Serinin ilk iki kitabı gerçekten güzel ve sürükleyiciydi özellikle ilk kitabı oldukça güzel bir kurguya sahipti. 3. kitaba başladığımda kitaba dair hayal kırıklıklarım da başlamış oldu. Son iki kitap olmasa da olurdu. Özellikle üçüncü kitapta Ateş hiç kendi gibi davranmıyordu. Tanıdığımız Ateş değildi. 4. kitabın %90'ı affetmek için olan kısımdı ama bir aksiyon yoktu. Hare'nin bebek mevzusu da gereksiz uzatılmıştı. Hare son kitapta tek işlevi her şeye itiraz etmek olan salak bir kız gibi gösterilmişti. Alya da o kadar sevilen bir karakter değildi ama ihanet etmesi saçmaydı çünkü üçüncü kitapta Hare ile bir iş birliği sağlamışken tekrardan eski haline dönmesi hatta abisine de zarar getirecek bir ihaneti gerçekleştirmesi Alya gibi iğrenç birine bile yakışmıyordu. Çok masummuş gibi herkesin onun arkasından üzülmesi de anlamsızdı. Creff'in kaleye giderse Yasemin'i ele vereceğini kavrayamaması 5 yaşında çocuk olduğunu gösteriyor zannımca. Koca 4 kitap boyunca Hare'nin bir vasfa sahip olmak için o kadar fazla fırsatı vardı ki! Kraliçeliği saçma bir şantaja bıraktı, liderliği bıraktı ve bu görevleri yaptığı süreç boyunca ve sonrasında ne hikmetse hiçbir yerde sözü geçmiyor! Sofia daha güçlü bir karakterdi en azından bir şeyler için çabalıyordu. Emel gibi sümsük birine bile bir şey yapamadı Hare! Daha söyleyecek o kadar şey var ki son kitap hakkında ama kısaca özetlemek gerekirse benim için hayal kırıklığıydı.
Derin bir insanım ben...
Herkes anlayamaz.
Gülümsemelerim kahkahalarım çoktur.
Ama bir o kadarda üzüntülerim,
hayal kırıklıklarım da çoktur.
Hepsini gülümsemelerimin arasına saklar,
kendime mutluluk maskesi yaparım.
İyiyim derim soranlara,
bişeyim yok herşey yolunda derim.
Ama kimse bilmez yorgunluğumu,
suskunluğumu ,
sessizliğimi ,
kızgınlığımı ,
dargınlığımı ,
kırılmışlığımı
ve en başta hayallerimin intiharını...
Dedim ya herkes anlayamaz işte...
Başka türlü bir yaşamın başka türlü bir ahenginde bulabilirdim kendimi. Iyi ama ne yetişemiyordum kendimden beklentilerime? Neden nefes nefese kalıyordu hayal kırıklıklarım?
Kendimle ilgili şaşkınlıklarım, hayal kırıklıklarım, memnuniyetlerim var; sıkıntılı, bunalımlı veya coşku dolu olabiliyorum. Ben bütün bunların hepsi olabilirim ama bunların toplamına karşılık gelmem.