Deli, elini burnuna götürüp nanik yaptı:
-İnmem! Bir deliyi bakan yapanların arasına iner miyim ben!..
-Haydi kardeşim, seni bakan da yaptık, öbür bakanlar seni bekliyor. Haydi in!..
-Yağma mı var? İneyim de beni tımarhaneye kapatın! İnmem!..
İhtiyar adam,
-Boşuna uğraşmayın, inmez! dedi. Ben bu delileri çok iyi bilirim. Sizi de bakan yapsınlar, siz de inmek istemezsiniz.
‘’Sen de çok iyi bilirsin ki Celme, Moğol diye ayrı bir ulus yoktur. Bundan başka ben de eski Göktürkler soyundanım. Ben bu göçebe avulları, senin Moğol, Türk, Tatar, Özbek, Kırgız dediğin cılasınları bir araya, bir bayrak altına alacağım. Ben Türk, Tatar, Moğol derdinde değilim. Ben avul başbuğu değil ulus hakanı olacağım. Bilirim bu zor iştir. Çok kan dökülecek… Fakat sonunda kurulacak Göktürk Hakanlığı kardeşlerin kardeşlerle, komşuların birbiriyle ikide bir cenk etmelerinin, kan dökmelerinin önüne geçecek.’’
"Ben aşka sahiptim. Öyle bir aşk ki hem de... Benim acımı sadece kaybedenler anlar. Çaresizler anlar. Ben çok iyi bilirim bir hayatın değerini. Çünkü yaşayamadığım bir hayata sahip olunca öğrendim bir yaşamın ne kadar değerli olduğunu. Yaşayamayınca ve yaşatamayınca öğrendim. Bütün hayaller kursağımıza dizilirken öğrendim. Ellerin boş kalmışlığı acıtır kalbi. Yüreğinin gün be gün alışmaya zorlanması mahveder benliği. Unutmak istemezsin ama buna mecbursun. Hayatın devam etmesi diye bir tabir var. Çünkü her gün ölümü hak etmiş oluyorsun. Bu yüzden yaşamalı ve her gün ölmelisin. Çünkü hayat sana bunu layık görüyor.
Öl diyor. Ama bir gün değil her gün...
Yan istiyor. Öyle böyle değil ateşlerin en kızgınıyla yan istiyor.
Sevme istiyor. Bir daha onun gibi kimseyi sevme ki, hayata karşı hep yenik ol istiyor..."
ANNELER YAŞAYARAK ÖLÜRLER...
Annem...Türküleri seven,boynunu bükülü tutmayı hayattan öğrenmiş annem;
acılarını yattığı yatağa taşıyan,kimselere ümit beslemeyen kendi ümidini kendi doğuran annem,sana bu mektubu yakınında bildiğin ama uzakta yaşayan aciz bedenimle karalıyorum.Düşlerine yenik düşmüş,hayalleri hastalığı olmuş küçük bir kadın olarak
Gidemem
Bazen daha fazladır her şey
Bir eşikten atlar insan
Yüzüne bakmak istemez yaşamın
O kadar azalmıştır anlam
O zaman git hemen radyoyu aç, bir şarkı tut Ya da bir kitap oku
mutlaka iyi geliyor Ya da balkona çık, bağır bağırabildiğin kadar
Zehir dışarı akmadan yürek yıkanmıyor
Ama fazla da üzülme, hayat bitiyor bir gün Ayrılıktan kaçılmıyor Hem
çok zor, hem de çok kısa bir macera ömür Ömür imtihanla geçiyor
Bir şiirden, bir sözden,
Bir melodiden, bir filmden
Geçirip güzelleştirmeden can dayanmıyor Yıldızların o ışıklı fırçası
azıcık değmeden Bu şahane hüzün tablosu tamamlanmıyor
Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem, gitmem Unutamam, acı tatlı ne
varsa hazinemdir Acının insana kattığı değeri bilirim, küsemem Acıdan
geçmeyen şarkılar biraz eksiktir
Sezen Aksu'nun sözlerinden daha sonra Ferhat Göçer'in seslendirdiği mükemmel bir şarkı. . . :)
"Çok iyi bilirim 'kelebeklerin neden kırılgan' olduklarını : kelebek olmayı seçtiklerinden"
Sayfa 86Kitabı okudu
OLGUNLAŞMAK... Can Dündar' dan...
Artık eskisi gibi her hafta sonu birileri ile dışarı çıkmak istemiyorum. Beni yoran ilişkiler, yeni tanışmalar, yeni yüzler aramıyorum. Eski dostlukların da özetini çıkarmaya başladım.
İlişkilerde tasarrufa gidiyorsun her şeyde olduğu gibi ve gereksiz insanları hayatından atmak istiyorsun.
Yapmacık, inanmadan
yargılama... sana gelmeden 5 dakika önce ne yaşadığımı hiçbi zaman bilemezsin.
senden sonra ne yaşayacağımıysa, tahmin bile edemezsin, ama ben bilirim.
küçümseme... sana standart, monoton, yavaş görünen hayatım hiç bir anlam ifade etmeyebilir.
benim hayatımı bu seviye getirene kadar ne bedeller ödediğimi anlayamazsın.
bana yapmam gerekenleri söyleme... ben zaten onları senden daha iyi biliyorum, sadece yapabileceklerimin bi sınırı var, ve emin ol ben hep o sınırda yaşıyorum.
beni değiştirmeye çalışma... ben bunun çabasını zaten yeterince gösteriyorum. senden de değişmeni beklemiyorum.
senden çok bişey istemiyorum, yanımda ol, yeter.
selin.