Akşamdan akşama iki kadehin zararı yoktur. İnsana dünyayı unutturur. Eh, bu dünyada unutulacak dünya zaten.
|Sabahattin Ali
Şimdi bu kitap önce biraz kalın gelir insana, "hmmm, iki haftamı alacak" dersiniz - öyle planlarsınız okumayı. Sonra başlarsınız, kitap sizi ağzının içine alır, çiğnemeden yutar ve siz onu iki gün boyunca harıl harıl okuyarak bitirdikten sonra sizi "puuahhh tü tü" diye tükürür, dışarı atar. Neye uğradığınıza şaşırırsınız, öyle bir etki bırakır. Hiç yormadan doludur, eğlencelidir, düşündürür, bir kitaptan ne beklerseniz size sunar. Şiddetle okuyunuz!
Aristofanes Söylencesi
Tarih-öncesi çağlarda, insanlar dört elli ve dört ayaklı, yuvarlak yaratıklardı; gövdeleri bir daire oluşturuyordu. Zıt yönlere bakan iki suratlı bir kafaları vardı. Bu insanlar çok arsızdılar; tanrılarınsa böyle bir küstahlığa tahammülü yoktu. O yüzden Zeus ceza olarak onları ortadan ikiye ayırıp, her iki yarıyı birbirini aramaya mahkum etti. İnsan diğer yarısını bulduğunda, "çift, aşk, arkadaşlık ve yakınlıktan sarhoş" oluyordu... Bu buluşma ve birbirinin kollarında eriyip gitme hali, bu ikiyken bir olma durumu "atalarımızdan kalma o ihtiyacın" tam ifadesidir... Bunun nedeni, insan doğasının bir zamanlar tek, bizimse bir bütün olmamızdır. Bu bütünlük arayışına aşk denir.
Sayfa 136Kitabı okudu
"Bu damda bir berbat günler vardır, bir de o kadar berbat olmayan günler. Sonra bir de üstünden tren geçmiş günler. Adına rağmen bu sonuncular en kötüsü değildir. Üstünden tren geçmiş günler, aşırı yorgunluktan uyuyamadığın gecelere benzer. Öyle zamanlarda bitkisel hayata girer, hiçbir şey yapamaz, hissedemez, düşünemezsin. Odun gibi cansız. Moralin bozuk olsa da fark etmeyecek kadar donmuşsundur. Birileri elinden tutar ya da kimse tutmaz. Her iki durumda da umursamazsın. O kadar berbat olmayan günlerse idare eder sayılır. En beteri berbat günlerdir- insanın canını acıtan, ruhunu yaralayan..."
O anda zaman durmuş gibi oldu; sanki evrenin ruhu , delikanlının önünde bütün gücüyle ortaya çıkıyormuş gibiydi. Kızın siyah gözlerini, gülümseme ile susma arasında karar veremeyen dudaklarını görünce dünyanın konuştuğu ve yeryüzünün bütün yaratıklarının yürekleriyle anladıkları dilin, en temel ve en yüce bölümünü anladı delikanlı.
Ve aşktı bunun adı, insanlardan da çölden de daha eskiydi, tıpkı kuyunun yanında bu iki bakışın buluştuğu her yerde, her zaman aynı güçle ortaya çıkardı. Dudaklar sonunda gülümsemeye karar verdi ve bir işaretti bu, bütün ömrü boyunca bilmeden beklediği, kitaplarda, koyunların yanında, kristallerde ve çölün sessizliğinde aramış olduğu işaretti.
İsimsiz Bir Anneden...
Bir kadın olarak en nefret ettiğim cümle
“Vatan sağ olsun”
Neden sağ olsunmuş?
Ben dokuz ay karnımda taşıyayım, el bebek gül bebek büyüteyim...
Kokusuna, canına doyamayayım, gece gündüz başında bekleyeyim...
Saçının bir teline bile kıyamayayım...
Sonra tepedeki bir takım yol, insanlık bilmezlerin gaddarca yürüttükleri
"Eğer biri doğuda biri batıda iki kişi birbirini Allah için severse, Allah kıyamet günü onları bir araya getirir ve şöyle buyurur: İşte, bu benim için sevdiğin kimsedir. "
Sayfa 179 - Camiü's-Sağir, Hadis No. 7415
"Kolların her zamanki gibi çok güçlü, efendim." Kampaspe'nin kulağına bu sözleri fısıldayışındaki eda üç gün önce ölmüş bir insanın bile kösnüllüğünü uyandırırdı.
"Belki unutmuş olabilirsin, ama kollarım kadar güçlü başka şeylerim de var," dedi İskender gene fısıldayarak.
Apelles utançla öksürerek: "Efendim bu tablo yüzyıllar boyunca yaşayacak bir yapıt olmalı. Hatta bu tablolar demeliyim, çünkü iki resmini yapmak istiyorum."
"İki mi?" diye sordu İskender.
"Sen kabul edersen elbette."
"Söyle bakalım."
"İlk resim Zeus gibi şimşek fırlatmak üzereymişsin gibi ayakta dururken çizilecek. Argos hanedanının simgelerinden biri olan kartal bulunacak."
Namaz, mü'minin günde beş defa Allah'ın huzuruna kabulüdür. Namazın pek çok sırları vardır. Bunlardan bir kısmını Mevlâna şöyle anlatır:
" Namaz tekbirle girmek ' İlahî, biz senin huzurunda kurban olduk. ' demektir. ( Tekbir getirerek kurban kesildiği gibi, tekbirle namaza girmek de, ' Allah'ım, canımız sana feda olsun! ' anlamındadır.
Namazda kıyama durmak, Allah'ın huzurunda kıyametteki muhasebeyi hatırlatır. Biraz sonra, utancından, ayakta durmaya dermanı kalmaz, rükûya eğilir.
Başı rükûda iken ' Hakkın suallerine cevap ver ' diye İlâhi ferman gelir. Rükûdan başını, mahcup olarak kaldırır, ayakta duramaz, yüz üstü secdeye kapanır.
Tekrar ona, ' Secdeden başını kaldır! Yapmış olduklarından haber ver ' diye ferman gelir. O, mahcup bir halde başını kaldırırsa da, tekrar yüzü üstüne kapanır.
O ağır yükün tesirinden dizleri üstüne çöker.
Sağa selam verir; enbiya ve melaike tarafına bakar, onlardan şefaat talep eder. Onlar derler: Çare ve yardım günü geçti. Çare, dünyada olabilirdi. Orada salih amellerde bulunmadınız, o günler gitti.
Sola selam verir; akraba ve taallukatı tarafına bakar. Oradan da bir fayda göremez.
Herkesten me'yus olunca, dua için iki elini kaldırır. ' Ya Rabbi, cümleden ümidimi kestim. Kuluna melce ancak Sensin. Senin rahmet ve mağfiretine nihayet yoktur. ' der.
Ne mutlu namazını bu hassasiyetle kılabilenlere!
Sayfa 76Kitabı okudu
