İyi bir akşamdı, televizyon açmadık, radyo dinledik ve patates arkadaşımla sohbet ettik.
Arada beni yemediğin için teşekkür ederim de dedi tabi. Sorun değil canım. Yalnızsın, neyini yiyeyim senin. Güldüm sonra tüm bu olanlara. Belki hayat da aynı sebepten kıyamıyordur bana. Buna daha fazla gülmeliydim. Anlamsız geldi. Sofrayı toplayıp bulaşığı yıkadım, patates arkadaşımı çöpe attım, böyle de bir adamdım işte,