Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Dracula, Bram Stoker
Stoker’ın 1897 yılında yayımlanan fantastik kurgu-korku türündeki romanı Dracula. Kazıklı Voyvoda diye bilinen Eflak Prensi III. Vlad ile kitaptaki Kont Dracula arasında birtakım benzerlikler olduğu ve yazarın kitabını bu kişiden yola çıkarak yazdığı söylense de aynı kişi oldukları şaibeli bir konudur. Yakaladığı esirleri
Kur'an, İncil ve Tevrat'ın Sumer'deki Kökeni incelemesi
Gelelim inceleme kısmına. Biraz kitabı okuyanlara baktım. Kafam karıştı? Kafası karışan Müslümanlar? İkilemde kaldımlar? Sizlere bir tarihçi olarak yorum yapıyorum. Tarihsel olarak anlatılan olaylar ve İslam'da geçen olaylar aynı döneme tekamül ediyor. İşte kitabın en büyük eksisi. Muazzez hocayı asla küçümsemek değil ki haddime değil. Önünde saygı ile eğilirim ama şu gerçek 1995 yılında kitabı yazdığında, ileriki zamanlarda revize edildiğinde kitap kuantum fiziği, zaman algısı ve tarihsel süreçler tam araştırılmamış. (sümerliler ile olan tarihi kısmı demiyorum.) Tarih fakültelerinde ilk öğretilen şey asla bir bilgiye körü körüne inanmayındır. Yazılanları mutlaka karşılaştırıp teyit edin denir. Muazzez hocanın eğitim yılları annales ekolü dediğimiz ekolün yetiştirdiği hocalar değil klasik dönem hocalarından ders almış olmalı. Bunuda Alman profesörlerden ders aldığını kitaplarında belirttiği için diyorum. Bazı eksiklikler Muazzez hocanın bilgisini sorgulamaya bile cesaret ettiremez ama eksik bilgiler ile kitabı okumak sadece dini açıdan değil tarihsel açıdanda havada bırakır. Kitap inanan insan için kanıt inanmayan insan içinde kanıt. Tek sorun okuyucunun net olması. İnanıp inanmadığı konuyu iyi bilmesi önemli. Daha uzun yazardım ama bu sefer blog sayfamı buraya taşımış olurdum Kısaca bilginiz temeliniz yoksa okunacak kitap değil.
Kur'an, İncil ve Tevrat'ın Sumer'deki KökeniMuazzez İlmiye Çığ · Kaynak Yayınları · 20204,139 okunma
Tarih Gezintileri
Tarihçi Prof. Dr. Zeki Arıkan’ın Kasım 2011 de Tarihçi Kitabevi tarafından basılan “Tarih Gezintileri” isimli eseri kitapçıların raflarındaki yerini alınca bizim de ilgimizi çekmiş ve kitabı temin ederek okumaya başlamıştık.
Tarihçi bir akademisyenin, bir ilim adamının eserini okuduğum zannıyla kitaptan çok şeyler beklemiştim. Ancak eser, içerik
Uzun süredir Platon okumaya ara vermiştim. En son Theaitetos diyaloğuna başlamış ve yarıda bırakmıştım. Bugün tüm günümü bu diyaloğu okumaya ayırdım. Diyaloğun ana konusu bilginin ne olduğu sorusu. Bu konuya ise Protagoras'ın "insan her şeyin ölçüsüdür" sözünü sorgularken geliyorlar. Diyalog için, hem Protagoras eleştirisi hem de bilgi sorgulaması desek doğru olur. Protagoras'la ilgili en beğendiğim eleştiri şu oldu. "Madem herkes bilginin ölçütü o zaman neden Protagoras'tan parayla ders alınsın." Sokrates'imiz ( aslında Platon ) güzel bir kapak yapmış. Diyalog boyunca bilgi, sanı, kanıt, ölçü gibi kavramlar tek tek ele alınıp inceleniyor. Bilginin ne olmadığı çok güzel ortaya konuyor ama bilginin ne olduğu tam anlamıyla bulunamıyor. Bu diyaloğun bir özelliği de Sokrates'ın bilgiyi doğurtma yöntemini göstermesi ve bu yöntemin ne kadar önemli olduğunu ortaya koymasıdır. Bilgi konusunda en büyük yalanları da hatiplerin söylediğini ifade ediyor. Sokrates'a ( Platon'a) göre "hatiplik sanatı, sadece kandırmaktan ibarettir."
