"Geçen yıl amcamın yazlığında küçük bir kız tanımıştım. Beş altı yaşlarında, siyah saçlı, pörtlek gözlü, kamburca bir kızdı. Belki terlikleri ayağından çıkmasın diye, belki de başka türlüsünü beceremediğinden, leylek gibi yürüyordu. Kapkara bir leylek. Çok sevimliydi. Bir iki kez konuşmaya, onu güldürmeye yeltenmiştim ama bana pek yüz vermemişti. Bir öğleden sonra sahilde oturmuş kitap okurken koşarak önümden geçtiğini gördüm, biraz ileride durup geri döndü ve "Biliyor musun," dedi nefes nefese, "Emre'nin ayağına denizkestanesi battı!" "Öyle mi!" dedim, onun hoşuna gideceğini düşündüğüm şaşkın bir yüz ifadesi takınarak, "Peki şimdi nerde?" "Ayağında!" diye bağırdı çın çın, sonra da yine koşarak uzaklaştı. Ah, öznelerin farklılığı öldürecek beni. O zaman çok güldürmüştü ama şimdi öldürecek. Herkesin cümlesi aynı bile olsa öznesi farklı. Ve gramer hiçbir işe yaramıyor. Gravyer bile daha iyi olabilir. Demek istediğim, özne hiçbir zaman ben olamadım. Özne hep bir denizkestanesiydi."
Sayfa 86Kitabı okudu
Nazım'dan Vera'ya
18 Haziran 1959, Varşova
Ve işte ben. Dün sesini işittiğimde dünyanın en mutlu insanı oluverdim. Hep bizi, seni ve beni düşünüyorum. Döndüğümde Rusça’yı gramer kurallarıyla yazacak kadar iyi öğreneceğim mutlaka. Seni böylesine sevmek ve bunu layıkınca yazıya aktaramamak insanı çıldırtıyor. Sen bebeğim benim, anlıyor musun yazdıklarımı? Eğer hastalanmazsam ayın 15’inde yani pazartesi buradan ayrılıyorum. Pazartesi! İşte böyle. Yaz bana, unutma. Ara sıra yani her dakika beni düşün. Öpüyorum seni, sevincim benim.
'Türkiye'deki yabancı dil eğitimi anlayışı: Öğrenci gramer bilsin, konuaşamasa da olur.'
Baho
Sevgili 1K ailesi..
Böyle bir sey yazacagim aklimin ucundan gecmezdi..
Ama bende yazma ihtiyaci hissettim. Biraz uzun olabilir, sabredip okuyanlara simdiden tesekkür ederim.
Neticede burada, takip eden, birseyler paylastigimiz, sohbetimiz olan degerli insanlar oldu.
Yaziyi okuyanlar ”bu adam sizofren” diyebilir. :)
Onun yerine en azindan
Kendi çapımda en sevdiğim resmi kurumu sevgi ve saygıyla anmak istedim:
YAŞASIN TDK!
"Türk Dil Kurumu, Türk Dili Tetkik Cemiyeti adıyla 12 Temmuz 1932'de Atatürk'ün talimatıyla kurulmuştur. Cemiyetin kurucuları, hepsi de milletvekili ve dönemin tanınmış edebiyatçıları olan Sâmih Rif'at, Ruşen Eşref, Celâl Sahir ve Yakup Kadri'dir. Kurumun ilk başkanı Sâmih Rif'at'tır. Türk Dili Tetkik Cemiyetinin amacı, "Türk dilinin öz güzelliğini ve zenginliğini meydana çıkarmak, onu yeryüzü dilleri arasında değerine yaraşır yüksekliğe eriştirmek" olarak tespit edilmiştir. Atatürk'ün sağlığında, 1932, 1934 ve 1936 yıllarında yapılan üç kurultayda hem Kurumun yönetim organları seçilmiş, hem dil politikası belirlenmiş, hem de bilimsel bildiriler sunulup tartışılmıştır. 26 Eylül-5 Ekim 1932 tarihleri arasında Dolmabahçe Sarayı'nda yapılan Birinci Türk Dili Kurultayı sonunda Kurumun "Lügat-Istılah, Gramer-Sentaks, Derleme, Lenguistik-Filoloji, Etimoloji, Yayın" adları ile altı kol hâlinde çalışmalarını sürdürmesi kabul edilmiştir. Sonraki kurultaylarda bu kollardan bazıları ayrılmış, bazıları tekrar birleştirilmiş; fakat ana çatı değiştirilmemiştir. 1934'te yapılan kurultayda Cemiyetin adı, Türk Dili Araştırma Kurumu; 1936'daki kurultayda ise Türk Dil Kurumu olmuştur."
Kaynak:tdk.gov.tr/index.php?optio...
Uydurma kelimeyi, Prof. Dr. Kadri Timurtaş şöyle ifade etmektedir:
Uydurma kelime; ya şekil bakımından, ya mâna ve mefhum bakımından yalnış olan kelimedir. Şekil bakımından da; ya ek bakımından, ekin işlek olmayışı bakımından yahut da ekin fonksiyonu bakımından yalnış olabilir. Bir kelime, o dilin gramer kaidelerine uymuyorsa o kelime uydurmadır. Demek ki, uydurmacılık, dilin gramerine, bünyesine uymayan kelimeler meydana getirmek demektir.
Sayfa 97 - Babıali Kültür YayıncılığıKitabı okudu
Bugün de 'ailenin kutsallığına' ya da 'kadın-erkek' ilişkisine katı bakan bir insan değilim ama,ailesiz büyüyen çocukların mutlaka eksik bir duygusal yanları olduğunu çok iyi biliyorum. Bu en 'mükemmel' romanda bile, ciddi bir gramer hatası gibi,iz bırakıyor belleklerde...
