Kiso yoşinaga sığırların boynuzlarına meşale bağlayıp düşmanlarına yollarmış. Kamikaze olmak böyle birsey işte böyle düşünce çok acıyorum o gencecik çocuklara. Neler olduğundan habersiz ölüme gidiyorlar
İnsan böyle birşey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor.
Okudukça bazı şeylerin farkına varıyor insan, yaşamın önemi gibi... Yaşıyoruz ama kendimiz gibi mi yoksa başkalarına yaranabilmek ya da toplum içine karışabilmek için mi ? Kendimizden ne derece ödün veriyoruz? Farklı kişiliğe sahipsek bunu neden saklıyoruz ya da farklı birşey düşündüğümüzde farklı bir harekette bulunduğumuzda neden hemen tuhaf gözlerle bakılıyor, deli sıfatı yiyoruz? İşte bu kitap bu düşünceleri ve cevapları gayet güzel yansıtıyor.
Veronika'ya gelirsek eğer ölmekle ölmemek arasında gelgit yaşıyor. Ölüme giderken bile kafasında binbir soru var ve en sonunda farkına varıyor yaşama sevincinin. Kitap diğer karakterlerin de neden Veronika ile yollarının keşistiğinden bahsediyor. Hayattanızdan ufak kesintiler de bulabilirsiniz. Belki sizlerde buna benzer durumlar yaşadınız.
Zaten hayatta böyle değil mi? Ölüm düşüncesi bu kız gibi geçer ya da geçmez aklımızdan belki ama bazen bunalır, enerjimiz düşer hatta içimize kapandığımız anlar olur. Bazen öyle bir an gelir ki neşe, sevinç kaplar ruhumuzu ve bedenimizi. İyi ki deriz herşey için ve mutluluk saçarız çevremize... Hayatımızın her anında vardır böyle anlar. Önemli olan zoru başarıp başedebilmek her ne yaşıyorsak...
İşte böyle bir kitap...
Bu arada herkesin içinde elbet vardır bir delilik diyerek noktalamak istiyorum.
Veronika Ölmek İstiyor
Paulo Coelho
Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü
Derin bir yalnızlık, tanımadığınız birinden yumruk yemek kadar stres yaratıyor gibiydi.
Yalnız insanlar kendilerini kollayan kimse olmadığını, canları yandığında kendilerine yardım edecek kimse olmadığını bilinçdışı düzeyde bildikleri için tehlikelere karşı daha uyanık oluyorlar.
Tek yönlü bir ilişki yalnızlığa deva olamaz.
yalnızlık diğer insanların fiziksel yokluğu değil, diyor John hiç kimseyle önemli birşey paylaşmadığınız hissidir yalnızlık. etrafınızda bir sürü insan hatta belki bir eş aile yada kalabalık bir işyeri olmasına rağmen onlarla paylaştığınız önemli birşey olmadığında yine yalnızlık hissederseniz.
içinde bulunduğunuz kültür sağlıklı olmadığında ortaya sağlıksız bireyler çıkıyor.
eşitsizlik arttıkça depresyonunda arttığını buldular.
gelir ve statü uçurumlarının muazzam olduğu toplumlarda diyor Richard "bazı insanların son derece önemli, diğerlerini ise hiç mi hiç önemli olmadığı gibi bir his doğuyor bu his sadece dipteki insanları etkiliyor değil. eşiksizliğin çok fazla olduğu toplumlarda her kes kendi statüsünü çok fazla düşünmek zorunda kalıyor.
statü uçurumu çok fazla olduğunda, " kaçışı olmayan bir yenilgi hissi" doğuyor.
Depresyonun en zalim tarafı işte böyle hayat dolu olma arzusunu, deneyimi bütün olarak yutma arzusunu sönümlendiriyor olması...
Kimisi otogarları sever kimisi de biletini alıp yola gider; dünya da böyle birşey işte. Otogarlar da yıkılır.
Yavaştır yaşamının anlamı
Şimdi, onunla ilgili yaptıklarında, dikkat etmen gereken, ne yaparsan, hep k u t s a l birşey olarak yapman: Sonucunda ululanabileceğin ya da lanetlenebilecegin — içinde yücelebileceğin ya da batabilecegin –birşey– işte
—seni bir bütün olarak içine alacak, ya da tümüyle daima atacak, birşey...
Biraz öyle biraz böyle; biraz ondan biraz bundan, değil artık:
Tam.——
Sayfa 34 - Metis Yay. 9. Baskı: Eylül 2012
Bunca kalabalık gündüzden sonra tam sessizliği yakalamışken uykunun gelmesi.
Hayat biraz da böyle birşey işte.
İnsan böyle birşey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da işte kimisi üstünü iyi örtüyor. Ben de örttüm. O kadar kapattım ki, kendim bile soramadım kendime.
Sayfa 198Kitabı okudu
Anadoluda gerçekten cehalet hüküm sürüyor
Arkadaşlar, tokatın zile "ilçe" sinden bi kızla konuşmuş bulundum. Nasıl konuştuğumu sormayın, rastgele insanlarla anonim konuştuğun bi uygulamada karşılaştım ve numarasını aldım. Sadece sesini duyduğum o 60 saniyede anlamıştım cehaleti evet ama umutsuz vaka olduğunu anlamam için sonrasında whatsapptan 10 15 dakka konuşmam
"
Ben arkadaşımın tanıdığı ehil bir hocaya yorumlatabilir mi diye rüyamı paylaştım o hocada cevap vermemiş arkadaşım da gitmiş Sümeyye hocaya sormuş.
Sümeyye hocada;
"Böyle bir rüya olmaz yani bilinçaltı dediğimiz yığılmalar dolmuşlar fikirleriniz çok karışmış o yüzden rahatlamak için beyniniz size gösteriyor önemli birşey yok"
Sümeyye hocada her halde intihar kısmını rüyanın bir parçası sandı 🥲🥲🥲
O aslında benim hayatımın gerçeğini yazmıştım diyemedim. 🥲 Neyse işte keşke Mehmet Ali Bulut hocamız yorumlasaydı. En azından Twitter'dan görünce bana cevap yazmıyordu ama okuyunca yorumlamış gibi hissediyordum. 😌
Emina
@Emina03
·17 Nisan 11:40
Rüyamda sabah namazı saatinden sonra bir çatı gibi yerden atlamışım amacım kaçan iki adama soru sormaktı. Atlarken ne düşündüm bilmiyorum çünkü adamlar tehlikeli mafyatik tipler çıktı. Sırtı dönüktü o an bana dönüşünden kötü bir olduğunu hissettim. Bana doğru gelmeye başladı kurtulmam için ya da diğer çatıya atlamam lazımdı ya da beni yakalamasına