üslup insanın kimliğidir derler Zehk...
tatlı dilli konuşan,
güzel,
tatlı bir kimliğe sahiptir.
sert,
kaba saba konuşan,
YEŞİL RENKLİ NAMUS GAZI OPERASI
«Hasan Âli Yücel, bu hikâyeyi oyun olarak yazmamı önermişti. Hikâyemi Yücel'in anısına adıyorum.»
Uvertür
Dünyanın tarihi iki milyar dörtyüz milyon yıllık deniliyor. Benim bitmemiş tarihim, şimdilik elli yıllık. Kelebeğin tarihi bir günlük.
*
Arkeologlar yeraltında yeni bir kent buldular. Bu kentte birçok
15. Yûsuf'u götürüp kuyunun dibine bırakmaya karar verdikleri zaman biz de ona, "Andolsun, (senin Yûsuf olduğunun) farkında değillerken onların bu işlerini sen kendilerine haber vereceksin" diye vahyettik.
16. (Yûsuf'u kuyuya bırakıp) akşamleyin ağlayarak babalarına geldiler.
17. "Ey babamız! Biz yarışa girmiştik.
"Acaba bu dünyadaki bizim için en büyük iyilik nedir?"
Bizim için bu dünyadaki en büyük iyilik, kişinin kendini ve Rabbini bilmesidir, en büyük kötülük de kişinin kendini ve Rabbini bilmemesidir. Kişinin kendini ve Rabbini bilmesi de ancak şirkten (ikilikten) kurtulup, tevhîde (birliğe) ulaşmakla mümkündür.
Sayfa 151Kitabı okudu
Ve kentin ihtiyarlarından biri “Bize iyilik ve kötülükten bahset,” dedi:
Ve o yanıtladı:
İçinizdeki iyiliğin hatırına size iyilikten bahsederim,
ancak kötülükten değil
Çünkü kötülük kendi açlık ve susuzluğundan azap
çeken, iyilikten başka nedir?
tatlı dilli konuşan,
güzel,
tatlı bir kimliğe sahiptir.
sert,
kaba saba konuşan,
kaba saba,
sert bir kimliğe sahiptir.
üslup insanın kimliğidir derler Zehk...
tatlı dilli konuşan,
güzel,
tatlı bir kimliğe sahiptir.
sert,
kaba saba konuşan,
İnanlar yaratıldıkları günden bugüne kadar bir şekilde doğmuş büyümüş ve olmüşlerdir.Kimisi iyiliğle kimisi kötülüğüyle büyük çoğunluk ise yakinindakiler dışında kimseler tarafından tanımadan doğmuş yaşamış ve ölmüştür.Bu iyi ve kötü insanlar için iyi veya kötü denmiştir çoğunlukla, öze pek dikkat edilmemiştir.peki,bu iyinin ve kötünün kaynağı
insan nedir ?
Oysa Adem, ey güzel yolcu, sen öyle misin? Hatırla nasıl yaratıldığını. Bu toprak bedene neler katılıp karıldığını, suyuna mizacına neler karıştırıldığını. Hani ruhun, hamurunun yoğrulmasına tanık tutulmuştu.
Bir yanın karanlık senin bir yanın ışık.
Bir yanın melek kanadı bir yanın şeytan ıslığı.
Bir yanın çamur beden, bir yanın kutsal ruh. Bir yanın iyiliğe açık bir yanın iyiliğe kapalı.
Tek başına ne duru iyilik ne de saf kötülük sensin. Ne baştan ayağa cennetsin ne de tümüyle cehennemsin. Aynı ânda birbirine zıt iki şeysin. İçinde iyilik ve kötülüğü besleyip büyütecek yeteneğe aynı ânda rastlayacaksın. Hataya da sevaba da aynı derecede ehliyetli olacaksın. Bir yanın yükselmeye çekecek seni bir yanın düştükçe düş diyecek. Zirvelerle çukurlar arasında gidip geleceksin.Ama. Bu ikilik kabahatin değil senin mahiyetin. Üstünlüğün, zayıflığın olan bu şeyde. Tepeden tırnağa çamursun Âdem ilk bakışta. Toprağın topraklığına batmış gibisin. Ama bu halinle kıymetlisin. Çünkü bu halini aşabilirsin. İçindeki kutsal ruha sahip çıkabilirsin. İşte o zaman melek değil ama melekler gibisin. Ve ey Âdem unutma, böyle bir tartıda melek gibi olmak melek olmaktan ağır çeker. Çünkü sen o iki şey arasında özgür irade-bilinçli seçimsin.
Sayfa 40 - TimaşKitabı okudu
