AYKUT'UN İKİNCİ GÜNÜ
Nasıl diyebilirim,
Nasıl anlatabilirim?
Bir öyle çıktın usulca mehtaptan,
Ben bir devran döngüsüyle,
Savrulup dururken,
Nasıl diyebilirdim ipince sözlerle aşkımı sana?
Konuşmadım, konuşamadım etmedim,
beni hiç anlamadın,
anlamayacaksın...
aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
senin gitmeyen korkuların var;
Başkaları da yaşıyormuş demek bu hissi
-Galiba konuşmasını öğrenmeye başladım, diye kekeledi. İçimde söyleyecek çok şey var. Ama bunlar öylesine büyük ki. Gerçekten de içimdekileri anlatacak bir yol bulamıyorum. Bazen bana öyle geliyor ki sanki bütün dünya, bütün hayat, her şey benim içime yerleşmiş, bağırıp çağırarak benden onlardan bahsetmemi, onları anlatmamı istiyor. Bunun büyüklüğünü hissediyorum, ama konuşmak istediğim zaman da küçük bir çocuk gibi kekeliyordum. Duyguları ve heyecanları, konuşma ya da yazılı birer söz olarak ifade etmek zor bir iş. Tanrısal bir iş bu. Bak işte, yüzümü otların arasına gömüyorum, burun deliklerime çektiğim nefes içimi binlerce düşünce ve hayalle ürpertiyor. Benim çektiğim nefes, evrenin nefesi. Şarkı ve kahkaha nedir bilirim ben; savaş ve ölüm nedir bilirim. Bu otların kokusu da beynimde bir sürü hayal canlandırıyor işte. Bunları sana ve bütün dünyaya anlatmak isterdim. Ama nasıl anlatabilirim? Dilim bağlı. İşte biraz önce sana otların üzerimdeki etkilerini konuşma yoluyla betimlemeye çalıştım. Ama başaramadım. Acemice bir konuşma ile birkaç imada bulunabildim, o kadar. Kelimelerim bana bile karmakarışık görünüyor. Buna rağmen, anlatabilmek arzusu ile boğuluyorum. Oh! Ellerini ümitsiz bir tavırla yukarı kaldırdı:
-İmkansız! Anlaşılmaz, anlatılmaz bir şey bu!
Sayfa 182 - Kitap ZamanıKitabı okudu
Paravan yukanda derken sesim öyle kısıktı ki duyup duymadığından bile emin değildim.
Külotunu çıkar.
Demek ki duymuş.
Ya sana çoktan çıkardığımı söylersem?
Ben insanların arasındayım Bayan Fairchild. Bana işkence etme.
Asıl sen bana işkence ediyorsun diyerek öfkelendim
Tamam. Şimdi külottan tamamen kurtul.
Eteğimi kaldınp külotu
Sayfa 34
Mutlu olan ölüm: ölmemek
Ölüm kelime olarak o kadar karşıma çıktı ki birkaç gün önce gerçeğe dönüştü.
Bu bir ipucu muydu bilemedim. O kitabı tamamlamayı düşünüyordum ama şimdi kapağını bile göresim yok.
Oy kullanma listesinde adı vardı ama kendi yoktu.
Geçen ki seçimde müşahir olmuştuk ve kendileri akşama kadar bizimle kalmıştı; o zaman şiddet olayları baya yaşandı ve
Köprücük kemiğini öptüm, bunu yapabilmek için bir
düğme daha koparmam gerekmişti. Bones’un sırtımdaki
elleri kasıldı. Bedeninden yayılan kontrolsüz güç dalgaları
beni çıldırtıyordu. Etinin altındaki voltaj özgür kalabilmek
için yalvarıyordu. Dilim göğsünden aşağılara doğru kaymaya başladı. Ta ki Bones başımı kavrayıp dudaklarım ağ
zıma
Sayfa 186
İki gözümün çiçeği
youtu.be/FtJ_EIWhdew?si=...
Bir de bakmışsın ki ben gelmişim
Böyle dilim susar da elim, elim dokunmaz olursa eğer
Bil ki varmışım yani
Yüreğim sakınır, gözüm seyirir
Olur da, olur da susmuşsam yani
Giyindiğin çiçeklerin ardı da temizse
Ve en karasındaysa gün
Bil ki kavuşmuşum yani
O mağrur gözlerinden öperim
Sarılırım, iki
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
Şair Mesut Kılıçoğlu
Çanakkale’yi yazıyorum size,
Selâm olsun tüm şehidlerimize.
Anlatacağım yiğit Mehmetleri,
Bilal-i Habeşi
İslam davetinin ilk günleriydi. Mekkeli müşrikler, günden güne büyüyen hak dinin önünü almak üzere Dârünnedve’de toplantı üzerine toplantı yapıyorlardı. Yine bir gün Kureyş’in ileri gelenleri burada toplanıp iman edenlere karşı ne gibi tedbirler alacaklarını konuşuyorlardı. Toplantı esnasında, birisi Ümeyye b. Halef isimli azılı bir müşriğin
BUGÜN BÖYLEYİM BEN
Bulutlar sen,
Gün doğuşu sen,
Sen işte her şey sen.
İşte uyanmışsam sabaha,
Nefesimi çekmişsem içime.
Yeni pişirdiğim menemenin sıcağı ötesinde,
Doku
Benim canım yanarmış da haberim yokmuş meğer
Dilim paslanırmış boyuna, iman tahtam sızlarmış
Bana bu şenliği, bu tosunluğu bir çırpıda
Bu çeşniyi nasıl verdin
Umarım beni sık sık hafakanlar basarmış
Dokunsalar ağlarmışım
(...)
Diyin ki gözlerim yoktu benim
Ellerim var diye avunurdum hey gidi
Şimdileri içimde bir kırmaşma
Gürüne dobrasına bir aşnalık
Gencelmek şimdi işte
Sevişmek şimdi işte
Buymuş demek yüreğimin pırpırı
Buymuş evim barkım ekmeğim
Vallah billah höyküresim geliyor
Kimin mi bu kafa gönül dokusu düzen
Numara yapma
Ah sen o, ah sen!
