Bastığımız yeri yoklayarak yürümeliyiz; bazı şeylerden gözlerimizi çevirmeliyiz, mutluluk hülyalarına kapılmamalıyız, mutluluk elimizden kaçarsa isyan etmemeliyiz; hayat budur işte... Kim demiş hayat zevk ve mutluluktur. Ne saçma düşünce! Hayat hayattır, bir ödevdir, ödev dediğin de çetin bir iştir. O halde ödevimizi yapalım...
Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmi-Etme/Şems-iTebrizi/Ayrılık Şiiri
Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme.
Başka bir yâr,başka bir dosta meylediyorsun
etme,
Sen yad eller dünyasında ne arıyorsun yabancı?
Hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun,etme.
Çalma bizi,bizden bizi,gitme o ellere doğru.
Ruhunuz buz keserken içinizin acıdan ve isyan aleviyle cayır cayır yandığını duydunuz mu?
Sayfa 91Kitabı okudu
Bir sabah Kirkor olarak uyansan.
Ertesi sabah Osman, sonra Yorgi, sonra Botan.
Bir sabah kadın olsan, ertesi sabah erkek.
Bir sabah hiç sevişmesen, ertesi sabah herkesin
koynuna girsen.
Bir sabah İsa’ya dua etsen, ertesi sabah Musa’ya.
Bir sabah namaz kılsan, ertesi sabah tüm
peygamberlere saydırsan.
Bir sabah ölsen, ertesi sabah öldürsen.
Kim olduğunu hiç bilmesen.
Yine de kinlenebilir misin bir diğerine?
Sayfa 137Kitabı okudu
Gül de bülbüle isyan ettirmesin o vakit ...
Söyleyin şu bülbüle gülünü gülşad edip evini terk etmesin...
