Orhan Veli’yi Kurtarmak
Bu o kadar zor ,Çetin ve imkansız gibi görünen bir olay aslında,bir insana sorsanız makarna sevdiğin halde ıspanak neden sevmiyorsun diye tatmin edici bir kaç cümle kuramaz kendiside bilmez neden sevmediğini düşünmez çoğu zaman sevmiyorum işte der geçer,Alt metinlere bakmak lazım hayatının ,belki çocuklukta yaşanılan bir travma,küçük bir olay
Gözyaşlarımın kendilerine ait bir sesleri vardı ve gözlerimden değil, kalbimin en derin, en karanlık köşesinden çıkıyorlardı, benim bile doğru düzgün bilmediğim bir hikaye anlatıyorlardı bana. İşte oradaydım, zifiri karanlığın ortasında ilerleyen bir salın üstündeydim; uzakta, ufuk çizgisinde, bir deniz fenerinin ışığını görebiliyordum, onu takip edersem karaya ayak basacaktım, azgın deniz izin verirse, çok geç kalmadıysam...
Sayfa 73 - Can YayınlarıKitabı okudu
DENİZİN ARDI ÖZGÜRLÜK
Ne demeli şimdi
Bir çiğdemin toprağı yırtışını seyredişim
Göğe mi dokunmalı ucuna mı körpe filizin
Öyleyse karanlık sokaklarda koştuğumu düşün
Ay gene bir kadın gibi sarkıyorken denize
Dirseklerimle böğrüme gömdüğüm titremeyi düşün
Oradan göğsümü kaplayışını soğuk bir terin
İlk sözcüğü anlamla birleştiren çocuğu düşün
Onun kavradıkça derinleşen
Bazen kaybolduğumu hissediyorum…
Karanlığın tam ortasında buluyorum kendimi.
Evreni düşünüyoruz, mesafe deli divane ediyor zihnimizi, sonsuza kadar gittikten sonra, ya daha sonra diyoruz, bir sonsuza kadar daha uzatıyoruz mesafeyi ve peki daha sonra diyoruz, farkında değiliz ama bedenimiz, varlığımızın kutusu olarak içindekinin kendini nasıl tehlikeli bir şekilde zorladığını anlıyor, adımlarını ölgünleştirerek bir şeyi
“Karanlığın ortasında, kasvetli bir dönem geçirirken geleceği hayal etmenin zor olabileceğini biliyorum ama bir gün gelecek mayo giymek isteyeceksiniz. Yara izleri soluklaşır ama sonsuza kadar üzerinizde kalır”
Sayfa 155 - Genç TİMAŞKitabı okudu
Hiçlik
Zamanın ötesinde
Karanlığın en ücra köşesinde
Hiçliğin ortasında
Ben ve düşüncelerim
Sessizliği dinliyoruz
Serçenin Çığlığı romanından
Sürpriz, beklenmeyendir. Beklenmeyen zamanda ansızın ortaya çıkandır. Beklenenin beklenmediği vakitte karşısına dikilivermesidir; muştudur. Karanlığın ortasında bulutların arkasına saklanan ışıltının ansızın parlamasıdır. Sürpriz, kan dolaşımının değişmesi, elin ayağın birbirine girmesidir. Maşukun aşkının cemaline gözünün değmesiyle ne yapacağını bilemeyişidir. İnsanın ne diyeceğini bilemeyip, diyeceklerini düşünmeye çalışıp kurgulaması, kafasında tasarlaması yine de olmayıp en başa dönüp hepsini unutmasıdır.
Yok, bu adam hakikaten de karanlığın ortasında parlayan bir ışık
o ise aşağıda, sonsuz bir karanlığın ortasında utanç ve acıya boğulmuş halde, hiç kımıldamadan duruyordu.
Sayfa 28 - Can Yayınları, 10. Basım : Ekim 2021 , İstanbulKitabı okudu
Zifiri karanlığın tam ortasında doğan bir aydınlık, kimsesizliğin çığlığında lähuti bir sarılış, yok oluşun hengâmesinde sabit bir varoluş..
Hayat biraz da vazgeçince yaşanır, bittim' deyince,
kendindeki gücün tükendiğini bilip her şeyi ona havale edince. 'Ben yetemem sensin kudretin sahibi' deyince. İşte o anda açılır kapılar, kapanır yaralar, aydınlanır karanlıklar, sevilir tüm varlıklar... Hayat biraz da yoklukta yaşanır. Biraz da kendini bilip, kendinden vazgeçip, O'na varınca yaşanır ama o zaman hakikaten yaşanır..
Hayat; O'nun celâline sabredip, cemâlinin muştusunu beklemekle yaşanır...
Hayat; Gönlünün üstüne perde olmuş dünyadan bir nebze sıyrılıp, Rahmâna varmakla yaşanır. Hayat; káli, hâle tebdil etmekle yaşanır...
Sensiz geçen hayattan sana sığınırız Allahım...
"Her kim ki babası ve annesi hakkında kötü konuşursa, onun kandili zifiri karanlığın ortasında sönecektir."
