Gözlerini okşayan latif manzara, gecekinin taban tabana zıttıydı: Sinir hastası bir kadın gibi, bütün gece kızıp köpüren, ağlayıp feryat eden ve gittikçe hırçınlaşan tabiat, etrafında henüz kurumamış olan gözyaşlarından dolayı mahcubiyetini saklamayan güzel, nazlı bir genç kız gibi şimdi tatlı tatlı gülümsüyordu.
Güzel bir kadın, güzel bir ses, güzel bir şiir, güzel bir manzara, güzel... hep güzel...”
“Bütün bunları sevdikçe Allah’ın güzelliğinden bir parça sevmiş oluyoruz yani?”
“Tam da öyle. O’nun haricinde bir şey sevemeyiz çünkü. Bütün ırmakların denize akması, bütün damlaların denizi özlemesi gibi.”
“Seven bir damla, sevilen bir deniz?”
“Seven kul, sevilen sultan da diyebilirsin. Bütün kullar sultana yakın olmak isterler. Her damlanın şu ya da bu şekilde denize koşması gibi.”
“Sevilenin seveni kendine çekmesi gibi de... Peki bu yakınlığın sınırı nedir?”
“Sınır yoktur. Sır vardır. Sır, birinin diğeri için yok olmasıdır.”
“Feda olmak yani?”
“Hayır aslına dönmek, vatanına dönmek... Belki de kendisi olmak!..”
“Kendini bilen Allah’ı bilir, buyrulmasındaki hikmet gibi desenize. Hani seven, sevgili için feda olunca kendisi olur; aradan ikilik, sen-ben kalkar seven ile sevilen aynileşir ve seven sevgilide ebedilik bulur; onun gibi... Bu durumda âşık, maşuku için öldüğünde gerçek aşkı bulmuş oluyor herhalde!?”
Neşet Sabit için bu kadın, bir manzara değil, bir atmosferdir. Kendine mahsus bir tatlılığı, bir kokusu, bir aydınlığı olan atmosferdir ve Neşet Sabit ancak bunun içinde mesut olmaktadır. Kendini, ancak, bunun içinde, rahat, ferah ve dinç hissetmektedir.
Sayfa 209Kitabı okudu
Ah, adalet aramamalıydı bu dünyada, yine de adalet için çaba göstermekten kaçılamazdı. Bir de üretmenin ve doğurmanın karşısında yer alan yoketme ve öldürme hırsı! Şu meydanı cesetlerle dolduranlar bir can doğurmanın ne anlama geldiğini bilebilselerdi ya da güzel, yararlı ve hayırlara vesile olabilecek türde bir şeyler üretmenin kıvancını tatmış olsalardı, bu kadar rahatlıkla canlara kıyabilirler miydi?
Sayfa 283Kitabı okudu
