Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
126 syf.
·
Puan vermedi
Fareler ve İnsanlar...
Ara vererek ancak devamını tek solukta bitirdiğim bir kitap oldu.Kitap az evvel bitti etkisi baki.Yalnız hissettiklerimin çok azını geçirebileceğim buralara, içimden kopanlar çok başka, demlenerek geldim...John Steinbeck eserlerinde mutlaka işçi sınıfına değinir insanların adeta ortak yarasına,ta derinlerine parmak basar.Bu eserinde de yine sınıfsal farkın her anlamda örneğini görmekteyiz keza ırkçılığında.
İşçinin heybesinde;
acı,keder,açlık,öfke,hayal ama gerçekleşmeyip kursakta kalanından ona rağmen en umut edileninden çok daha fazlası var.
Ezilen insanların bir araya geldiği,aşağılandığı... ezenlerin hüküm sürdüğü,bir çağ.Hepsinin acılarıyla başlarını sokabilecekleri tek yer var,yalnız bir çadır.Kimi çok düşünceli, kimi öfkeli,kimi hayalinde ötesinde.Kimi umutlu,kimi çok yaşlı üstelik eksik,kimi çoktan toprak sahibi düşünde tabii.Kiminin hayatı sadece bir bardak viski, Kiminin tek dostu bir köpek,kiminin de çocuktan bir adam.
Ahh Lennie... benim çocuk adamım,herkesin çocuk adamı.Sevdiğin her şeyi öldürdün.Bir ölüm ancak bu denli saf,istemsiz ve masumane olabilir.Sevdiğin için öldün,ölümün bir dosttandı Lennie,sen bunu yine anlamayacaktın oysaki.O dost ki seni her an koruyup kollayan,bir o kadar kızan ama sonra hemen güzel kalbine dokunup duymaktan en çok keyif aldığın masalları anlatan ve böylece seni dünyanın en mutlu çocuk adamı yapan kahramandan.Ona öfkeliyim galiba bir o kadar koca yüreği karşısında savunmasiz. :(
Duygudan duyguya sürüklüyorsun yine John...
Yazar benim payıma düşeni bulup çok güzel yedirmiş kitaba..
Sevgili okur ailesi: Hayalsiz hiçbir şey yapılamaz,öyleki uğruna da ölünemez...
•”Gideceğiniz yer neresi olursa olsun, başınıza neler gelirse gelsin kitaplara sığınmaktan vazgeçmeyin. Okumak ruha can verir. İnsan açlığa dayanabilir lakin umutsuz ve hayalsiz yaşayamaz."
•Yorgunuz. Güzel anıların kırıntılarıyla idare ediyoruz."
Esrarengiz bir cinayet, yüzünü kaybeden bir kız ve büyülü bir kış yolculuğu..
Dünyasızlar, hem masalsı hem de bir o kadar gerçekçi kurgusuyla okurken hayran kalacağınız bir kitap. Karakterler öyle güzel tahlil edilmişki okurken adeta sizde karakterlerle aynı duygulara bürünüyorsunuz. Kitap sonuna kadar dinamikliğini koruduğu için hiç sıkılma şansınız yok. Hatta kitabı bıraktığınızda aklınız kitapta bile kalıyor. Kitabın baş karakterleri Firuz ve Ayvaz’ın dostluktan öte kardeşliklerine hayran kalmamak elde değil. Nergisin dünyası ile başlayan yolculuğumuzda bizi nelerin beklediğini okudukça hayran kalacak, bu uzun yolculuğun tadına doyamayacaksınız. Yazarın kalemiyle tanışmadıysanız hala biran önce tanışmanızı tavsiye ederim
sevgi ve muhabbetle..
•”Öleceğini bildiği halde yaşayan tek canlı insandır. Bunu bile bile çalan, Çırpan, zulmeden yakıp yıkanda..!”
Merhaba...
