Gece, tekinsiz düşünceler ve bilinçaltına itilmiş ürpertilerle odama dolmuş.
Akasya Kokusu
Yolda adımlarımı dikkatlice atarken, hafif rüzgarla taşınan akasya ağaçlarının beni karşılayan huzur verici kokusunu derin bir nefesle içime çektim. Ağaçların altında kendime bir mola verip sigaramı yaktım. İçimde biriken duyguları dumanla birlikte gökyüzüne bırakırken, gözlerim ağacın dallarında dans eden yapraklara takıldı.
İstemsizce uzandığım yerden birkaç çiçeği koparıp avucumun içine aldım. Parmaklarımın arasında hissettiğim o yumuşak dokunuş, içimi derinden titreten bir duyguyu uyandırdı. Bir çiçeğin kokusu, sigaranın dumanıyla karışarak ciğerlerimi doldurduğunda, kalbimin derinliklerinde bir sancıyla karşılaştım. Acaba bu sancı, bu kadar basit bir çiçeğin kokusundan mı kaynaklanıyordu?
Dudaklarımdan dökülen dumanın ardında yatan düşünceler, beni geçmişe sürükleyip kırık kalbimin derinliklerine doğru yolculuğa çıkardı. Belki de bu çiçekler, bir zamanlar açtıkları yerdeki yarayı hatırlatıyordu bana. Ve belki de bu sancılar, geçmişin izlerini hala taşıyan bir kalbin sessiz çığlıklarıydı.
O an aldığım karar netti: Bu çiçekleri kırık kalpler müzesine bağışlamalıydım. Fakat basit akasya çiceği görene bu sızıyı nasıl anlatacaktı?
Düşünceler bir insanın karakterini yansıtır.
Ömür
Öyle bir iş yapıyoruz ki aileden fedakarlık, ömürden fedakarlık, yeri geliyor canımızdan fedakarlık… Fakat çoğu kişinin aklındaki tek soru…
Ne kadar kazanıyorsun.?
Gecesi bile belli olmayan bu yerde , bizi karanlıkta bu düşünceler kimsesiz , garip bırakıyor…
Bu bahar gecesinin sarhoşluğunda
Elimde kalan soğuk bir yüreğin acizliği
Kirpiklerimin kenarında nemli bir hava
Sanki bahar uğramayı unutulmuş bir bucak
Es geçilen bir kürenin yanlış yörüngesi
Bilincim yarı kapalı düşünceler hücumunda
Ne ileri ne geri hareket edemeyen
Bir satranç taşının etkisiz mevcudiyetinde
Ensari
İnsan geçmişine dönüp bakınca, kendinden
özür dilemek istiyor.
Ne çok tahammül etmişim.
İki dakika verilmeyecek olanla günlerimi heba etmişim..
Geberiyorum ve ağlıyorum
Geberiyorum ağlıyorum kendimi parçalıyorum mümkün mertebe hissettiklerimi aktaracağım satırlara ve umarım beni tanıyan biri okumaz bu yazdıklarımı çünkü duygularımı tanıdığım kimsenin bilmesini istemem, neyse bana ne ya biliyorsa bilsin Allah’tan saklamadığımı ondan mı saklayacağım
Gerçek duygular 18 nisan 2024
Bir garip kimsesiz biriydin bu
Anlaşılmayanlar
Anlamsız anlam çıkarma çabalarım, kendimi küçük görme ihtiyacım. Gerçekten bir ihtiyaç gibi artık bu benim için, uzun süre iyi hissedince aniden gelen kendimi sabote etme ihtiyacı. Nikotin eşliğinde. Bu nasıl bir zevk bilmiyorum, sanırım bazen dikkat çekmek istiyor insan, ilgi görmek istiyor.
-bazen mi?
Bilmem ki, benim için öyle. Her zaman böyle değilim, yalnız kalmayı sevdiğim anlar çok fazla.
İstenmiyor muyum?
Sıkıcı mıyım?
Çok mu çirkinim?
İnsanlar beni neden sevsin?
Geldiği an uzaklaştırılması gereken düşünceler, o an medite olup anında yok edilmesi gereken. Hiçbir dayanağı olmayan, dayanağı olsa bile anlamı olmayan şeyler. Gereksiz, zaman kaybı. Bana hiçbir faydası olmadığı gibi çevreme olan davranışlarımı da olumsuz etkiliyor. Şu kısa ve anlamsız dünyada en azından birbirimize karşı saygılı ve iyi olalım. Yoksa bitmez bu sıkıcı hayat.
