bismillahirrahmanirrahim
Ey insan, hiç mümkün müdür ki: Sana bu simayı veren, o simada böyle bir sikke-i rahmeti ve bir hâtem-i ehadiyeti vaz'eden zat, seni başı boş bıraksın, sana ehemmiyet vermesin, senin harekâtına dikkat etmesin, sana müteveccih olan bütün kâinatı abes yapsın, hilkat şeceresini meyvesi çürük, bozuk, ehemmiyetsiz bir ağaç yapsın? Hem hiçbir cihetle şüphe kabul etmeyen ve hiçbir vechile noksaniyeti olmayan, güneş gibi zâhir olan rahmetini ve ziya gibi görünen hikmetini inkâr ettirsin. Hâşâ!
Ey insan! Bil ki o rahmetin arşına yetişmek için bir mi'rac var. O mi'rac Bismillahirrahmanirrahîm 'dir. Ve bu mi'rac ne kadar ehemmiyetli olduğunu anlamak istersen, Kur'an-ı Mu'cizü'l-Beyan'ın yüz on dört surelerinin başlarına ve hem bütün mübarek kitapların iptidalarına ve umum mübarek işlerin mebdelerine bak. Ve Besmele'nin azamet-i kadrine en kat'î bir hüccet şudur ki İmam-ı Şafiî (ra) gibi çok büyük müçtehidler demişler: "Besmele tek bir âyet olduğu halde, Kur'an'da yüz on dört defa nâzil olmuştur."
Sayfa 13Kitabı okuyor
Romanın Türü-Nasıl Bir Roman?
Bozkurtların Ölümü evet, bir tarihî romandır; fakat herhangi bir tarihî roman olarak değerlendirilemez. O, bir destandır; bir destanın roman hâline getirilmiş biçimidir. Tarihî roman kavramı, Bozkurtların Ölümü'nü anlatmaya yetmez. Roman kahramanları 621 ile 639 yılları arasında yaşamış gibi görünürler ama
Görünen mi dediniz? Olan deyiniz, sayın bayan,
Görünen yok benim için, olan var.
Giydiğim karalar değil yalnız, sevgili annemiz,
Adetlere uyarak tuttuğum matem değil,
İniltiler, sel gibi gözyaşları değil,
Dertli, kederli bir görünüş değil,
Takma, uydurma bir yüz değil,
Benim gerçek hâlimi anlatacak.
Bütün bunlar görünüş gerçekten.
Gösteril olabilir bütün bunlar.
Ama hiçbiri anlatmaz bunların
Benim içimdekini.
Sayfa 11Kitabı okudu
Hem uzak yerde taşlar görünmez, dağlar görünür. Demek sekiz yüz sene bir mesafede görünen, hizmet-i Kur'aniyenin şâhikasıdır; yoksa Said gibi karıncalar değil. Madem bu keramet-i Gavsiyeyi ilân ve izharından, Kur'an şakirdlerinin ve hizmetkârlarının şevki artıyor, elbette arkalarında Şeyh-i Geylanî gibi kahramanlar kahramanı zâtlar himmet ve dualarıyla ve izn-i İlahî ile himaye ettiklerini bilseler, şevk ve gayretleri daha artar.
Binlerce Galaksi’nin yalnız bir tanesinde, bize bir gözbebeğinin ortasındaki pırıltı kadar küçük görünen bu yıldızlardan otuz milyar kadarı sayılabilmiştir, dedi, milyonlarca ışık yılı içinde yüz milyarlarca yıldız daha var ve bunlardan çoğu yüz binlerce arz küresini içine sığdırabilecek kadar büyüktür, Milyon kere milyon defa arzı içine alabilecek dev yıldızlara bile rastlıyoruz. Bu sonsuzluğun daha birinci merhalesinde idrakimizin soluğu kesiliyor. Kavrayamıyoruz. Dehşete düşen Pascal’ı daima hatırlıyoruz.
