Bir kitabı ‘OKU’madan ‘YORUM’lamak ne kadar mümkün?
“Eleştirisini yapacağım bir kitabı asla okumam; insan o kadar etkileniyor ki.” (s.7)
Oscar Wilde
Öncelikle incelemenin girizgahına bu kitabın yazarı 
Pierre Bayard‘ın 
Umberto Eco ile birlikte katıldığı 17.11.2007 tarihli New York Public Library söyleşisinden
Onat Kutlar - İshak (Kitap İncelemesi)
İlk olarak 1959 yılında yayımlanan İshak, 1960 yılında TDK Öykü Ödülü'nü kazandı. Kitabın ilk baskısı A Dergisi Yayınları tarafından yapıldıktan sonra 1977 yılında Milliyet, 1985 yılında Can Yayınları daha sonra da İş Bankası ve YKY tarafından yayımlanmıştır.
Daha 23 yaşında üniversite öğrencisiyken yayımlanan bu kitabıyla Onat Kutlar edebiyatımızda ses getirmiştir. İçinde dokuz öykünün yer aldığı bu kitap, büyülü gerçekçilik akımı içinde yer alan edebiyatımızın ilk eseridir. Özellikle Hadi, Kediler ve İshak öykülerinde büyülü gerçekçi anlatımı daha baskın olarak görmekteyiz. Sadece tek bir öykü kitabıyla öykücülüğümüze damga vuran Onat Kutlar'ın bu kitabın dışında kalan çalışmaları ve 1980 yılı sonrası yazdığı metinlerden oluşan Karameke adlı bir öykü kitabı bulunmaktadır. Ayrıca Onat Kutlar edebiyatı için yazılan yazılardan derlenmiş "Yaşanmış Ağır Bir Ezgi - Onat Kutlar İçin Bir Harita" adında YKY tarafından yayımlanan bir kitap da bulunmaktadır.
Onat Kutlar'ın İshak kitabını detaylıca incelediğim videoyu izlemek için: youtu.be/yzulHKGGWHI
Harry Potter ve Ateş KadehiJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 202329,1bin okunma
Kaçış
Matematik muhteşem bir bina duygusu yaratırken, Dickens’la özdeşleşen öyküler dünyası Tengo için derin, büyülü bir orman gibiydi. Matematik göz alabildiğine gökyüzüne yükselirken, orman gözlerinin önündeki düzlükte enginlere uzanıyordu. Ağaçların karanlık, sağlam kökleri yerin derinliklerine iniyordu. Orada bir harita olmadığı gibi,
numaralandırılmış kapılar da yoktu.
Gobard burada dört çeşit dil ayrımı yapıyor: ilki yerli olan, kır kaynaklı, anadil ve yurtsal; İkincisi taşıyıcı olan, tamamıyla şehre ait, değişimin, ticaretin ve dolaşımın dili; üçüncüsü göndermeli olan, milli ve kültürel, geçmişin yeniden kurulmasını, yeniden toplanmasını gerçekleştiren dil; dördüncüsü mitsel olan, büyülü, dinsel yahut tinsel bir toprağa havale eden. Bu dillerin bir kısmı basitçe şive, ağız, lehçe ve hatta jargon olabilir. Yalnız Gobard, asla bir karşılaştırmacı gibi hareket etmiyor. Kendisinin de içinde olduğu bir durumda, bir polemikçi ya da bir çeşit strateji uzmanı gibi hareket ediyor. Gerçekten de dillerin çatıştığı reel bir durum içine yerleşiyor. Yapıları değil, farklı diller arasından ya da aynı dil içinde, türeyen yahut tortu olarak kalan dilde rekabet eden dilin işlevlerini dikkate alıyor. Şurası kesin ki bu dört dilin haritası tarihte ve içinde bu lundukları ortama göre dönüşüyor. Elbette söz konusu bakış açısını takiben bu harita verili bir anda ve aynı ortamda da dönüşebilir. Aynı zamanda pek çok dil aynı işlev için, aynı yerde rekabet edebilir, vs.
