Duras Sevgilim
Duras’ın evreni, başka ama bir o kadar da yakın geliyor bana. Ben kendisinin dilini 
Sevgi Soysal’ınkine benzetiyorum. (Soysal’ı okumaya daha önceden başladığım için böyle söylüyorum.) Özellikle 
Sevgili’de bu benzerliği net bir biçimde gözlemlemiştim. Esasında sayıklar gibi yazıyor Duras; öyle ki zaman hızlıca değişiveriyor, nesneler kayboluveriyor (veya başka şeylere evriliveriyor) ve bir insan (veya insanlar) kalıveriyor geriye. Eksiltili ama yalın biçimde “insan” kalıyor.
Aslında kendisi de şu cümlesi ile tarzını özetlemiş gibi geldi bana:
“Tam bir düzensizlikle birbirine karışır konular”
(ss. 15).
Tam da böyle gerçekten.
Belki bu düzensizlik halinden ötürü okumayı tercih etmeyenler oluyor onu ama ben çok seviyorum Duras’ın düşünce — anlatım biçimini ve yarattıklarını. Bu metinde de Fransız bir kadın ve Japon bir erkek yaratmış. Hiroşima, Nevers… 2. Dünya Savaşı görüntüleriyle çemberlemiş bu ikiliyi. Anlatı hep canlıydı sahiden ve yine çok sevdim.
