Benim için kitabın okunası tek yeri son 100 sayfaydı . Ama kitabı bitirdiğimde fark ettim ki ilk 200 sayfa olmadan da bu kitap pek bir şeye benzemezdi . O yüzden cümleyi şöyle düzeltmek gerek kitabın benim için akıcı olan kısmı son 100 sayfaydı . İşini hakkıyla yapan insanların önünde sonunda yoluna taş konulacağını bir kez daha görmüş oldum . Ama değil mi ki asıl güzellik kısacık bir zamanda , hiç tanımadığınız insanlar için yaptıklarınıza karşılık , size kalpten bağlanmaları ? Avrupa'nın insanlığının hep acımayla yüklü olduğunu ne güzel göstermiş kitap . Acıyıp vah tüh ederler ama ciddi anlamda bir şey yapmaya kalkan kimseyi göremezsiniz . Ortalıkta bir savaş vardır . Sadece izleyici kalırlar ne yazık ki . İstedikleri sonuç olunca da durun kardeşim savaş kötü bir şey , çocuklara yazık denmeye başlanır . Onlar için devamlılık arz edecek , ülke de kalıcı barışın sağlanacağı bir şey yapılmaz . Ülkeler nasıl bağımsız olur değil , ülkeler nasıl bağımlı kalırın sorusunu arayan bir Avrupa . Bunu gözler önüne harika seren bir kitap '' Semerkant '' . Okumaya değerdi .
