Şu an tek bir dilek hakkım olsaydı, senin sesini bir kez daha duymayı dilerdim. Nerede olduğunu ya da seninle neden konuşamadığımı bilmiyorum. Tek bildiğim şu an içimdeki şeyin zaferini ilan etmek üzere olduğu. (...) Gücüm gittikçe azalıyor. Elimden geldiğince karşı koydum ama artık yoruldum. Uyumaya hazırım.
Bu sözcükleri hâlâ yazabiliyorken söylemeyi en çok istediğim şey şu: Seni seviyorum. Seni sevmeyi hiçbir zaman bırakmadım. Derler ki ebediyete açılan kapının ağzında duran biri o eşiği dudaklarında bir yalanla geçemezmiş. Derler ki ölüm döşeğindeki itiraflara her zaman inanmak gerekirmiş. İşte benimki de öyle...