Mıymıntı zekâmızın rahatını kaçırmamak için, başımızı en kolay izahın yastığına koyuyor ve insanın hayalini çatlatan bu genişlik ve büyüklük ölçüsü içinde, sayısız dünyalardan her birini kendi yüceliğine nispetle bir atom kadar küçülten ulu kâinatın bir kıyıcığında, hayatın yalnız bizim dünyacığımızda ve şuurun yalnız bizim kafacığımızda bir tesadüf eseri olarak bulunduğunu sanıyoruz; mânâyı kendimizde hapsediyor ve bütün bu sonsuzluğun ve yüceliğin mânâsız bir doluluğu kapladığına ve tekrarladığına hükmedip çıkıyoruz. Sanki bu enginliği dolduran bütün dünyalar bizim içimizle hiç bir münasebet kabul etmeyen dışarılık ve ablak bir objeler âlemidir. Sanki insan ve kâinat, iki zıt mahiyet içinde birbirini iki yabancı gibi seyrediyor. İkisinin de birbirine aynı mânâ nizamı içinde bağlı olduğunu bir bedbaht şimşeği içinde idrak ettiğimiz halde inkâr ediyoruz.
Münasebetlerden başka hakikat tanımayan ve mahiyetlerin önünden kaçan maddeci ilim ve felsefe, ana dâva önünde, insan zekâsını bu kadar sefil bir intihara sürüklemiştir.
PdfKitabı okudu
"......Siz dinleyin beni, çok geçmeden eski haline dönecek dünya"!
Bu kısa sohbet kafamda dolanıp duran, uzadıkça uzayan düşüncelerime bir çeki düzen verdi, konunun açıklığa kavuşmasını sağladı. İnsanın nicedir süren yetkinlik arayışının onu yalnızca kötülüğün alayları ile yüz yüze bırakması, hemde bunu sorunun tam temelinde yatan bir yanlışlığın yıkıma uğradığının sanıldığı bir anda yapması ne kadar üzücüdür! Yürek,yürek_onun içinde ilk günahın yattığı küçücük ama sınır tanımaz bir köşecik vardi; dışımızdaki dünyanın suçları ve yanlışları bu ilk günahın birer yansımasıdır sadece. O en dipdeki köşeyi arındırılım, dışımızdaki dünyayı kuşatan ve kaçınılmaz gercegimiz halini almış görünen nice kötülük birer gölgeye,birer hayalete dönecek ve gözümüzün önünden silinip gidecek; ama akıldan daha derinlere inmez ve yanlış olanı sadece bu yetersiz ve zayıf yetiyle bulup düzeltmeye çalışırsak,tüm başardıklarımız ancak bir hayal olarak kalır ;hem de öyle bir hayal ki, o zaman aslına sadık olarak anlattığım bütün bu şeylerin, gerçek bir olar yani içine uzanan parmağı yakacak bir ateş mi, yoksa anlık bir ışıma, zihnimin kurduğu bir mesel mi olduğu hiç mi hiç önem taşımayacaktır.
Sayfa 82 - Kırmızı KediKitabı okudu
Yüzünde fikir adamı oldugunu gösterecek bir gücün izleri yoktu;ama davranışlarından, belli bir toplumsal ayrıcalık taşıdığı düşüncesiyle doğduğuna inanan ve şu ana dek bu hiç sorgulamamış bir insanın sergileyecek türden alışkanlığa dönüşmüş,neredeyse doğal görünen bir gurur yansıyordu .
Sayfa 56 - Kırmızı KediKitabı okudu
elim çoktan düşmüş kalbimin üzerinden
gözlerim yabancı hatırladıklarına
üzeri tırnak izleriyle kaplı bakır çanın
dağıtacağı hiçbir sis kalmamış oysa
ne burada ne hayatımda
dibi görünen bir sarnıcın çiğ kuraklığıyla
bakıyor gözlerim anlamından çıplak kalmış dünyaya
neden dönüşler loş zamanlara saklanır
neden kimse yola çıktığı gibi dönmez geriye
zaman nerde adılın?
kimbilir kaç yüz
kulaç derininde kalmış yüzüm
Şimdi ezberini unutmuş kapalı bir ırmak gibi
önümde bomboş akan bu aynanın
zaman nerde adılın
beni de mırıldansın
Sayfa 77