İlyada - Homeros
Antik Yunan kültürü için oldukça önemli olan Troya Savaşını konu edinen İlyada, bu savaşın 9. yılından 51 günlük bir süreyi bize anlatıyor. Aslında anlatılan Troya Savaşından ziyade savaşın esas karakteri olan Akhilleus'un hikayesi.
Bilmeyenler için özetle; Yunanların kralı Atreusoğlu Agamemnon, savaş sonrası ganimet paylaşımı sırasında tanrıdan
Açıkçası seriye büyük bir sevgiyle başladım. İlk iki kitabı harikaydı. Kurgu çok iyi. Ama sanki her şeyi son kitaba sığdırmışlar gibi hissettim okurken. Zaten son kitap diğer ikisinden daha kalın. Öncelikle Nova’nın bu kadar hızlı yakalanıp daha sonrada bu kadar hızlı kurtulması, insanların saniyesinde ondan şüphelenip daha sonra sadece bir kaç
Dürüst olmam gerekirse kitabın girişindeki ilk birkaç bölüm resmen enerjimi ve okuma isteğimi sömürdü, dolayısıyla kitaba hiç güzel bir başlangıç yapamadım. İnanılmaz karışık ve anlaşılmaz görünen bir başlangıçtı. Tabii çok sık olmasa da bazı göz yoran yazım hataları da cabası maalesef.
Kitapta aksiyon ortaya çıkmaya başladıktan sonra bile biraz şans ve aşırı psikoloji yapılıyor gibi geldi bana. Yani hiçbir kanıt yok ama bir psikiyatr her şeyi çözdüğüne inanıyor çünkü bir rüyadan çıkarım yapıyor. Sonrasında da bulduklarını polise anlatmayıp dedektifçilik oynamayı seçiyor. Polisiyelerde bu sevdiğim bir özellik olmasa da, bu dedektifçilik oyunuyla beraber kitap hızlanıp rayına oturmaya başlıyor.
Yine de anlamadığım bir nokta var, polisiye kitaplarda polisler kasıtlı olarak mı bu kadar aptal yapılıyor acaba.. Yani hayatında hiç suç görmemiş bir psikiyatr, bütün polislerden daha zekice çıkarımlar yapıp tek seferde suçlu olarak doğru kişilerin peşine düşüyor.
Yazar kitapta bir noktada kendi kurgusuna gömüyor hatta, bu kadarı da zorlama duruyor diyor ve bence de kesinlikle haklı.
Kitaba bu kadar fazla gömsem de son 10 sayfaya kadar katilin kim olduğunu kesin olarak öğrenmiyoruz ve bu da heyecan, merak, gerilim unsurlarını o kadar ön planda tutuyor ki son sayfalar akıp gidiyor elinizden. Aslında ben katili doğru tahmin etmişim ama olsun. Başlarıyla beni fazlasıyla üzse de sonuyla kendini biraz kurtardı ve iyiydi dedirtti.
Polisiye sevenler öyle çok bayılmasa da zevk alacaktır kitaptan. Yorumun sonunda da bir kez daha ekliyorum, Öldürmek İçin Mükemmel Bir Gün kitabından önce bu kitabı okuyun.
Jules Verne, Arthur C. Clark ve Isaac Asimov. Hani şu çok bahsettikleri kurgunun üç babası varya, işte onlar, bu adamlar. Buna açıklık getirerek başlayalım da bilinmez konuşmayalım. Şu meşhur 3 yasanın ilk defa geçtiği, birçok kavramın ilk kez kullandığı ve bilimkurgu kitaplarının öncüsü kabul edilen bir romanla başladık yazara. Üstelik bu romanı yazdığında, daha doğrusu roman basıldığında, yazar sadece 30 yaşındadır.
