Hazan

Rüzgarlarda savrulan hazan yapraklarının
Ve çaresizliğin karanlık sokaklarında sonsuzluğa yürümeye mahkum edilen gölgelerin hikayesiyiz biz çünkü..

Birbirimizin gönül limanına hiç uğramayan
Rotasız, denizlere yol alan iki yüreğin hikayesiyiz biz..
Ayrı şehirlerde yaşayan ama her gece aynı mehtabı seyrettiğimiz hüzünlü gecelerin
Düşleri ağır yaralı, gönülleri prangalı
Hasretlikler diyarında sürgün
Birbirinin toprağına hiç ayak basamayan insanların hikayesiyiz..

Eski zamanların siyah beyaz filmlerinin sonu ayrılıkla biten son sahnesiyiz biz.
Mürekkebi gözyaşı olan ve hiç gönderilmeyen aşk mektuplarının satırlarındaki hikayeyiz biz..
Ve
Ayrılığın darağacında ebediyen asılı kalacak suretlerimizin hikayesiyiz...

Seninle ben "BİZ" olamayız yar...
Biz "BİZ" olamadan biten bir aşkın hikayesiyiz...
Ayrılık türkülerini kulağımıza fısıldayan rüzgarların
Aynı güneşin altında birbirimiz olmadan ısınamayan aciz bedenlerimizin hikayesiyiz..
Gönlümüzün kahır ile ihtiyar olduğunu anlatan romanların hikayesiyiz...
Aynı bedende "CAN" gibi yaşayan en büyük aşkların sevdaların hikayesiyiz..
VE BİZ
Adı ayrılık konmuş kör,sağır diyarlara birbirimizi uğurladığımız bir yolculuğun 
Sonu hiç de" MESUT" bitmeyen "SON" hikayesiyiz...!

《Can Çalışkan 》

Biraz hüzün biraz hazan..

Bu devranın binlerce sevgi müşterisinden biriyim..
Yalnızlığıma küfrederim, sensiz halden müştekilim
İlelebette dönmez olsan; bil ki yalnız nöbetteyim
Hatalarıma savaş açtım;
her gün farklı kefendeyim

Hayat günlük defter yaprağı; hazan gelir dökülür
Gelirken ne getirilir ki ?
Giderken ne götürülür ?
Dertle anlaş devâ bul, üzüntü kalbi sömürürür!

ÖLMÜŞ NEFESİ

Dur orada
Dur gitme kalsın sokaklar,
Bahar var bu gece...

Dur,dur gitme arkanda yıkık şehirler...
Artık aynalar yalan söylüyor
Ben yokum,
Hazan var bu gece...

Dur,dur
Ellerinde gök doğar,
Gün doğar tutarsam...

Sakın sakın duyma bu söylediklerimi...
Bir ölmüş nefesi neye yarar?

Emre ÖZCAN

Aynı köke bağlı ağacın dalları gibiydik.
Hazan vurdu yazımızı,
Dört bir yana serildik güzeldik, güvendik, yitirdik
Sabrettik hiç tükenmedik.
Vurdu hayat, bizi uzak düşürdü kader, içimize
beton gibi döküldü keder.
Ne fark eder inanmış yürekleri ayırmaya ne güç
yeter ne de kudret.
GÜN GELIR DÖNER DEVRAN, HESABI SORULUR ELBET.
Umudun tükenmediği yerde devam eder hayat..
(reisten)

Yine bende hazan günleri..

Toprağa ektik umutları, belki
bir hazan mevsiminde
çiçeklenir diye...