Hayatın Anlamı
3.Kısım
Anlam Tutulması
Anton Çehov'un Tri Sestry oyunundan şu kısa diyaloğu dü- şünelim:
MASHA: Bir anlam yok mu?
TOOZENBACH: Anlam mı? (...) Şuraya bak; kar yağıyor. Bunun anlamı ne?
Kar bir ifade ya da sembol değildir. Anlatabildiğimiz kada- nyla gök kubbenin kederlenmesinin bir alegorisi değildir. Philip Larkin'in baharı
Ezbere Yaşayanlar - Vazgeçemediğimiz Alışkanlıklarımızın KökenleriEmrah Safa Gürkan · Kronik Kitap · 20221,740 okunma
(5) Luria'nın söyleşi yaptığı okuryazar olmayan kişiler, kendilerini tahlilde de zorluk çekmiştir. Kişinin için, duruma göre düşünme biçiminin yıkılması gerekir. Benliği çepeçevre saran ve her kişinin etrafında dönen tüm yaşantı evreninden benliğin yalıtılması; benliğin tahlili ve tarifi için, merkez olan benliğin söz konusu durumun merkezi
Sayfa 71 - Metis yayınları
İKİNCİ BASIMA ÖNSÖZ
Türk Ülküsü'nün bu ikinci basımı, birincisine göre oldukça değisiktir. İlk basımdaki tarihe ve kalem
mücadelesine ait yazılar bırakılmış, doğrudan doğruya ülkünün türlü konularını ilgilendiren yazılar alınmış
ve bunlara yine ülkü ile ilgili yeni yazılar eklenmiştir. İlk basımda bulunup da ikinci basımda
Yarım Adam Romanı 1 ve 2.Bölüm
İstanbul'u bir roman kahramanı olarak görmek isterseniz genç bir mimar olarak ete kemiğe büründüğü Yarım Adam Romanının ilk bölümlerini burada okuyabilirsiniz:
1.Bölüm
Elli Beş Saniye
Tüm hayatı elli beş saniyede değişti. Elli beş saniye; yaşadıklarını anlayabilmesi için çok kısa, kaosla tanışmanın şiddetine dayanabilmesi içinse çok
nan
Bugün pek iyi değilim yine değişimler mi rahatsız etti beni .farklılaşacak olan mı ? Yoksa farklılaşma korkuşsumu.Ne farklılaşması .Yani alışılandan uzak yabancıya yakın.Nasıl böyle hissettiriyor bu derseniz valla bende bilmiyorum pek neden böyle hissettirdiğini
.Bilmiyorum o yüzden iyi değilim ya zaten bilmediğimden kötüyüm kötü. Bilsem kötü olur muyum hiç .Mutlaka olurumda ,bilsem bu kadar kötü okur muyum hiç .Bilmem belkide olmam evet belkide doğru diyorsun .Hepsi kuruntu bana hepsi boş .Bu düşüncelerle geçen her an boşa.Yaşamamak namına ne varsa benden sana.Sıkılıyorum kendimden düşündüğümden benden en derindeki senden .Herkes ve her şeyden .Daraldım be sıkıldım da yoruldum.Şu soru var mı peki sende ?Ne olsa geçer bu his ,ne olsa biter ,ne olsa zıttını.İyi olacaksa kendini iyi hissedersin söyle bakalım bana .Var mı en ufağından bir düşünce en ama en küçüğünden miniminnacık bir fikir kıvılcımı beyninin heehangi bir yerinde.Yok değil mi ? Biliyorum.Böyle oldupunu görüyorum.Soruyorum,sorguluyorum ama hata ediyorum.En başından en sonuna ben hata ediyorum.Etmeyeceğim yenisini desem saçma biliyorum.Edeceğim desemde körü körüne değil mi be ? Nesin ne istersin şu hayattan koşulsuz huzur ve mutluluk yok bunu biliyorsun artık.Ama o şartlarda bizi hiç götürmüyor ki mutlak huzura.Hadi götürmesin yakınsamıyor bile be kardeşim.Sen gitmeyi bekle ve gör sabret.Neden sabretmek beklemek zorunda olduğunu düşünme sadece bekle zaman gelesiye.
En saçma şeyler yaralar ışığın savaşçısını, en önemsiz şeyler kaygılandırır, büyüyemeyeceklerine inanırlar.
Işığın savaşçıları, kendilerine sık sık bu dünyada ne aradıklarını sorarlar. Çoğu kez hayatlarını anlamsız bulurlar.
İşte bu yüzden ışığın savaşçısıdır onlar. Başarısızlığına uğradıkları için. Soru sordukları için. Durmadan anlam aradıkları için. Ama sonunda o anlamı bulacaklardır.
Sayfa 104 - Can yayınlarıKitabı okudu
_Din, yaygın bir tür ruh hastalığıdır; saplantı nevrozudur, çarpıtılmış masallardır, gerçeğin inkarı sonucu oluşan toz pembe yanılsamalar sistemidir, uydurmadır, hurafedir, putperestliktir. Bu putlar ise kendi fantezilerimizdir. Dine karşı olan şeye hakikat denir. Tanrı ise abartılmış bir baba figürüdür.
_Din, ırkın karakteridir
_Uygarlığı
Dialog Türkce
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
Önündeki deftere bir şeyler karaladıktan sonra anlayışlı gözlerle yüzüme bakıp, "Konuşacağımız ilk fotoğraf bu mu olsun istiyorsunuz?" diye soruyor Çiğdem Hanım. "Yo, bunu dünmüş gibi berraklıkla hatırlayabildiğim için anlattım. Açıkçası neden anlattım ben de bilmiyorum."
"Dedenizin ölümü sizi etkilemiş olmalı."
"Bilmem. Henüz ölümün anlamını çözemeyecek yaştaydım. Garip gelmişti sadece. O çarşaf, bıçak ritüeli filan. Saçma bir şeydi yani ölüm, sanırım hâlâ da öyle."
"Peki bu kayıp hayatınızda neyi değiştirdi sizce?"
Hazırlıksız yakalandığım soru karşısında durup düşünüyorum. En nihayet zihnimin kuytularında ürkütücü bir aydınlanmayla yanıp sönen cevap beni rahatsız ediyor. Sükûnetle yüzüme bakan genç kadını kırık dökük cevaplıyorum:
"Evimi."
Sayfa 12 - HepkitapKitabı okudu
