Her zaman iyiyimdir ve tek kötü yanım da budur. Çünkü her zaman iyi olmak kadar kötü bir şey yoktur.
Kabul edersiniz ki,herkesin bir takım kusurları vardır…Birçok kimsede,hatta parmakla gösterilmeye alışılmış insanlarda bile daha fazla kusur vardır.
✓✓
Dostoyevski'nin şimdiye kadarki okuduğum kitaplarının içinde insan ruhunun labirentlerindeki en çıkmaz sokakların, çözümlemelerin, analizlerin yer aldığı kitabı bana göre.
Sara hastası bir gencin bu çetrefilli, adaletsiz, kötülüklerle dolu dünyada dürüst ve açık bir insan olarak yaşamasının zorluklarına değinirken, hala bu güzel huyları ayakta tutmak için didinmesine de 'budala' diyerek atıfta bulunuyor.
Oğuz Atay'ın şu meşhur dizeleri geldi aklıma ;
Yatağımın karşılarında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Yılda evde nasıl başarılı oldunuz? Bir gün kayıtlı bir resim asmak gelmedi mi içeriden? Ben ne yaptım? Kimse beni uyarmadı. Sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Birbiriyle hemfikir olmuş iki kalem gibi hissettim bu dizelerle, kitabı karşılaştırırken. Ama bu konudaki şahsi düşüncem de şu : Bu dünya iyisiyle, kötüsüyle, acısıyla, tatlısıyla yaşamaya değer.
Keyifli okumalar :)
