğum bir hikayedir. Yazının herhangi bir amacı yoktur.
Bir gün Küçük Prens kimsenin olmadığı bir gezegene gitmek için yola koyulmuş. Kimse olmadığını bildiği için yanına hiçbir şey almamış. Gezegene vardığında etrafın çok sessiz ve hareketsiz olduğunu farketmiş. Şaşırmamış tabi, kimsenin yaşamadığı bir gezegenin boş olması normaldi onun için. Biraz gezinmeye başlamış gezegende. Aslında gezegen çok küçük gibi görünüyordu dışarıdan, içinde gezdikçe anlamış ki gezegen göründüğünden daha büyükmüş. Neredeyse gezegenin tamamını gezmiş ve hiçbir şey bulamamış. Tam sıkılıp kendi gezegenine dönmek için hazırlanıyorken bir ses duyar. Kafasını çevirip baktığında gezegenin yıkılmaya başladığını görür. Sonra hemen oradan hızlıca kaçıp kendi gezegenine döner. Bu yaşadığı olayı gülüne anlatır.
Gülü ona şöyle der; ‘’O gezegen yalnızdı, sen onun yalnızlığını elinden aldın. Alışkalıklarıyla yaşayan bir gezegendi o. Sen onu alışkanlığından vazgeçirdin. Bu sebepten kendini yoketti. Her ne kadar sen oraya gitmiş, onun yalnızlığını elinden alıp, onu alışkanlıklarından uzaklaştırmış olsan da, o gezegen her zaman yalnız gezegen olarak bilinecek. Çünkü yalnızlığı için kendinden vazgeçmiş bir gezegen o. Kendinden vazgeçecek kadar sevdiğin şeye aitsindir her zaman.’’
"Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme. Boşuna tedirgin etme beni."
¶¶
Bütün bunlar boş... En iyisi yeni bir kitaba başlamak.
¶¶
