Ne istiyorsun?
Daha basit bir şey olabilir mi? Masum bir soru ve onun yanıtı.
Oysa ben, bu grup alıştırmasının beklenmedik güçte duygular uyandırdığına defalarca tanık olmuşumdur. Çoğu kez birkaç dakika içinde oda yoğun bir heyecanla sarsılır. Erkekler ve kadınlar - hem hiç de çaresiz ve yoksul olmayan, başarılı, sağlıklı, iyi giyimli, yürürken ışıltılar saçan insanlar - ta derinlerinde çalkantılar yaşarlar. Sonsuza
dek yitirmiş oldukları kişilere - ölmüş ya da yanlarında olmayan anne ve babalara, eşlere, çocuklara, arkadaşlara - seslenirler: --Seni tekrar görmek istiyorum.-Sevgini istiyorum.Benimle gurur duyduğunu bilmek istiyorum.Seni sevdiğimi ve bunu sana hiç söylemediğim için ne kadar pişman olduğumu bilmeni istiyorum. Dönmeni istiyorum öyle yalnızım ki.Hiç yaşamadığım çocukluğumu istiyorum.
Sağlıklı olmak, yeniden genç olmak istiyorum. Sevilmek, sayılmak istiyorum.
Yaşamımın bir anlamı olsun istiyorum. Bir şey başarmak istiyorum.
Umursanmak, önemli olmak, anımsanmak istiyorum.--
Ne çok istek. Ne çok özlem. Ve ne çok acı, yüzeye ne kadar yakın, yalnızca birkaç dakika derinde. Yazgı acısı. Varoluş acısı. Hep orada
olan, yaşam zarının hemen altında sürekli uğuldayan acı. Ulaşılması böylesine kolay olan acı. Pek çok şey - basit bir grup alıştırması, birkaç dakikalık derin düşünce, bir sanat yapıtı, bir vaaz, kişisel bir kriz,
bir kayıp - bize en derindeki isteklerimizin hiçbir zaman gerçekleşemeyeceğini anımsatır: genç kalmak, yaşlanmayı durdurmak,yitirdiğimiz insanların dönmesi, ebedi aşkı bulmak, himaye edilmek, anlam ve önem kazanmak, ölümsüzlüğe kavuşmak.
Sayfa 12Kitabı okudu
Derindeki Duygular
"Geçmişin içine doğru iyice yayıldık," diye yazmıştı Prado. "Bunu sağlayan duygularımız, yani derindekiler, kim olduğumuzu ve kendimiz olmanın nasıl bir şey olduğunu belirleyen duygular." Çünkü bu duygular zaman tanımazlar, tanımazlar ve onu reddederler.
Sayfa 352 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Böylesi sessiz gecelerde iki insan, onları hiç kimsenin görmediği, işitmediği yollarda birlikte yürüyorsa, evlerin karanlık gölgeleri sözcüklerin üstüne çöküyor ve sesler hiçbir yansı bırakmadan sessizlikte dağılıyorsa, o zaman sanki kendi kendileriyle konuşuyormuşçasına güvende hissederler. O zaman, günün renkli koşuşturması içinde sesini duyuramadan dibe çöken ve ancak akşamın sessizliğiyle yumuşak bir salınım kazanan derindeki düşünceler uyanır ve neredeyse elinizde olmadan sözcüklere dönüşürler.
Sayfa 18Kitabı okudu
Şöyle bir sahne düşünün: birbirlerini tanımayan üç dört yüz kişiye çift çift ayrılmaları ve eşlerine şu bir tek soruyu tekrar tekrar sormaları söyleniyor: --Ne istiyorsun?--
Daha basit bir şey olabilir mi? Masum bir soru ve onun yanıtı.
Oysa ben, bu grup alıştırmasının beklenmedik güçte duygular uyandırdığına defalarca tanık olmuşumdur. Çoğu kez
'Hakikat en derindeki yalandır'
Sanki içinde arka arkaya kapılar açıldı ve en derindeki kapalı odada duran bütün duygular taşıverdi.
Ağlamaya başladı. Neden ağladığını bilmiyordu ama o anda bunu merak da etmiyordu.
Sayfa 80
Duygular
...;ama benim o sırada hüznümün sebebini açıkça görebildiğimi zannetmem gibi, duygularımızı ne kadar bilsek de, daha derindeki anlamlarına inemeyiz;nasıl ki hekim hastasının anlattığı rahatsızlıkların yardımıyla daha derinde, hastanın bilmediği bir nedene ulaşırsa, aynı şekilde duygularımız düşüncelerimiz de bir belirti değeri taşır sadece.
Sayfa 147
“hakikat en derindeki yalandır; kazılır ve en dipteki öğeye ulaşılamaz” bu yüzden de “hakikat” olarak adlandırılır.
Nietzsche
“Hitopadeşa”da kadın olmak...
“Hitopadeşa” eserini okurken kitapta kadınlara dair ifade edilen “küçümseyici” sözlere dair okuma grubumuzda “erkek egemenliğin” kökenlerine dair paylaştığım yazı:
İlkel dönemden itibaren neredeyse her kültürde (Coğrafyaya dayalı olarak çok minik istisnalar olsa da) erkek dişiden “üstündür”, daha doğrusu erkek etrafındaki “her şeyden” üstün
- " (...) Ta içinizdeki, derindeki kendiniz, işte sizin iyi tarafınız budur..."
Sayfa 55 - Sel Yayıncılık
İnsanlar çok derindeki duyguları hakkında konuşmak istemezler.
Andrey Tarkovski