Bir öğretmen olarak hayal gücünü geliştirmenin çok önemli olduğuna inanıyorum. Hikaye yazma çalışması yaptırıyorum. Ama kompozisyon çalışmalarını pek sevmiyorum. Zaten küçükken de sevmezdim. Bence belli bir kalıplarda yazmak her zaman sıkıcıdır. Hayal gücünü sömürür. Bu kitapta da kompozisyon çalışmalarını sevmeyen öğrencinin hayal gücünü anlatmış. Daha doğrusu hayal gücüne girince neler olabileceği anlatmış. O kadar çok hoşuma gitti ki sınıf kitaplığıma ekledim bile. Hayal kurmayı asla ertelemeyin. Hayalsiz kalmayın.
Okuyun, okutturun. Şiddetle tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
“Hayattan çok az şey istedim – ama o, o kadarını bile esirgedi benden. Azıcık güneş, kırlar, bir lokma ekmek bir lokma huzur, canımı fazla yakmayacak bir yaşama bilincim olsun ve bir de ne kimseye muhtaç olayım ne el âlem bana muhtaç olsun. Bu kadarı bile esirgendi benden, hani yüreğimizin katılığından değil de, paltomuzun düğmelerini açmaya üşendiydiniz için dilenciyi başımızdan savarız ya, işte o şekilde.
Bu eser bir roman değil bir denemeler denemesi, kitaptaki tanımıyla anlatı. Kendi varlığından nefret edem ama ona sıkı sıkı sarılan huzursuz bir adamın bilinç akışını bazen uzun aforizmalarla bazen de tek satırlık cümlelerle anlatan içinde felsefi metinler ve günlüklerden oluşan bir eser. Depresif, melankolikliğin içinde, hep umutsuz, hep mutsuz, hep şüpheci, hep kötümser görüş ve düşünceler bu kitabın omurgasını oluşturuyor.
Pessoa ‘nın kendi ifadeleriyle; olaysız yaşam öykümü, hayalsiz hikayemi anlatıyorum. Bunlar benim itiraflar’ım.
#alıntı hissetmek ne renktir acaba?
hissettiklerimi yazıyorsam, hissetmenin ateşini azaltmak için başka çare olmadığından. itiraflarım önemli değil, çünkü hiçbir şey önemli değil. hissettiklerimle manzaralar çiziyorum ben."
"ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere."
anlamak için, kendimi yok ettim. anlamak, sevmeyi unutmaktır."
”sıradan insan için, hissetmek yaşamaktır, yaşamayı bilmektir. ben ise, yaşamak düşünmektir, derim; hissetmek ise düşünmeyi beslemekten başka işe yaramaz.”
Her insanın bir hikayesi vardır. İyi ya da kötü değil, ikisinin iç içe, koyun koyuna uyuduğu hikâyeler..
Sırlarını kuyuya fısıldayanlara...
Gökyüzünde hepimizin yarasına yetecek kadar yıldız var..
Günümüz İstanbul'undan ikinci dünya savaşı yıllarının Sovyetler ine uzanan bir Harut ile Marut hikâyesi.
Nergi'in başından geçen dayanılmaz zorluklarla başlayıp Firuz ve Ayvaz'ın gençlik yıllarına, ikinci dünya savaşına uzanan, maceralı bir yolculuk.
Ayvaz ve Firuz un dünyayı kıskandıran dostlukları,
Yaşanıldığı sanılan bir aşk,
Sürükleyici bir macera..
Ve dahası
Yazarın okuduğum üçüncü kitabı,
Kurgu, hikaye ve anlatım açısından çok sevdiğim bir yazar. Gayet sürükleyici ve tatlı bir dile yazılmış bir kitap.
Kullanılan kelimeler, yazarın dili ve hikayeleri ile gayet başarılı.
Sadece kitabın sonu, bitişi böylemi olmalıydı demeden alamadım kendimi..
Ama genel olarak başarılı bir kitap, tavsiye ediyorum..
Gideceğiniz yer neresi olursa olsun, başınıza neler gelirse gelsin kitaplara sığınmaktan vazgeçmeyin. Okumak, ruha can verir. İnsan açlığa dayanabilir lakin umutsuz ve hayalsiz yaşayamaz..
Keyifli okumalar..
