Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Kazın Ayağı Öyle Değil
Konu, bir yargı cümlesi anlamına gelen qaḍiyya ( kaziye ) sözcüğü. Mantıkta bu sözcük “önerme” anlamında kullanılıyor. Bir akıl yürütmede, hepimizin bildiği gibi, varsayılan önermeler ve sonuç önermeleri olmak üzere iki çeşit önerme bulunuyor. Mesela ‘tüm eşekler ölümlüdür; Sokrates ölümlüdür; demek ki Sokrates eşektir’ akıl yürütmesinde ilk iki önerme varsayılan önermeler. Osmanlıcası kaziye-i minha, ya da -den önermesi. ‘Sokrates eşektir’ önermesi sonuç önermesi. Osmanlıcası kaziye-i anha, yani -e önermesi. Yukarıdaki akılyürütmeyi eğer beğenmediyseniz belki ‘dur bir dakika yahu, kaziye-i anha öyle değil’ demek ihtiyacını duyabilirsiniz. ‘ Kazın ayağı öyle değil’ deyimi işte buradan geliyormuş.
Annesine duyduğu özlemle yazılmış duygu yüklü şiir karsılıyor okuru Başlarken 
Aziz Nesin'okumaya
Annemin anısına
Bütün anneler, annelerin en güzeli, Sen, en güzellerin güzeli.
Onüçünde evlendin, Onbeşinde beni doğurdun, Yirmialtı yaşındaydın, Yaşamadan öldün.
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.
Bir resmin bile yok bende,
Yavaşla, Kemal Sayar’ın en çok okunan kitaplarından birisidir. Kitapta bir çok noktaya değiniliyor. Merak edenlere kitabı okumalarını tavsiye ediyorum. Yazar, bizlere “Bu dünyadan bir defa geçeceksiniz” diyor. Acaba bunun farkında olarak hareket edebiliyor muyuz? Bu üzerinde kafa yorulması gereken güzel bir konu.
Benim kitaptan yola çıkarak değinmek istediğim başka bir nokta var. Kitapta, “Var olmak, sırtını ötekine yaslayabilmektir.” cümlesi yer alıyor (sayfa 242). Üzerinde düşünülmesi gereken bir cümle olduğu kanaatindeyim. Günümüzün en önemli problemlerinden birisine dikkat çekiliyor. ‘Güvenmek’ ya da ‘Güvenememek’… Hem toplum olarak hem de birey olarak kimse kimseye güvenemiyor. Eskilerin dediği gibi ‘insan, insanın kurdu’ oluyor da ‘insan, insanın yurdu’ olamıyor. İş yerlerimizden tutun da arkadaş ortamlarımıza kadar her yerde güvensizlik hakim. Maalesef, var olmak için sırtımızı kimseye yaslayamıyoruz. Hepimizin yaşadığı ancak kimseye söyleyemediği/söylemediği huzursuzluğun sebeplerinden birisinin de bu olduğunu düşünüyorum. Yavaşla kitabını okumayı bugün bitirdim ve kitabın son sayfalarına doğru okuduğum bu cümle yüreğimin derinlerine bir sızı gibi saplandı. Güven, güvensizlik, güven eksikliği…
Yavaşla 
Kemal Sayar
Hepimizin saklı tuttuğu ve nedense mutlu kılmak yerine, genellikle yaralamak için kullanacağı birkaç cümlesi hep vardır.