pazartesi var, cumartesi.. huzur ertesi, hüzün ertesi.. ertelerdir ömür. ve ölüm, ömür ertesine geçmektir. yaşamın yarınıdır aslında ölüm. ölümün dünüdür ömür. her şeyin ertesi var iken haddini aşmamalıdır duygular. sevinç de keder de... kararınca yaşanmalıdır. çünkü bir ölüm ertesi vardır her şeyi toz eden. tüm ertelerin sonudur, en'idir..
sö
Fakat artık sevinç ve kederden bir şey anlamıyordu. Alıştığı hüzün, esas tabiatı olmuştu.
Birden düşümde koltuğa oturmuş durumda tabancayı elime aldığımı ve kalbime, başıma değil kalbime dayadığımı gördüm; oysa önceden kesinlikle tam şakağıma ateş etmeyi düşünmüştüm. Göğsüme tabancayı dayadıktan sonra bir iki saniye bekledim; mum, masa karşımdaki duvar birden hareket etmeye, dalgalanmaya başladı Hemen tetiğe dokundum.
Bazen düşünüzde
Sayfa 777 - 778, 779, 780, 781, 782 Yapı Kredi Yayınları
8
Sen ki bir müziksin, müzik dinlerken bu hüzün niye?
Sevinç sevinçten hoşlanır, tatlı çatışmaz tatlıyla.
Peki canını sıkan şeyi sen niye dinliyorsun öyleyse;
Sıkılıp dertlenmek hoşuna mı gidiyor yoksa
Uyum içinde birbirine eşlik eden seslerin
Anlamlı beraberliği kulağına hoş gelmiyorsa,
Bağlantıyı kuramadığını görüyorlar da senin
Kınıyorlar herhalde seni bu yüzden tatlılıkla.
Dinle bak her tel güzelim eşine nasıl uymuş;
Her biri ses veriyor ötekine, gelince sırası,
Babayla oğul ve mutlu ana bir araya gelmiş,
Birbirine uymuş, bir ezgiyle okşuyorlar kulakları.
İşte çok sesten oluşup tek sese dönüşen şarkıları,
Tek kalırsan hiç olursun, diye sana seslenen bir uyarı.
Sayfa 28Kitabı okudu
Yani her şeyin biraz sevinç ve biraz hüzün olduğu.
Sayfa 262Kitabı okuyor
Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.
Sevinç ve Hüzün
O gün bugündür , avcılardan biri ötekinin çift gördüğünü söylerken, öbürü de "Dostum biraz kördür!" der.
Muvelleh kelimesi Arapça "veleh" kökünden türetilmiştir. Veleh kelimesi ise, sözlüklerde hüzün, şiddetli vecd, üzüntü, sevinç veya korkudan dolayı aklın gitmesi, hayrete düşmek, çılgına dönmek, kendini kaybetmek gibi anlamlara gelmektedir. Tasavvuf ıstılahları sözlüklerinde ise veleh kavramı sersemlik, şaşkınlık, hayret, aşkın deli divane etmesi gibi anlamlarla karşılanmıştır. Kelimenin tefil babındaki "vellehe" formuna sadece modern Arapça sözlüklerde rastlanmaktadır. Bu sözlüklerde vellehe kelimesi çılgına çevirmek, ne yaptığını bilmez hale düşürmek gibi anlamlarla karşılanmıştır. Bu itibarla, ism-i meful kalıbında gelen muvelleh kelimesini, aşk veya üzüntüden dolayı kendini kaybetmiş, çılgına dönmüş kişi olarak tanımlamak mümkündür.³⁷ Kavramın sözlük anlamı muhalif karakterli dervişlerin alışılmamış tavırlarını açıklamak için oldukça elverişli bir zemin hazırlamaktadır.
³⁷ Sözlüklerde kavramın "muvelleh" şeklinde biçimi geçmemektedir. Bu tanımlama "vellehe" kelimesinin ifade ettiği anlam göz önüne alınarak verilmiştir. Ayrıca kavramın "muvellih" şeklinde kullanımına da rastlanmaktadır. Bknz. John Renard, Historical Dictionary of Sufism, (Lanham: The Scarecrow Press, 2005), s. 271. Ancak meczub, mecnun gibi hemen hemen aynı anlamdaki kavramların ismi meful kalıbında kullanılmasını esas alarak biz muvelleh şeklinde kullanımın daha doğru olduğunu düşünmekteyiz.
Sayfa 19 - Kitap Yayınevi, İnsan ve Toplum Dizisi - 70, 2. Basım, Giriş
Gerçeklik, beyne giden bir dizi elektriksel uyartıdan başka bir şey değildir. 'Gördüğümüzü' sandığımız şey, beynin tümüyle karanlık bir bölümüne giden bir enerji akışıdır. Ama başkalarıyla aynı dalga boyunu yakalarsak, o gerçekliği değiştirmeyi deneyebiliriz. Sevinç de, tıpkı heyecan ve sevgi gibi, benim anlamadığım bir biçimde bulaşıcıdır. Hüzün, depresyon ve nefret de öyle, müşteriler ve öteki çalışanların 'sezgisel' olarak kapabilecekleri şeyler. Performansı artırmak için, bu pozitif uyartıları canlı tutacak mekanizmalar yaratmalıyız.
Sayfa 79Kitabı okudu
Bir şey aramıza girip duruyordu. Daha doğrusu aramızda olması gereken bir şey, olmuyordu . Kalbe ışıklı bir sevinç koyan iç ormanın kaçınılmaz gecesi gibi , üzerine çöken karanlıkla karanlığa dönüşüyordu . Oysa mahiyeti de vaadi de aydınlık olan ve ateşi daima karanlıklar yüzünden sönen aşkın karanlığa hiç tahammülü yoktu. İsimlerinden biri hüzün bir ateşti aşkın. Ama akla gelen ilk ismi muhabbetti aşkın . Muhabbetse berraklık anlamına gelen ve temelinde saflık bulunan bir isimdi. Ve karanlıkla uyumu mümkün değildi
Sayfa 138