OKUDUM BİTTİ
Kitap Adı: Devrim'in Arabaları Vardı
Kitabın Yazarı: Metin LEBLEBİCİOĞLU
Kitabın Yayınevi: Elpis Yayınları
Sayfa Sayısı: 508
Kitap Yorumu: İnsan hayalsiz yaşayamaz elbette. Hayalleri olmayanlar değil midir yaşamayanlar. Devrimin arabaları da seneler öncesinin hayaliydi. Nesilden nesle aktarılan ve hayatın amacına dönmüş.
Kitap her karakter aslında ayrı ayrı inceleme konusu olabilir.Ama Marksistler karakter yerine olana ve olması gerekene yoğunlaşır.Tarımda makineleşme sonucu tasfiye olan köylü sınıfını gördüğümüz bu romanda yaşananlar tüm ezilenleri canı gönülden etkiliyordur.Anne karakterinin bu kadar baskın olması dik kafalıgı o kadar hoşuma gitti günümüzde bile şahit olmayacağımiz tipten bir kadın. Günümüzde işsizliğin Patronlara nasıl yaradığını anlamamıza ışık tutuyor çünkü biri 25 sent isterken diğeri 20 öteki karın tokluğuna çalışırım demesi sadece patronun çıkarına geliyordu.. Muley bence en doğru olanını toprağını savunarak gösterdi daha fazla üzerinde durumasi gerektiğine inanıyorum.Bir kaplumbağanın karşıdan karşıya geçmesi 5 sayfa sürerken Muley de daha fazla olabilirdi.kitabin sonundaki kardeşlerin çiçek üzerine kavgasında"benim çiçeğim" diye tutturmasi kapitalizmin çocuklari bile etkisini görünür kılıyor. Ezilenlerin nasıl bir araya gelemediğini ve neden bir araya geldiğini de rahatlıkla görüyoruz. Rose of shran gibi umutsuz hayalsiz karakterin ölmekte olan adamı emzirmesi gelecek nesillere Umut olarak değerlendiriyorum.genel olarak ekonomik sebeplerin dağıttığı ahlak, aile ölüm hastalıklarin anlatıldığı ama çözüm odaklarına yeterince deginilmedigi roman. Tom ve Grevler nasıl ilerlerdi merak konusu doğrusu.Papaz hakikati ararken dinden uzaklaşıp Kızıl yani komünist olması tatmin ediciydi:))
Bitti... nihayet bitti.
Okuduğum en zor metinlerden biri diyebilirim. Karanlık, umutsuz, hayalsiz. Sert ve zor bir coğrafyanın en az coğrafya kadar soğuk insanlarıyla, dünyadan nefret eden bir kişinin ilerlemeyen, ama bir yerde de durmayan, devamlı söylenen hikayesi. Huzursuz, huzur da aramıyor.
"Yaşam arı, en duru, en karanlık, en kristalize umutsuzluktur." syf.260
Ressam Strauch için gerçekten üzgünüm.
Merhaba sevgili okur,
İncelemene olumsuz bir yorum ile başlayacağım ama Mai ve Siyah’ın çok güzel bir eser olduğunu söylemeden başlamak istemedim. Bende uyandırdığı hisler muazzam. Çok etkilendim. Mutlaka okuyun efenim ama lütfen doğru bir sadeleştirme ve çeviri metinden okuyun. Hatta bulursanız bana da haber verin.
Birazdan söyleyeceklerim
Beyaz geceler için
Beyaz geceler’i yıllar önce okumuştum aslında. O zamanki okumamdan buruk ve aydınlık bir his kalmıştı. O buruk ve aydınlık hissi hatırlıyor fakat geçen olayları, ayrıntılarını pek fazla hatırlamıyordum. Bu yüzden bir kere daha okudum. Hem bir bakıma bir kitabı yıllar sonra tekrar okumak, kendimizi de tekrar okumak olmalı..
