"Anlattıklarınızı genel olarak anladım. Mantıksal olarak. Ama eğer ben sizin yerinizde olsaydım, gerçeği bilmeyi isterdim. Mantık ne derse desin, gerçeği bilme arzusu insanda doğal bir duygu değil midir?"
Menşiki gülümsedi. "Çok genç olduğunuz için böyle düşünüyorsunuz. Benim yaşımda olsanız, eminim hislerimi anlayabilirsiniz. Gerçek bazen daha büyük bir yalnızlık getirir."
"Ve istediğiniz şey, o biricik gerçeği bilmek değil, onun portresini duvarınıza asıp her gün ona bakıp oradaki olasılığı düşünüp durmak. Gerçekten bu kadarı yeterli mi sizin için?"
Menşiki başıyla onayladı. "Evet. Ben dalgasız bir gerçekliktense, aksine dalgalanma olasılığı bulunanı tercih ediyorum. Kendimi bu dalgalanmaya bırakmayı seçiyorum. Bunun anormal olduğunu mu düşünüyorsunuz?"