“Ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere…”
Birbirini seven kalpler birbirini daima hisseder.
Mor Saçlı Kundak... part 3 :)
O gecenin sabahına açılan gözlerini aynada fark etmeye çalışıyordu. Geri dönmek istiyordu; bir daha uyanmamak... Biliyordu ki orasıydı onun özgür dünyası, yaşamaya değer yanları, düşleyip düşünebildikleri, susmadan söyleyebildikleri... İfadesinde acı tuzlu taneleri ile düşünmeye başladı, bu aralar hükümsüz düşünceler sarmıştı tüm benliğini.
Sen benim kim olduğumu bilmezsin. Ateş gibi yere yakınım ama yakmam. Su gibi berrağım ama ıslatmam. Bazen havaidir ruhum, yerimde durmam. Ben bazen buradayım, bazen görünmem. Parçalanırım az biraz, ufalanırım kum gibi. Her bir tanem parlar ama güneşte cam gibi. Ben bir kayayım çarparsan düşersin, ben bir yamacım sendelersen kayarsın. Güneşin doğduğu yerdir evim, iklimlere göredir yerim. Ben kıymet bilene yurt olurum, bilmeyene ömür emanet edemem. Ben diyorum ya ne yerdeyim ne gökteyim. Sadece garip bir seherde asılı ruhum.
Sevdiklerimiz kalbimizde yaşıyordu, insan
sevdiğini kalbinde öldürmediği sürece o ölmezdi.
Sayfa 239Kitabı okudu
Diplomaya dayanma, kendi kendini yetiştirmeye bak!
Birbirini seven kalpler birbirini daima hisseder.
“Birbirini seven kalpler birbirini daima hisseder.”
Birbirini seven kalpler birbirini daima hisseder.
Kendimi Tanrı'ya emanet ediyorum. Tanrı günahlarımı bağışlayacaktır. Çünkü, ben yaşadığım her gün dürüst olmaya çalıştım.