Bu bir novella, ‘Bir hayalperestin Anıları’ olarak da ismi var, biliniyor. Bana en çok dokunduğu yer de burası sanırım. Hayalperestlik aslında o kadar güzel irdelenmiş ki kitapta.. Bir hayalperestin, hayalsiz insanların gerçekliğe sıkışıp kalmış halini küçümsediği, çünkü belki de onun zaten bütün yaşanabileceklerin ötesini tattığı ve bunun o yakıcı hissi, (nasıl gerçek olamaz?, dedirtişi) fakat öte yandan bir anda dağılıp gidişi, o muğlaklığı ve bütün odayı, şehri dolduran boşluğu sonra. Ve bence en önemli noktalardan biri, hayal dünyasının bir yaşantıdan kurulduğu ve eğer devamlı hayale kaçılırsa başka bir yaşantımız olmadığı için o hayallerin çürümeye başlayışı ve bizim yavaş yavaş ölüşümüzdü belki..Açıkçası bir hayalperestin çoğu insandan zeki olduğunu düşünüyorum. Fakat yeterli değil sanırım..
Bu öykü aslında pek çok kimsede saf bir sevgi olarak kalır. Sevilmekten bağımsız sevebilmek.. Ve o açık yüreklilikle konuşuş hali (bu hayatta çok az başa geliyor olmalı..). Yok da değildir bunlar öykümüzde.
Fakat niçin bir hayalperest bir anlığına gerçeğe dokunmuş, sonra o ‘gerçek’ kendi yoluna giderken hayalperestimize ‘gerçeğin anıları’ kalmıştır? Ya da Dostoyevski’nin kalemi niçin bunları yazmıştır?
Düşüneyim,
düşünülsün eğer istenirse..
"... Mesele sevdiğiniz kitapları hayatınızın kırılma anlarında yeniden okumaktır.
Kitapların canlı olduklarını, nefes aldıklarını, tıpkı insanlar gibi yaşlanıp huy değiştirdiklerini ozaman anlarsınız..."
"... Esasında siz değişirsiniz. Siz değiştiğiniz için onlarda değişirler. Okumak ruha can verir. İnsan açlığa dayanabilir lakin umutsuz ve hayalsiz yaşayamaz... "
*** uzun süredir elimde olan bu muazzam #roman ; {okuyamadığım dan değil bitmesin diye} beni ele geçirdi diye bilirim... Dünyaklasiklerinden bir roman okudum hissi veren, kesinlikle hertürlü olumlu yorumu ve yargıyı hak eden bir kitap...
*** Günümüz İstanbul'dan İkinci Dünya Savaşı yıllarının Sovyetler'ine uzanan Dünyasızlar, modern bir Harut ile Marut hikayesi... (yeryüzüne indirilen iki melek!...)
***Dünyasızlar... Sürükleyici bir macera, akıldan çıkmayacak sarsıcı bir aşk masalı...
Bizim Harut ile Marut umuzda! Firuz ile Ayvaz. İki ayrı beden ama tek ruh olduklarına inanan, sizi kendilerine hayran bırakan, ah dost demek istediğiniz anları yaşatan... İki koca yürekli dost...
En çokta bu dostların aralarında geçen sohpetler beni bağladı kitaba; Dünyaklasiklerinin ünlü Düşünürlerinin kalemi ve düşünceleri hakkında yaptıkları sohpetlerle kendinizi dahil olmuş buluyorsunuz...
***... Biraz ağırdan al hayatı, tadı acı da olsa, tatlı da olsa iyice çiğne. Yutma hemen... ***
***Beyinlerimiz savaşsın isterdim, ama görüyorum ki silahsızsın... ***
Sevdiğim kitapları yorumlara sığdıramıyorum, bunu anladım artık, tek yap bileceğim şuam gerçek kitap dostlarım sizlere şiddetle #dünyasızlar ı okumayı tavsiye ediyorum... İyiki tanıdım sizi @kaanmuratyanik
Yakın zamanda Butimar'ını okuyup dilini çok beğenerek diğer kitaplarını da okumak istediğim Kaan Murat Yanık'ın, okuduğum ikinci kitabı oldu Dünyasızlar...
