-Bir kadının gözyaşı...:
Boyun büküşü bir garibin, bir yıldızın kayışı.
Kadın solarsa,
Bir gülün yaprağını dolu vurur, çiçekler solar, çocuklar solar.
Kadın ağlarsa,
Yuvası bozulur bir kuşun, uzaklarda bir deniz ağlar.
Oysa kadın gülerse,
Şeker kokulu umut sarkar yuvaların saçağından,
En umutsuzu yeniden umuda bağlar.
.
-Bir kadının gözyaşı...:
Yedi milyar insanın sığınacağı bir gönülgâhın çöküşü,
Bir düşün bitişi, bir umudun ölüşü.
Oysa tüm gül goncalarından daha güzeldir bir kadının içten gülüşü.
.
-Avuçlarımdan kumrular uçtuysa,
Yüzümde rengârenk çiçekler açtıysa,
Aşk havliyle sırılsıklam sevdimse,
Güneş vurmuş sular gibi güldümse,
Onların eseri bu Dünyada güzel ne gördümse.
.
“K a d ı n l a r d a n ö ğ r e n d i m;
Bu hayatta ne öğrendimse...!”
ne çocuk işçiler,
ne çocuk anneler ne çocuk gelinler,
ne çocuk mülteciler,
ne de çocuk ölümler olsun.
KİRLİ ELLERİNİZ de
KİRLİ EMELLERİNİZ de
çocuk bedenlerinden uzak dursun...!
.
ne istismar, ne de ihmal edilsin,
çocuklara bir anne adaleti, bir anne asaleti,
bir anne merhameti,
bir anne şefkati dışında yaklaşılmasın.
.
çocuklar;
yaşama sebebimiz, hayatımızın anlamı.
onlarla güneşi daha bir parlak,
denizi daha bir mavi, yeşili daha bir yeşil görürüz.
onlar bizim kanatlarımız, onlar bizim umutlarımız
saçlarının teli titrese, kıyamet kopar ölürüz.
Artık minik elli çocuklar tarafından çalınmıyor kapılarımız bayramlarda. Çünkü senin ölüm haberini duyunca, erken büyüdü bizim köyün çocukları. Aklar düştü mutluluklarına...
Tanıştığıma hiç memnun olmadığım kimselere, durmadan "Tanıştığımıza memnun oldum." demek beni öldürüyor. Ama, hayatta kalmak istiyorsanız, ille de bu zarvaları söylemek zorundasınız.
Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman, bunu yazan keşke çok yakın bir arkadaşım olsaydı da, canım her istediğinde onu telefonla arayıp konuşabilseydim diyorsanız, o kitap bence gerçekten iyidir.
-Bir asker, bir çocuğu düşlerinden vuruyordu,
Bir çocuk gördüm düşlerini suluyordu.
.
Güneşi serinleten gülüşleriyle,
Çocuklar;
.
Anlamıyorlardı,
Çocuklar niçin ölüyordu?
.
Cevap bulamayan
-Tanrı-
mahcup oluyordu…!-
Herkesin babası ölür...
Ve itikadınca gömülür...
Er ya da geç...
Yetim kalır tüm çocuklar...
Ölüm ise
Tek başına yaşanan bir eylem...
Her ölen yalnız ölür...