İçerisinde toplam 9 öykü bulunmaktadır. Birbirinden bağımsız bu öykülerin tamamında konu insanlar, robotlar ve ahlak üzerinedir. Ahlak, sadece tek yeri düşünmekle olmuyor diyerek de konuyu tartışmaya açalım gene. Çok seviyorum.
Hazır ilk kitap. 3 robot yasası diyip duruyoruz, bu nedir, neye göredir diyerek bunları da açıklayalım: Bir robot, bir insana zarar veremez; zarar veremediği gibi zarar görmesine de neden olamaz. Bir robot, birinci yasayla çelişmediği sürece insanların verdikleri emirlere uymak zorundadır. Son olarak, bir robot, birinci ya da ikinci yasayla çelişmediği sürece kendi varlığını korumak zorundadır.
İlk giriş bölümü çok önemlidir kitapta. Çünkü Susan Calvin bir bilim muhabiriyle buluşmuştur ve aralarındaki diyaloglar hikaye şeklinde anlatılır. Romanı onun anlatışıyla okuyacağız yani. Robbie, Köşekapmaca, Mantık, Şu Tavşanı Tut, Yakışıklı, Yalancı, Küçük Kayıp Robot, Kaçış, Kanıt, Sakınılabilir Çatışma ise adı geçen öyküler. Keyifli okumalar dilerim..
56 syf.
7/10 puan verdi
Stefan Zweig’ın öykücülüğünde ayrı bir yer tutan O muydu?, kemirici bir duygu olan şüpheyi eksene alır ve bu duygunun insanı sürüklediği kaygı, sıkıntı ve çaresizlik atmosferinden okura seslenir. Öyküye, Zweig’da benzerine pek rastlamadığımız türden, huzurlu İngiliz taşrasında polisiye bir kurgu eşlik eder.
Tutkuyla savrulan hayatların yazarı, derin, yoğun ve güçlü karakterlerin yaratıcısı Stefan Zweig, bu benzersiz öyküsünde, bizi John Charleston Limpley’le tanıştırır. Mr. Limpley’in çevresi ve köpeği Ponto’yla ilişkisine, komşusu Betsy’nin titiz, şüpheci gözlerinden tanık oluruz. Zweig, kaçınılmaz felaketi, klasik İngiliz polisiyelerinden aşina olduğumuz “kim yaptı?” sorusunun etrafında düğümler.
“Şahsen katilin o olduğundan neredeyse eminim; ama elimde çürütülmesi imkânsız o son kanıt yok.”
Diriliş Eri
Sezai Karakoç'un her kitabın da insanın kendi özüne yolculuğuna vesile kılıyor.
Diriliş Neslinin Âmentüsü kitabında ise Diriliş Neslinin iman esaslarını, insanın bu dünya da bulunma sebebinin bir kez daha ortaya koyuyor.
Diriliş erinin Kur'an ve sünnet ışığında sürgün yediği dünya da nasıl yaşaması gerektiğine âdeta meşale oluyor bu kitabıyla.
Her kitabında diriliş erine umutlu olmasını vurgulamaktadır. Yine bu kitabında da vurgulamaktadır. Buna kanıt olarak ise şu sözünü verebilirim " Umutsuzluk yok. Gün gelir, gül de açar, bülbül de öter."
Diriliş erine yani biz bu çağın gençlerine cihad yapmayı öneriyor. Cihadın sadece cephede savaşmak olmadığını bilâkis yaşadığınız bu çağda her alanda cihad yapabileceğimizi vurgulamaktadır.
Velhasıl kelam Diriliş Neslini bu çağın umudu olarak göstermektedir.
Adnan Oktar'ın ciddi ciddi yazmış olmasa aslında ne kadar esprili birisi olabileceğini ispatlar nitelikte bir eser(!). Sahte bilimin ne olduğuyla ilgili iyi bir kanıt. Görüşünüz ne olursa olsun okumanızı tavsiye ederim. Yer yer sinirlendiren, yer yer güldüren bu kitabı bi kaç saat içinde tüketebilirsiniz.
Kanıt ve akıl yürütmeyle fikirlerin yoğurulabileceğini işleyen öğretici ve sorulan soruların hakikat cevaplarını bulmaya yöneltmeyi amaçlayan kitap...