XX. Yüzyılda yaşanmış bir "Harut ile Marut/ Zühre" romanı...
Kitabın sonuna geldiğim zaman, bana bir şeyler katan, araştırma yapma isteği uyandıran kitapları çok seviyorum. Ve bu inceleme yazımın ardından hemen araştırmaya koyulacağım :)
Roman içinde roman içinde roman diyebileceğimiz türden ve ayrı ayrı düşünülünce gerçekten de her bir bölümden 3 tane kaliteli roman çıkabilecek güzellikte yazılmış. Romanın içinde; dostluğu, sevdayı, ihaneti ve gerçekten seven bir kalbin bir ömür sevdiği için atacağını iliklerime kadar hissettim ve bir çok yerde gözyaşlarıma hakim olamadım...
Spoiler' a girmeden kitabı okuyanların anlayacağı bir dilek diliyorum... Allah, hepimize "kırmızı yumurtasını" bizim iyi olmamız için feda edecek yoldaşlar ve dostlar nasip etsin... Amin...
Ve kitaptan çok sevdiğim bir alıntı...
"Gideceğiniz yer neresi olursa olsun, başınıza neler gelirse gelsin kitaplara sığınmaktan vazgeçmeyin. Okumak ruha can verir. İnsan açlığa dayanabilir lakin umutsuz ve hayalsiz yaşayamaz."
Mutlaka okuyun, okutun :)
Kitapla kalın :)
Asansör cümleni bul, network haritanı çıkar, azıcık cesaret göster, insanlarla tanış ve iletişime geç, “torpilsiz iş yapılmıyor” diyerek kimseye haksızlık etme. Kapıların yavaş yavaş sana açıldığını göreceksin. Girişimci bir ruhun varsa zaten bunları yapıyorsundur. Sağda solda boş boş gezinip ailene yük olmaya, hayalsiz/renksiz dünyanda şuna buna bahane bulmaya devam edersen oksijen israfı olursun. İllaki bir değer ifade ediyorsun bu dünyada ve bu değeri farkedecek insanlara farkettirmek için kitaptaki 2/3 metodu içselleştir/uygula yeter. Ataleti bırak artık. Bu yorumu sonuna kadar okuyabiliyorsan; senin elinden hiçbirşey kurtulamaz bunu unutma.
Fareler ve İnsanlar
Bir solukta okuduğum çarpıcı ve gerçekçi bir kitap Fareler ve İnsanlar. Steinbeck'in bu kitabı yazmasına ilham veren Robert Burns'in " En iyi planları farelerin ve insanların, sıkça ters gider " şiiri olmuş.
Kitap kısaca hayalleri olan çiftlik ırgatı George ve Lennie'nin hikayesini konu alıyor.
Lennie aklı kıt, saf ama kuvvetli, iri yarı bir işçidir hayatta tek dostu George'dur. Lennie iyi bir insandır ama etrafına istemeden zarar vermektedir.
Kitap insanların hayalleri için yaşadığını, hayallerin insanı hayata nasıl tuttuğunu aklı kıt olan bir insan için bile bunun geçerli olduğunu ve onların da hayalleri olduğunu;
Büyük buhran döneminde insanların nasıl karın tokluğuna çalıştığını ve beden gücü ile çalışan bu insanlar için beden gücünün akıldan bile önemli olduğunu eğer beden gücün yoksa hayatta kalma şansının olmadığını;
İşçilerin tıpkı farelerin peynire odaklanması ve hayatta kalmak için sefil, kötü koşullarda kalması gibi hayatta kalmak için kötü koşullarda nasıl kaldıklarını; hayalsiz insanın fareden farksız olduğunu;
Irk ayrımını, siyahilerin durumunu;
Dostluğu, çıkarsız gerçek dostluğu;
Patronun oğlunun işçileri nasıl ezdiğini haksız bile olsa nasıl güçlü olduğunu ortaya koyan incecik ama dolu dolu bir kitaptı...
İyi bir insan olmak için akla ihtiyaç yoktu ama neyin iyi neyin kötü olduğunu anlamak için akla ihtiyaç vardı...