Ben öldüm biliyor musunuz?
Ama hâlâ sizinle iletişim kuruyorum.
Dostlarım sağ olsunlar.
Bir seminerimde dünyaya kazık çakmaya mı geldik demiştim. Çaktım ve çakıyorum işte... Binlerce öğrencim oldu, binlerce askerim, yüzlerce arkadaşım, onlarca dostum, akrabam, iki evladım ve biricik eşim… Hepsinin zihninde, yüreğinde kalacağımı biliyorum. Ama onlar da gittikten sonra… Elbet bir gün buralarda buluşacağız. Ben istiyorum ki, şu an olduğu gibi yanı başınızda olayım, başucunuzda durayım; duygularım, düşüncelerim, fikirlerim elden ele, zihinden zihne gezsin. Arkadaşlarınız, çocuklarınız, torunlarınız sizin altını çizdiğiniz yerlere baksın ve aynı yeri beğenmişiz desin. Duygudaş, fikirdaş, gönüldaş olun, insanın insan olmasını sağlayan bu yazılı iletişim aracıyla.
Hayatım boyunca iletişimin çok ama çok önemli olduğunu deneyimledim. Bana hep farklı kapılar açtı, verdiğim değer ve önem farklı olmamı, farklı algılanmamı sağladı. Bu kitapta sizlere yaşamı renklendiren ayrıntıları, iletişimin olmazsa olmazlarını anlatacağım. Yaşamın renkleri ayrıntıda gizlidir ve ayrıntıları görebilenler de fark yaratırlar.
Sayfa 1Kitabı okudu
Sen o karanfile eğimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu? Bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Sayfa 103Kitabı okudu
Bir iyilik yapmaya niyet etmişseniz, insanlığı hedefleyin.
Böylece etkiniz elden ele, dilden dile dolaşsın.
Sayfa 73Kitabı okudu
Papatyalar
''Papatyalar sana benzer. Narin, soylu çiçeklerdir onlar. Öyle elden ele dolaşmazlar, herkesleşmezler.''
Bir şeyin bütünü ele geçmezse, hepsini de elden kaçırmamalıdır.
''Mutluluk ele geçirilecek bir şey değil.Ya elde edilmeden önce düşünülen bir amaç ya da elden kaçırıldıktan sonra anlatılan bir hikayedir.''
Çağ
"Kitaplarınıza biraz göz attım da, büyüleyici bir dünya olduğunu söylemeliyim."
Carniglia ihtiyatla cevapladı:
"Elbette öyle. Hele bir de bu kitapların yüzlerce yıl önce basılıp okunduğunu... Farklı çağlarda farklı insanların hayatlarının bir parçası olarak elden ele geçip günümüze geldiğini düşününce..."
Sayfa 250Kitabı okudu
''Eller'' ne kadar da önemliydi hayatımızda
Bir ebenin ellerine doğardı insanoğlu
Sonra annesinin şefkatli ellerine teslim edilirdi
Ellerini yere koyar emeklerdi sonra
Yürümeye başlar anne babasının elinden tutardı.
Büyür serpilirdi
Yüreğine bir yar düşerdi
Tutardı onun elinden
Elele geçerdi günler
Hayat bu ya ayrılıkta aşka dair
Elini tuttuğunuz o sevgili gün gelir ellerin olurdu
Bomboş kalırdı ellerimiz
Ve '' Seni ben ellerin olsun diye mi sevdim'' şarkısıyla efkar dağıtırdık.
Gün olur elimiz ekmek tutardı
Çalışır çabalar kazanırdık
Bazen de kaybeder ele muhtaç olurduk,
Zaman böyle gelip geçerdi
Elimiz ayağımız tutmaz olurdu
Elden ayaktan düşerdik
Ve ölüm elini uzatırdı bize
Bir çift el yıkardı bizi
Ve ellerin üzerinde taşınırdı tabutumuz
Ve o eller toprağa gömerdi bizi
Eller ne kadar da önemliydi hayatımızda ..
Bir çift ele doğar, bir çift elle gömülürdük...
Uğur Akbaş
Ölüm nerden ve nasıl gelirse gelsin..
Savaş sloganlarımız kulaktan kulağa yayılacaksa
Ve silahlarımız elden ele geçecekse
Ve de başkaları savaş ve zafer naralarıyla
Cenazelerimize ağıt yakacaklarsa
Ölüm Hoş Geldi Sefa Geldi.
Ernesto Che Guevara