Muhammed'in yaşamı sırasında bu eşitlikçilik cinsiyet
eşitliğini de içeriyordu. Bugün Batı'da İslam’ı kalıtımsal
olarak kadın düşmanı bir din olarak tanımlamak
yaygınlaşmıştır ama Hristiyanlık gibi Allah'ın dini de
gerçekte kadınlar konusunda olumluydu. Cahiliyye, İslam
öncesi dönemde, Arabistan kadınlar konusunda Eksen
Çağı'nda geçerli olan tutumu koruyordu. Örneğin, çokeşlilik
yaygındı ve karılar babalarının hanesinde kalıyordu. Seçkin
kadınlar önemli derecede iktidar ve ayrıcalık sahibi
olabiliyordu Muhammed'in ilk karısı Hatice örnek olarak
başarılı bir tüccardı fakat çoğunluk kölelerle aynı konumda
gibiydi. Hiçbir siyasal veya insanlık hakları yoktu ve kız
bebek katli yaygındı. Kadınlar Muhammed'in dinini ilk
seçenler arasındaydılar ve onların kurtuluşu O'nun yüreğinde
yer eden bir tasarıydı. Kuran kız çocuklarının öldürülmesini
kesinlikle yasakladı ve Arapların kız doğduğunda pişmanlık
göstermelerini engelledi. Ayrıca kadınlara miras ve boşanma
konularında yasal haklar verildi: çoğu Batılı kadın on
dokuzuncu yüzyıla kadar buna benzer haklara sahip olamadı.
İslami metinler, kamu malını tanımlamak üzere " Allah'ın malı" terimini kullanmışlardır.
Sayfa 185 - Mana YayınlarıKitabı okudu
Vazifemiz İslam’ı tanımlamak değil, bizden istenen bihakkın Müslüman olmaktır. Müslüman olabilirsek dilimizin bir şey söylemesine lüzum kalmayacak, halimizin tebliği yetecek.
Sayfa 55Kitabı okudu
Birçok Osmanlı aydını gibi Mustafa Kemal de Osmanlı kültürünün de-rinlerine saklanmış olan İslâm’ın sihirli bir değneğin dokunuşuyla yok edile-meyeceğini fark etmişti. Bu yüzden dine karşı çağdaşı Sovyetler Birliği’nden daha yumuşak bir yaklaşımı benimsedi. Bu tutum, II. Meşrutiyet döneminde-ki Batılılaşma yanlılarının ünlü deyişi ile
TARİHSELCİLİĞİN ÇÖKÜŞÜ'
(alıntı)
Kur’ân ayetlerinde ahlaki sorunlar bulunduğu (!) iddiası
Tarihselcilik diye anılan anlayışın sonunda gelip vardığı nokta, Kur’ân’ı -en azından onun belirsiz bir kısmını- bir insan sözü saymak oldu. Gerekçesi ise bu sonuçtan daha vahimdi. Tarihselciliğin çıkarımına göre, bazı ayetler ahlaken sorunluydu ve bunlar Allah’ın ahlakına
Müslümanlar Modernitenin Meyvelerine Razılar, Fakat Köklerine Karşılar
İslamcı modernizmi tanımlamak oldukça güçtür.
Bazı Batılı gözlemciler, İslamcı modernizmi, moderniteye verilen tepkiden ziyade modernitenin bir sonucu yahut tezahürü olarak görürlerken diğerleri onu hâkim İslamcılık trendiyle kurulan diyalektik ilişkinin ortaya çıkardığı bir ürün olarak ele almışlardır (Moaddel, 2005; Rahman, 1970; Masud, 2009; Ahmad, 1967; Binder, 1988).
Biz İslamcı modernizmi bir düşünceler topluluğu ve Müslümanların moderniteyle kurduğu diyalog olarak görürüz.
İslamcı modernizm, toplumsal veya siyasi bir hareketten daha ziyade modernitenin altta yatan felsefi temelleriyle ilgilenen entelektüel bir harekettir.
Kendi de İslamcı modernist olan ünlü İranlı filozof Abdulkerim Süruş, Muqtedar Khan ile bir konuşmasında Müslümanların internet, kapitalizm, neoliberalizm ve hatta ulus devlet gibi 'modernitenin meyvelerini' benimsemeye razı olduğunu fakat 'modernitenin köklerini' kabul etmeye razı olmadığını hatta karşı koyduklarını öne sürmüştür.
Süruş; mantık, bilim ve laikliği modernitenin temelleri olarak tespit etmiş ve Müslüman kültürlerin bu kavramları benimsemediklerini ileri sürmüştür.
Bize göre Müslümanların akıl, bilim, sekülarizm ve modern devlet ideolojileri ile entelektüel etkileşiminin bir boyutu İslami modernizmdir .
M. A. Muqtedar Khan & İbrahim Enes Aksu - Güney Asya'dan İslami Modernizm Sesleri, s. 68
