"İnsanın evi, gönlünün bağlı olduğu yerdir."
Sayfa 63 - Napoleon Bonaparte
Maceraların evi, ülkesi bu kamyondu. Mavi çiçek. Salih'in bir türkü gibi içinden durmadan çağlıyordu, mavi, mavi denizin açtığı mavi, mavi çiçek...
Sayfa 128Kitabı okudu
Aslında meseleler basitti.Onları karıştıran,insan
ihtirasıydı.İhtiras kelimesini düşündü Sevgi,bir süre.Hayır, düşünmedi:Hayvanat bahçesine ilk defa götürülmüş bir çocuk gibi baktı bu vahşi kelimeye.İhtiras, basitlik ve bayağılıktı. İhtiras, babasının gülünç tavırlarla giyinip, sokak dişilerinin peşinden koşmasıydı. İhtiras, Selim Bey gibi bir insanın bile, onu yüzüstü bırakan bir kadın için,gece yanlarına kadar kan ter içinde koşuşmasıydı; nefes nefese koltukları, kanepeleri,dolapları, masaları eve taşımasıydı; bir gün her tarafını otlar bürüyen bahçeye yüksekduvarlar yaptırmasıydı: Sesi unutulan kanşık zil tertibatlarıyla evi donatmasıydı. İhtiras,Sevgi'den çok daha güçlü insanların sonunda bu küçük ve güçsüz ve üşüyen kızdan dahabitkin, daha yorgun düşmesiydi. Oysa, Selim Beyin yarım kalan parçaları gibi küçük şarkılar yazılabilirdi, 'Olağanüstü' gibi bir kelimenin hırpalamayacağı sıcak dünyalar kurulabilirdi. Oysa ihtiras, insanın başkalarında, koltuğunda otururken bile hissettiği üşütücü bir hastalıktı.Hafifçe ürperdiğini hissetti.
https://twitter.com/SerhatErcan_/status/867149380574482432
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı TARANCI
Serenad
Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme;
Çok değil evi barkı terkedip sana uyduğum,
Ancak sen tâzelikte gül yaraşır pencereme;
Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduğum..
Sayfa 155 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hoca Süleyman Neşet
Ders okuturken bile, Muallim Naci'nin ifadesiyle, cenge hazırlanmış bir Osmanlı gibi silahını yanından hiç eksik etmeyen üstadın Molla Gürani'deki evi, Farsça öğrenmek isteyenlerle dolup taşar. En büyük zevkleri çubuk içmek, şiir söylemeye kabiliyetli talebelerine mahlas vermek, çok sevdiklerine de mahlasnameler yazıp armağan etmektir.
Sayfa 17 - Beşir Ayvazoğlu
