İsteyip istemediğimi doğru
İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim,fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum:
Buna içimdeki şeytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... içimizde şeytan yok... içimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var... Hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz.
Sayfa 249Kitabı okudu
Kaçmak, buradan binlerce, on binlerce mil öteye kaçmak istiyorum. Ya da uyumak. Ya da onlar gibi şen olabilmek.
Sayfa 31Kitabı okudu
Herşey ilk başta zor geliyor. Bazen hayat hiç hayal ettiğimiz gibi ilerlemiyor. Günler tahmin ettiklerimizden çok başka şeyler doğuruyor. İnsanların ise çoğu zaman yaptıkları şey pes etmek, kaçmak, terk etmek ve umutsuzluklar içinde sürüklenip öylece beklemek.
Bir tuhaf, bir anlaşılmaz, bir ürperti vardı içinde. Sırtında soğuk soğuk bir şeyler dolaşıyordu. Rahat değildi. Bir yerlere sığmıyor gibi bir hali vardı. Kaçmak, bir şeyler kırmak, parçalamak istiyordu. Kedere, korkuya benzer bir duygu içinde. Bir çırpınma.
Sayfa 372Kitabı okudu
Uzak hissediyorum her şeyi ama yine de uzaklaşacak daha çok mesafe var gibi. Hep bir gitmek isteği, kaçmak, kurtulmak... Neden kaçtığını da bilmiyorsun çoğunlukla. "Uzaklar" diyorsun hep, "ne güzeldir uzaklar. Gitsem. Kaybolsam."
Sayfa 103Kitabı okudu
" Harry'nin dediği gibi kişinin kendi hayatının izleyicisi olması hayatın acılarından kaçmak demek."
Sayfa 183 - İndigo Kitap / 13. BaskıKitabı okudu
İçimizdeki Şeytan
"İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var..."
Sayfa 250Kitabı okudu
Ancak beni işitecek bir insanın varlığıyla sohbet mümkün olur.
İnsan, ötekinin yüzünü arayan bir varlık. Bir başkasında yankılanmak isteyen, içinin ışıklarını bir başkasının içine düşürmek isteyen bir varlık.
Sohbetimizin şekli ve enerjisi, onun içinde taşıdığı kuvvet, hikâyemi kiminle paylaştığıma ve içinde bulunduğum zamana göre değişir.
Arkasına bile bakmadan koştu. O hep koşardı. Kalbini acıtsa da, kaçmak için mükemmel bir yoldu... Bu sefer kahkaha atmıyordu. Yine ağlıyordu. Ağlamaktan nefret eden bir kız için ne büyük bir ironiydi. Gözyaşları koştuğu zemine birer inci tanesi gibi düştü. Ayaklarıyla ezdi insanlar. Onları kıymetsiz kıldı. Eslem'i kıymetsiz kıldı...
Sayfa 165 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
...Tacize uğrasalar bile onun onun yaşlarındaki çocuklar için evden kaçmak sıra dışıdır; en kötü şekilde hırpalanan ve ihmal edilen ilkokul seviyesindeki çocuklar değişimden ve yabancı şeylerden, birlikleri tek ebeveynleri kaybetmekten daha fazla korkarlar.
Sayfa 279Kitabı okudu
➤Zannediyorum ki, tasavvuru bile baş döndüren bir süratle hiç durmadan koşup giden bu hayat ve bir avuç toprağın bile doğru dürüst esrarına varamadığımız bu karmaşık dünya, beni bir buğday tanesi bir karınca gibi ezip geçecek.
➤Ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması. İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu. İçimizde şeytan yok, içimizde aciz var. Tembellik var. İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinde daha korkunç bir şey. Hakikatleri görmekten kaçmak alışkanlığı var.
➤Bana öyle geliyor ki, hakikaten yapabileceğimiz bir tek iş vardır, o da ölmek. Bak, bunu yapabiliriz ve ancak bu takdirde irademizi tam bir şey yapmakta kullanmış oluruz.
➤Ancak teselli verilir. Benim de ömrümde yapamadığım şey. Ne kimse beni teselli etmeli ne de ben kimseyi. Riyakarlık teselli de son haddini bulur.
➤Büsbütün başka bir hayat, daha az gülünç ve daha çok manalı bir hayat istiyorum. Belki de bunu arayıp bulmak da mümkün. Fakat içimde öyle bir şeytan var ki, bana her zaman istediğimden başka şeyler yaptırıyor.
İnkilap KitapeviKitabı okudu
