Genelde geçerli olan düşünceye göre, çoğu zaman ana/babaların "medar-ı iftiharı" olan bu insanların güçlü ve kararlı bir öz güvene sahip olması gerekir; ancak gerçekte durum bunun tamamen tersidir... El attıkları her işi iyi, bazen de mükemmelliğe varan düzeyde başarırlar, hayranlık uyandırırlar, belki de kıskanılırlar; fakat bütün bunların bir yararı olmaz. Parlak görünümlerinin altında bunalım, boşluk duygusu, kendine yabancılaşmış olma ve varlıklarının anlamsız olmasından duydukları kuşkular pusuda bekleyerek zayıf bir anı kollar.