Öncelikle kesinlikle yetişkinlerin okuması gereken bir kitap çocuk kitabı olmasına aldanmayınız.Okurken duygulandım ve dünyanın gerçekliğiyle yüzleştim.Aslında nasıl da istemsiz bir kurgu dünyasında kendimize zaman kazandırmaya çalışıp(çok para kazanayım,hemen işe gireyim,üniversite bitsin,ev,araba alayım,yaşım ilerliyor hemen evleneyim,çocuğum olsun hemen...vs.) aslında ne kadar da zamanımızdan çalıyor.Ve bu kurulu düzen hayallerimizden çalıyor bu korkunç.Düşüncesizleşmek.Kitap da geçen ezbere oyun örneğini bile geniş düşünelim ki her şey bize ezberletilip dayatılıyor,hayal kuramıyor,düşünemiyor,robotlaşıyoruz.Kitapta bahsi geçen çiçek ruhumuz.Ve ruhumuzun huzurunu kaçırıyoruz.Kitapta geçen zaman hırsızlarını kendimiz yarattık.Birbirimize zaman ayıramaz ve gerçek bir dinleyici olamaz olup bunlara muhtaç hale geldik.Sonumuz kitabın sonu gibi olur mu hiç sanmam çünkü zaman hırsızlarına yatırım yapmaya devam ediyoruz.Sanki zaman kazanacakmışız gibi.Bizden giden kayıp yıllar biriktirmeye devam etsin o halde...
Müfettiş'e ben bu gün farklı bir pencereden bakmak istiyorum.
Yazar mizah anlayışı kitabın dilini akıcı kılıyor. Bir köy düşünün, memurların yasalara aldırış etmediği, Azerbaycan türkçesinde güzel bir söz vardır, tam da buraya uyuyor;