Hepimiz Herat çarşısında buz satan o adam gibiyiz. Dünya bir çarşı. Sermayemiz ömrümüz. Güneş altında eriyen buzlar gibi geçiyor günler...
Dünyada her güzel şey, renkli balonlar gibi neşeyle oradan oraya salınırken hayatın dikenlerinden birine değip yok olmak zorunda mı? Birini sevmek, onunla mutlu olmak neden bu kadar imkânsız? Kendini dünyanın geri kalanından ayrı bir yere koyup birbirini seven iki insanın bir arada durabilmesi, neden bu iki insan dışındaki her şeye bağlı? Hayat ne güzel âşık olunca halbuki, her şey nasıl ışıl ışıl, nasıl rengârenk. İnsan, değil sevmenin, dünyanın sonu gelmeyecek sanıyor sevince. Aşk olup vuslat olmayınca ne zor, ne fena ama. Bir başına, damla damla eriyen bir kardan adam gibi eksilirken onun artık başka tepelere yağacağını bilmek ne büyük işkence.
Sayfa 186Kitabı okudu
Eriyen Adam
Gözlerim gözlerinde dinlenirken eriyor,
Eriyor yaklaşırken dudağına dudağım.
Zerrelerim çözülmüş gibi sesler veriyor,
Ben sıcak bir denize inen buzdan bir dağım.
Yanında Damla Damla bittiğimi duyarım,
Yoklarım, yerinde mi yüzüm, alnım, saçlarım?
Bir göğüs geçirerek derim ki: yine varım,
Fakat bir rüya gibi şimdi kaybolacağım
Bir gün, için içimde neyim varsa kalacak,
Varlığın bir su olup kabından boşalacak,
Benden nişan olarak kucağında kalacak
Boş bir yığın: elbisem, gömleğim, boyunbağım.
Sayfa 169Kitabı okudu
“Ömür sermayemiz nasıl da eriyor. Zaman dediğimiz ve bir türlü tanımlayamadığımız olgu adeta bir muamma. Zaman dediğimiz olgunun göreceliliği ile ilgili ne söylenebilir mesela? Herkes için zaman aynı akar mı? Hayalleri olanlar için, hapiste yatan biri için, büyümeyi bekleyen bir çocuk için, günahlarının affını bekleyen bir ihtiyar için, sabahı bekleyen bir hasta için, gurbetteki çocuğunu bekleyen bir anne için, aile reisinin eve dönmesini bekleyen bir aile için, bir gün toplumsal anlamda ahlakın ve adaletin önceleneceğini bekleyen bir toplum için, emellerini/planlarını tamamlamayı bekleyenler için, hiçbir hayali olmayanlar için, hiç kimseden bir beklentisi ve umudu kalmayanlar için…
( "Sermayesi Eriyen Adam")
ERİYEN ADAM
Gözlerim gözlerinde dinlenirken eriyor,
Eriyor yaklaşırken dudağına dudağım.
Zerrelerim çözülmüş gibi sesler veriyor,
Ben sıcak bir denize inen buzdan bir dağım.
Yanında damla damla bittiğimi duyanın,
Yoklarım, yerinde mi yüzüm, alnım, saçlarım?
Bir göğüs geçirerek derim ki: "Yine varım,
Fakat bir rüya gibi şimdi kaybolacağım."
Bir gün, için içimde neyim varsa alacak,
Varlığım bir su olup kabından boşalacak,
Benden nişan olarak kucağında kalacak
Boş bir yığın: Elbisem, gömleğim, boyunbağım.
Sayfa 169 - Yapı Kredi Yayınları Pdf
Koldo yavaşça başını kaldırıp önünde parlayan kalkana bakarken kimseden çıt çıkmıyordu. Yalnızca göldeki buzların çatlamaya devam ettiği duyuluyordu.
“Al şunu!” diye gürledi Freya. Koldo bakışlarını dişi Canavar Ustasına çevirdi. Sözlerini anlıyor gibi görünse de sanki itaat etmemek için çabalıyordu. Sonra tekrar kalkana baktı. Gözlerinden akanlar yaş mıydı, yoksa eriyen buzlar yüzünden mi böyle görünüyordu?
“Sana al şunu dedim!” diye tekrarladı Freya. İçinden, lütfen yapma, diye yalvardı Tom. Koldo elini yavaşça uzatıp kalkanı kavradı.
Beyaz Balina YayınlarıKitabı okudu
Bir başına, damla damla eriyen bir kardan adam gibi eksilirken onun artık başka tepelere yağacağını bilmek ne büyük işkence.
Sayfa 186Kitabı okudu
Bir Allah-u Ekber Dağı'nda, bir Allah-u Ekber gecesinden bahsederlerdi. Sarıkamış çukurunun kuzeybatısına düşen bu yolsuz, izsiz dağlarda, bir adım ilerisinin görülmediği kar tipileri ve fırtınalar arasında bir türlü sabah gelmeyen zifirî bir gecede, hatta bir tek düşman görmeden, bir tek düşman öldürmeden olduğu yerde donan, eriyen binlerce yaralı ve yarasız askerin hikâyesini anlatırlardı. Çöken imparatorluğun Türk milletine bu en son zulmü anlatılırken, hâlâ hatırlıyorum ki onu anlatanlar bir an gelir, etraflarındaki sessizlikten ürkerek, hikâyelerini yavaşça ve yarı yerde keserlerdi.
Sayfa 78 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Semûd
Şahmerdanlar gömmektedir şimdi
aşkımızın göğsüne
yadırgı hüzünleri
kaypak bir çamur olan mayamız
kinle bereketlenmektedir.
Uyuyan bebekleriyle
üşüyen köpeklerini bir yana bırakıp
Sayfa 104 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
Hayat ne güzel aşık olunca halbuki, her şey nasıl ışıl ışıl, nasıl rengârenk. İnsan, değil sevmenin, dünyanın sonu gelmeyecek sanıyor sevince. Aşk olup vuslat olmayınca ne zor, ne fena ama. Bir başına, damla damla eriyen bir kardan adam gibi eksilirken onun artık başka tepelere yağacağını bilmek ne büyük işkence.
-Biliyor musun, bazen kendimi yağmurdaki bir kardan adam gibi hissediyorum. Düşen her damla içime işliyor ve yavaş yavaş tüketiyor beni. Eriyen parçalarım diğer damlalarla birleşip bir akşamüzeri kimse fark etmeden taşlı yollardan akıp gidiyor. Bir parçamın yasını tutamadan, bir başkası kopup gidiyor benden. Derken büsbütün kayboluyorum. Hangi damladayım, ya da hangi damla benim bilemiyorum.
Sayfa 30 - Lepisma Yayınları
Bir başına, damla damla eriyen bir kardan adam gibi eksilirken onun artık başka tepelere yağacağını bilmek ne büyük işkence. 
Orada hayalet bir değirmen
Nazlı buğday başakları, dua, bekleyiş
Rüzgârları soyunmuş parmak sular
Terli bir gökyüzü, can sıkıntısı, ağır zaman
İçine bağıran bir adam
Nereye büyüyeceğini bilmeyen çocuklar
Etekleri yaz bahçesi bir kadın
Orada merhametli yoksulluk
Sürmeli geceler, bulanık sabahlar
Güneşle çiçeklenen yorgunluk
Ay ışığında
