konusu ilgimi ceken ve sevecegimi umarak basladigim bir kitap daha bana hayal kirikligi yasatti. Oncelikle kitabin ana konusu klasik anlasmali evlilik ve dusmandan aska bir iliski. ince olmasi ve citir cerez sip sak okurum diyerek basladigim ama zorla bitirdigim bir kutap oldu.
ne kadin karakteri ne erkek karakteri sevdim. bir tek nero'yu sevdim ama onun da sahnesi cok azdi. hicbir karakterin bi deribligi yoktu. hem karakterlerde derinlik yoktu hem de olay yoktu. diyalog cok azdi, puntolar sıkış tikişti, iliskide duygular gercektci degildi. zar zor bitirdim kitabi. gereksiz seyler cok uzatilmisti. bi konudaki dusunceler cok gereksiz uzundu. ana karakterlerin nasil derinlikleri yoksa, sacma sapan karakterlerin gecmislerine hayatlarina falan da cok deginilmisti.
mantik hatalari vardi. biri vurulunca sanki hicbir sey olmamis gibi cok rahat bi sekilde olayin hemen pesine sevisip yatiyo sinra kalkip disari cikiyolar falan. demirden mi yapildin mubarek??? surekli bi sevisme sahnesi vardi. bi olay oldu mesela kaos cikabilir oradan ama ben kizin universtesine gitmesi eski sevgilisiyle karsialsmasini fln okuyorum. bi bitmedi ztn eski sevgilisi. evde olmadiklari her an diplerinde bitti adam. callum disinda kimse de demiyo ki bu kiz evli, evlendi, kocasi var, donmuyo sana, terketmis seni yeter bi git artik. adam da yuzsuz gibi her yerden cikiyo. bu cogu kitapta var evet eski sevgili mevzusu ama hem kisacik hem duragan bi kitapta bu kadar fazla eski ssvgili mevzusuna gerek yoktu. onun yerine biraz da ha mafyatik olaylar koysaydiniz daha hareketli aksiyo lu bi kitap yazsaydiniz keske.
aklima gelenler bu kadar. ben kutabi sevemedim ama okumak isteyen dostlara iyi okumalar dilerimm.
Nietzsche Ağladığında için. Zengin içerikli, psikoloji ve felsefenin ihtişamla harmanlandığı harikulâde bir eser. Her anlamda doyurucu. Defalarca kez okusam sıkılmam, bıkmam. Beni işte öyle kendine bağladı. ♡
Yazarımız