İşte böyle sevgili Wilhelm, dünyada en çok çocukları kendime yakın buluyorum. Onları seyrederken, en ufak şeyde bile, gün gelip de çok ihtiyaç duyacakları tüm erdemlerin, tüm güçlerin mayasını görünce, inatçılıklarında gelecekteki tutarlılığa ve karakter sağlamlığına, yaramazlıklarında dünyanın tehlikelerin teğet geçen mizah ve umursamazlığı bakınca, her şey öylesine bozulmamış, öylesine bütünlük içinde ki! O zaman hep ama hep insanların kılavuzunun şu altın sözlerini yineliyorum : "Onlardan biri gibi olamazsınız!" Böyle olduğu halde dostum, bizimle eşit olan, örnek almamız gereken çocuklara biz kul muamelesi yapıyoruz. Hiçbir istekleri olmamalı! - Sanki bizim yok mu? Peki bizi ayrıcalıklı kılan şey ne? - Çünkü biz yaşça daha büyük ve daha akıllıyız! - Ey Tanrım, gökyüzünden hem yaşlı çocukları hem de genç çocukları görüyorsun, hepsi bu; hangisinden hoşlandığını senin oğlun bildireli çok uzun zaman oldu. Ona inanıyorlar ama onu dinlemiyorlar- bu da çok eski bir hikaye zaten! - Ve çocuklarını kendileri gibi yetiştiriyorlar - Hoşça kal Wilhelm! Bu konuda daha fazla gevezelik etmek istemiyorum