Müslüman kuvvetli olmak borcundadır. Hem kendi inanç ve medeniyetini korumak, hem zulmün insanlığa el koymasına mâni olmak için.
Sayfa 53Kitabı okudu
” Sevgili Dost,
Şu günlerde, “İyi misin?” sorusunu herkes aynı şekilde yanıtlıyor. “Bu ortamda ne kadar iyi olunabilirse o kadar iyiyim.” İç karartıcı haberler birbiri üstüne bir felaket kolajı gibi yapışıyor. Yapışıyor da çantasını çaldırmamak için trenle peron arasına sıkışıp parçalanan kadın, akşam yemeğimizi iştahla yememize mani olamıyor. Ormanlara atılan mazlum cesetler, izleyeceğimiz bir futbol maçının keyfine gölge düşürmüyor. Sevdiğimiz insanlara karşı yapılan büyük haksızlıklar karşısında bile, dudaklarımızdan ancak birkaç zayıf cümle dökülebiliyor. Üzüntü kalbe inemiyor, kalp buğzedemiyor.
Sevgili Dost,
Bir bedenin organları gibi olduğumuz söylenmişti bize ve biz buna inanmıştık. Çünkü bu sözün sahibi Peygamberimizdi. Vücudumuzun bir parçasının geçirdiği rahatsızlık hani bütün vücudu ateşler içinde bırakacak, bütün vücut bu rahatsızlıktan elem duyacaktı? Kol kesilirken dudak gülüyor; ayak kesilirken kollar el çırpıyor, bir göz oyulurken diğer göz futbol maçı izliyor. Bir cinnet olmalı bu!
Sayfa 110 - Şule Yayınları
Müslüman, kuvvetli olmak borcundadır. Hem kendi inanç ve medeniyetini korumak, hem zulmün insanlığa el koymasına mani olmak için.
Siyasetname'den Seçmeler
Nizâmülmülk’ün “Siyâsetnâme” isimli eseri, hemen hemen tüm Osmanlı padişahlarının yüzlerce yıl başucu kitabı oldu... Bugün bile siyasetle uğraşanların el kitabı olabilecek değerdedir... Çok geçerlidir... Çok gereklidir. (Eserin ilavesiz doğru bir nüshası, İstanbul'da Süleymaniye Kütüphânesi, Molla Çelebi kısmında 114 numarada mevcuttur.)
1.
Sayfa 398Kitabı okudu
Kolumu ısırıp saat yapardım, gülerdim.
O zamanlar küçüktüm. Annemden kaçardım döve döve banyo yaptırmasın diye. Okulu, dersleri, öğretmenleri sevmezdim. Özellikle de matematik öğretmeni. Kötü hava koşulları nedeniyle okula gitmediğim günler benim bayramımdı. Bir zamanlar sırf evinin olduğu sokakta oynadığım için topumu patlatan morukların ölümüne sevinirdim. Hoca El-Fatiha diye çağırdığında okuyormuş gibi yapar, sadece hareket ettirirdim dudaklarımı. Nasıl bilirdiniz diye sorduğunda küfrederdim, ölüye, hocaya, zorla beni cenaze namazına götüren babama. Hakkımı helal etmeden de koşarak uzaklaşırdım oradan. Mutluydum. Yaşlılık nedir, kanun nedir, siyaset, suç, medeni toplum, görgü kuralları, edebi eleştiri, iç savaş, ekmek parası, beyaz saray, akraba nefreti, perdemin arkasında beni dikizleyen ölüm, mikrodalga fırın, fotoşop, E-posta nedir bilmezdim. Çocukluğumu, masumiyetimi öldüren hiçbir şeyden haberim yoktu. En büyük korkum salı günleri serbest bırakılan ve sokaktan geçmeme mani olan komşumuzun köpeğiydi. O köpekten bugün bile nefret ederim. Sahibinden de. Babamdan da. Köpek öldü ve ben hâlâ salı günlerinden nefret ederim. Hiçbir zaman büyümeyeceğimi sanıyordum. Annemin ölmeyeceğini, ölmesine dua ettiğim babamın yaşlanmayacağını, yarının hiç gelmeceğini sanıyordum. Çünkü koluma yaptığım saatin ibreleri hareket etmiyordu.
Eserini 9. yüzyıl ortalarında yazmış olan el-Cahız'a göre Uygurlar Mani dinini kabul ettikten sonra Karluklara yenilmeye başlamışlardır.
Sayfa 214 - Bilge Kültür SanatKitabı okudu
Müslüman kuvvetli olmak borcundadir. Hem kendi inanç ve medeniyetini korumak, hem zulmün insanlığa el koymasına mâni olmak için..